Het was een zomerse dag en ik was in de tuin bezig, jaren geleden. In de voortuin stonden een paar planten in bloei, hoog op de stengels. Ik weet niet eens meer wat het was, nog wel dat de stengels breekbaar waren, en dat de bleom maar een paar dagen bloeide.
De kleinkinderen van de overburen, laat ik ze Dennis en Ciara noemen, waren bij hun grootouders komen logeren. Ze waren enthousiast aan het voetballen op straat, lekker de bal hoog in de lucht schieten. Die kwam herhaaldelijk een tuin terecht, ook in die van ons. En dan rende Dennis of Ciara er even enthousiast achter aan rennen om de bal terug te halen. Niet al te subtiel. Mooi dat de kids op straat spelen, maar die ballen in de tuin, en vooral de bal er weer uit halen… toch wel een risico voor die grote bloeiende plant.
Mijn actie: opvallend in de voortuin aan de gang met tuinieren. Daar was ook wel een en ander te doen. En vanzelf gingen Dennis en Ciara wat voorzichtiger voetballen.
Met de stormen Ciara (vorig weekend) en Dennis (dit weekend) helpt het niet om zelf in de tuin te gaan staan werken. Wel kun je de kans op stormschade beperken door in iedere geval losse spullen (tuinstoelen, bloempotten) binnen te zetten. Gelukkig hadden we ook de grote wilg recent goed laten snoeien!
De stormschade vorige week bestond uit wat kleine takjes uit de wilg, en scheefgezakte kaardebollen die nu het tuinpad een beetje blokkeren. Dennis heeft vooral veel nattigheid gebracht.
