Miezerregn maar niet koud. Toch een kleine wandeling gemaakt. Naar de Hortus. De sneeuwklokjes hadden hun klokjes nog gesloten, de lenteklokjes niet. Een veldje vol lenteklokjes, dansend in hun witte hoepelrokjes.
Lenteklokjes, Leucojum vernumWat zit er onder het rokje?
Terugwandelend van de Hortus zagen we een hoopje wegggegooide bloembollen onder een boom, waarschijnlijk vorig gjaar in een bloempot gezetten, en in de berm leeggegooid. Twee handenvol van de uitlopende bolletjes meegenomen en langs de gevel van ons huis geplant. Zo te zien kleine tulpjes en krokussen.
Title: Modern Nature Author: Derek Jarman First published: 1991
Dagboek 1989-1990 van Derek Jarman. Geboren 1941, overleden in 1994. Jarman was een schilder, filmmaker, activist, schrijver, dichter, regisseur, theater maker en … tuinier. In dit dagboek schrijft hij over zijn vrienden en verslechterende gezondheid. Jarman leidt aan aids, net als een groep van zijn vrienden. In de negentiger jaren van vorige eeuw was aids dodelijk, voordat allerlei cocktail medicatie behandelingen bekend waren. Hij schrijft dat hij, als het even anders gelopen was, tuinontwerper/ tuinman geworden was. Hij is wel zijn levenslange (meer dan ) hobby geweest.Poetisch en liefdevol schrijft hij over zijn belevenissen in zijn kiezeltuin bij Prospect Cottage, een huisje aan de Engelse zuid oostkust bij Dungeness, onder de rook van de kerncentrale.
De tuin is sinds zijn overlijden een soort bedevaartplaats voor allerlei mensen geweest. In 2018 is zijn partner overleden en op dit moment wordt met een crowdfunding actie geprobeerd de Cottage en de tuin op te kopen. Om te behouden voor publiek. Zie LINK. Nog 59 dagen de tijd een bijdrage te leveren. Je schijnt de tuin gewoon van de straat te kunnen bekijken.
Voor zondag een recept uitgezocht met pompoen en za átar en sumak. Pompoen eten we vaak, maar de andere twee ingredieneten moest ik opzoeken. Za átar blijkt een kruidenmengsel te zijn, oragano-achtig, En sumak is gemaakt van gedroogde gemalen besjes, heeft een friszure smaak. Zaterdagmiddag waren we in Groningen (dank voor de flimkaartjes , Jitske) en op de terugweg liepen we door de Folkingestraat. Als je Groningen niet kent en er op bezoek komt… aanrader. Vol met leuke, alternatieve winkeltjes. Onze favoriet: Le Souk. Daar gaan we altijd kruiden kopen. En nu kijken of ze ook za’atar en sumak hebben. Natuurlijk!
Net links van het midden, mand met groen spul: za ‘atar
Leuk in deze winkel is dat je de kruiden zelf in zakje schept uit grote manden en bakken. Ook onze voorraad peperkorrels weer aangevuld.
Thuis opgezocht aan wat voor struik de sumak besjes groeien. De naam komt me vaag bekend voor. Sumak blijkt een hele familie van kleinen struiken en bomen te zijn. De wetenschappelijke naam is Rhus. Ja die ken ik: de fluweelboom in onze tuin is een rhus, rhus typhina. De struik waar sumak, de besjes , van worden gebruikt heet rhus coraria. Als je plaatjes kijkt lijkt de plant er erg op. Zeker de rode kaars van de (vrouwelijke) bloempluim.
Kun je ook iets met de (harige) steenvruchtjes van de fluweelboom? De verschillende sites zijn daar niet eenduidig in. Regelmatig kom ik tegen dat je een donkerrode bloempluim in koud of warm (niet kokend!) water legt en dat je dat een heerlijke verfrissende friszure drank over houdt. Een andere naam voor de fluweelboom is azijnboom. Als ik er aan denk, over half jaar, op een warme zomerdag proberen…
Vochtig en warm. Perfecte omstandigheden voor algen en mossen om te groeien. In de herfst en winter is het altijd een riskante bezigheid om over het houten bruggetje over onze vijver te lopen. Vandaag zag het er zo uit.
Als ik er toch over ga, heel langzaam, stapje voor stapje en voeten recht neerzetten. Vooral niet schuiven.
Het glibberspul vult de ribbeltjes in de brug. Zal ik binnenkort weer schoonmaken. Is wel een klusje want ik kan geen schoonmaakmiddelen gebruiken (die komen dan in het vijver water) en ik wil ook niet de groene blobs in de vijver laten vallen. De truc is om de algenmassa door de ribbeltjes naar het einde van elke plank te schuiven, en aan het eind, drijvend op het water een plastic afwasteiltje te plaatsen. Daar komen de blobs dan in. Later gaan ze gewoon in de tuin of op composthoop. Zittend op een plastic zitkussentje ga ik zo voorzichtig van plank naar plank. Maar vandaag niet meer, het wordt al bijna donker.
Her en der staan kleine dennetjes bij ons in de tuin, sommige 30 cm hoog. Door vogels of door de wind geplant, we hadden ze zelf niet in de tuin. In de voortuin staat er een die inmiddels net zo hoog is als ikzelf, 1,69 meter. Het is een soort met mooie grote glanzende naalden. Heel stevig. Het is een soort brede kerstboom, aan de voet net zo breed als dat ie hoog is. Tja, en eigenlijk past ie dus niet op de plek waar ie staat. Nog even geprobeerd aan de buurman te slijten als kerstboom, afgelopen december. Maar door de breedte niet handig in huis. Toen bedacht om het om te zagen toen de bomensnoeiers twee weken geleden bij ons waren.
Kunstwerk: de naalden van dichtbij. Kijk toch hoe kunstig ze stuk voor stuk met een kleine draai aan de takjes zijn geschroefd.
Ik vind het moeilijk om een plant die het goed doet uit te grond te halen of om te zaken. Daarom kon deze ook al zo hoog worden, vast al een jaar of tien in de tuin. Twijfel twijfel. Misschien proberen te verplaatsen?
