december 2020 – 't Groentje

Mansbloed

Hypericum androsaemum of mansbloed. Een laagblijvend struikje, met helgroen, beetje geelgroen blad, in de winter bladverliezend. HOutige stengels met daareen steeds kruislings twee ovaal ronde bladjes (of vertakkingen). Gele bloempjes met -zoals alle hypericums- veel en mooie meeldraden met veel stuifmeel. Hommels zijn er gek op. En daarna komen er mooi rode bessen. De bessen verdrogen en worden zwart, maar blijven aan de struik zitten. Mooi in de winter met een toefje rijp of sneeuw.

*25 december 2020 – het meeste blad van dit struikje is al afgevallen, maar een takje denkt dat het nog (al) lente is. Dit struikje staat beschut heel dicht tegen het huis aan.*

De normale bloeitijd is de vroege zomer. Bij het uitlopen van het blad in het voorjaar hebben de verse stengels en het nieuwe blad een mooi roodachtig tintje door het helder groen heen. Heel fotogeniek als je de plant van dichtbij bekijkt (of als solitair). Met de afwijkende kleur groen geeft dat in het lenteseizoen niet altijd een harmonie met de naburige planten. Ik ben nog op zoek naar een echt mooie combi in die tijd van het jaar, en heb de hypericums al herhaaldelijk verplant. De mooiste combi nog net gevonden.
Jij wel?

Kerststorm Bella

De kerststorm Bella is nog flink bezig. Hier in Groningen vooral windvlagen. De bomen zijn kaal, dat scheelt en bewegen soepel mee met de wind. Zondagmorgen een voorzichtige blik naar buiten om te kijken of er stormschade was. Dat viel mee. Geen ongewaaide bomen of afgebroken rakken. Wel een uit de boom gewaaide pindasilo en een omgevallen paal van de zadensilo. Even zoeken, want er is ook nog een plastic schaal, die tussen de paal en de silo zit. Die was losgeraakt en weggewaaid. IN een windluwstukje bij de deur, kwam ik de plastic schaal weer tegen. Pindasilo inmiddels weer stevig in de book gehangen. De vogelsilopaal nog wat verder in de natte grond geslagen, zadensilo er weer op.

*De vinken vinden het wel prettig dat er nu ook wat zaad op de grond ligt. Lekker makkelijk.*

De vogels kunnen weer verder, tussen de windvlagen door.

December 2010

Toen een winter (soms) nog wit was
en pegels hingen aan het dak
Toen dat was 10 jaar geleden

Een galerij met plaatjes van december 2010.
Veel uit eigen tuin,
wak smelten in ijs op de vijver,
ommetje langs de plas,
poezen in de tuin.

Sneeuwkoe.

Klik op de galerij om grotere foto’s te bekijken

Rozetten raden

Bomen en struiken zijn grotendeel kaal, als het blad is gevallen. De vaste planten ‘storten’ steeds verder in. De meeste siergrassen hoduen nog (even) stand. Winterrust. Toch zie je al wel signalen dat er straks weer leven komt. Knoppen groeien bijna onmerkbaar langzaam. En aan de rozetten van verschillende planten zie je echt al wat groei voor volgend jaar. Als het niet te koud wordt maken de planten daarmee een vroege start.

Als je ze zelf ook in de tuin hebt, herken je vast onderstaande rozetten.

Zet de oplossing maar in de ‘commentaren’.

Maandfoto september 2020 : wilgensnipperpaddenstoeltjes

Na een kurkdroge augustus volgde eindelijk weer wat regen.
He, eindelijk, moeten ze gedacht hebben.
Met vele honderden tegelijk kwamen deze kleine witte paddestoeltjes op. Uit het met snippers bedekte pad achter in de tuin, snippers van zaaghout van de wilg eerder dit jaar.

Pimpel haiku

Acrobaatje

Pootjes wijd uit een
en klaar om af te zetten.
Sprong naar de vetbol.

Maandfoto december 2020: rood wit zwart

*Klik voor grotere foto’s in de galerij*

Vlak voor het donker werd

Van half twee tot half vier gewandeld zondagmiddag. We waren niet de enigen. Van Haren via de rijksstraatweg naar Groningen en langs de oostkant van het Paterswoldse meer weer naar het zuiden. Op driekwart van de route even op een bankje, uitkijken over het meer.

*Van bankje naar noordwesten kijkend, rijtje berken, riet en nog net een streepje water links en in het midden, zonnig met wat wolkjes.*

Van bankje naar zuid zuid oost kijkend. Nu rechts nog streepje water en bijzonder licht, een beetje gelig. Hier kwam, net buiten beeld een dicht wolkendek aan schuiven uit het zuidwesten. 10 minuten later was de zon daarachter verdwenen en was het opeens grijs. Net op tijd even gepauzeerd, zodat we nog even in het zonnetje zaten.

Handschoenen tellen

Elk winterseizoen tel ik de losse handschoenen die ik onderweg op straat zie liggen. Vanaf het begin tot het eind van de wintertijd. Dit jaar schiet het om meerdere redenen niet op. Het is niet erg koud, dus niet veel handschoenen in de jaszak. En er wordt, ook door mij, voornamelijk thuisgewerkt.
Op de foto nummer veertien, de meest recente. Gefotografeerd tijdens ommetje gister aan de oostkant van Haren.

‘He, maken jullie er een foto van? vroeg een vrouw, terwijl ze van haar fiets afstapte. Wist je dat het onderdeel van een kunstwerk is?

Ja dat wisten we, we hadden allerlei andere onderdelen al gezien in de wijk, maar de handschoen nog niet. Vandaar dat we er explociet even voor terug gingen om er een foto van te maken. De handschoen is zo realistisch, dat je de neiging hebt hem op te pakken.

De vrouw vervolgde: Ik woonde al jaren in deze wijk, en ergerde me er steeds aan dat die handschoen daar maar bleef rondslingeren. Waarom ruimte niemand het op?

Nou, omdat het een bronzen handschoen is, die vast zit op het bankje. Recent heeft de kunstenaar alle onderdelen van het kunstwerk weer opgeknapt. Het zijn er in totaal 12.