Gek woord, fietsommetje. Toen ik het typte las ik het als fiet-sommetje, en niet als fiets-ommetje. Het gaat om dat laatse. Gister, zaterdag, waren we vroeg wakker, smeerden wat extra boterhammetjes en sprongen op de fiets. Een rondje richtig Zuid-Laren, even langs het hunebed in Midlaren, stukje bos, langs de bosrand en dan weer door de open weilanden. In Zuidlaren een capuccino-to-go (vanaf maandag mag het terras weer open) en langs de oostkant van het Zuidlaardermeer omhoog. We reden iets oostelijker dan onze gebruikelijke route en troffen een prachtig natuurreservaatje en waterwingebied in een: Tusschenwater. Daar werden we wel even stil van.
Langs de noordkant van het meer weer terug richting Haren. Niet via het veerpontje bij de palingrokerij, die is corona-gesloten. Wel het fietspad door de Westerbroekstermadepolder. Vanuit de vogelkijkhut aan de kant van het Zuidlaardermeer kwamen we deze grote stier tegen boven op een dijkje. Hij hield de boel goed in de gaten, in de vallei achter het dijkje liepen veel meer hooglanders, deels heerlijk door 1 meter diep water banjerend.