Onze fietsenschuur is van hout, en gaat al bijna 30 jaar mee. Van buiten gebeitst, van binnen gewoon kaal hout. Jarenlang leietn we de schuurdeur open, voor de ventilatie. Het hout aan de binnenkant van de deur is grijs en verweerd. In de zomer komen wespen er altijd wat vezels vanaf schrapen. In eenkier voor de deur heeft zich een ijslandse papaver genesteld.
Vorig jaar constateerden we bij jaarlijkse poetsbeurt van de schuur dat de bovenkant van de deur door de jarenlange nattigheid behoorlijk aan het vergaan was. Nu gaat de deur altijd dicht, als er kans op neerslag is.
Jammer voor de papaver dachten we. De bloemen worden afgekneld als de deur dicht gaat,
Nee hoor: Deur open, deur dicht. De bloemen bloeien door. En als we met de fiets er in en uit gaan, gewoon om de papaver heen. Ieder zijn eigen plekje.
