Maand: februari 2021

Glazenwasser in Den Haag

Deze week hebben we in delen het glaswerk van onze serre aangepakt. Binnen is nu zo goed als klaar. Buiten is vooral de bovenkant ingewikkeld, want hoog en breed. Eddy heeft daar vorige week een paar uur op staan poetsen. En nu is alles weer geel, bedekt onder een dikke laag stuifmeel van hazelaar en zwarte els.

Foto van 17 jan: hier staat de olijf nog buiten, links op de foto, in vierkante terracotta pot, buiten, maar wel onderdak.
Toen even naar binnen en jasje aan met de strenge vorst die begin feb. was voorspeld. En dus gister, 27 januari weer naar buiten. Helemaal aan het eind van het terras, in de open lucht.

We zijn blij met de grote trap, maatje groter dan formaat keukentrap en met onze glazenwassergereedschappen van Unger. Zou wel makkelijk zijn als de serre een halve meter lager was… Met zijn tweeën en steeds in stukjes gaan we voort. En kan alles weer klaargemaakt worden voor de zomer.
Nou ja, alles… We hebben de tegels van het terras nog te schrobben. Die slaan in de winter altijd een beetje groen uit van de algen.

Ook de olijf weer naar buiten gezet.
Oh, Oh, Olijf. Ziet er wat armetierig uit.

Ik moest denken aan het liedje : Oh, Oh, Den Haag.
Luister er maar eens naar via bovenstaande link.
Speciaal voor de Olijf hier een nieuwe tekst.

Oh, Oh, Olijf,
in een pot op de veranda
Zo weinig blad,
wat zie je er
sneu uit.

Oh, Oh, Olijf
Zal ik je dit jaar eens verplanten
met nieuwe grond
en ook een beetje mest.
Dat is het best.

Zodat je weer
Een mooie boom
kan zijn.


Waarschuwing: plakliedje, blijft rest van de dag/avond in je hoofd)

Waterval en Moarweg

Fietsrondje 24 februari , stukje Drenthe. Mooi weer, kans pakken. Stevige zuidwesten wind, dus fietsen we ook om te beginnen naar het zuidwesten. Deels fietsknooppunten, deels gewoon de kant die het meest aantrekkelijk leek. Kleine weggetjes, deels klinkers, gebied tussen Eelde -Paterswolde, Winde, Bunne en Donderen. Zo kwamen we langs een heuse waterval. Wel een meter hoog. Nou ja, waterval…. eigenlijk is het een stuw, en wel de Bunnerstuw. Naast de stuw zagen we een soort steiger met een groot rooster erop. Dat bleek een vistrap te zijn. Allemaal bakken die in een grote zigzag trapsgewijs omhoog gingen van het lage deel van het Eelderdiep naar het hoge deel. Door het waterschap geplaatst om de vismigratie te ondersteunen. De vissen die hier komen kunnen de sprong niet in 1 keer halen. Maar wel in kleine stapjes, steeds een stukje omhoog tegen de stroom in.

Bovenloop van het Eelderdiep, net boven de stuw

Een klein stukje verder kwamen we langs een heel klein natuurreservaat, Bongeveen. Met vrije wandeling op wegen en paden. Een echt pad vonden we niet. Het was een soort ven, moerassig gebied, met een iets verhoogd dijkje er om heen. Een reep oud bos aan de achterkant en een stuk drassig weideland met een heleboel Schotse hooglanders. We liepen over het dijkje.
Om droge voeten te houden moesten we eerst recht op de runderen af. Heel voorzichtig. Zeker toen ze allemaal naar ons keken, en ook de liggende oefen gingen staan. Het bleef bij de starende blikken, en al snel ging het dijkje weer bij de koeien vandaan. We voelden hun blikken nog in onze rug prikken , dus nog een paar keer omkijken of ze toch niet stiekem achter ons aan kwamen. Al met al een wandelingetje van 20 minuten. Als je niet te hard loopt. En er stond een bankje aan het weggetje, meteen mooie lunchplek.
–> later nog even opgezocht: het Bongeveen blijkt een oude pingoruinete zijn, een overblijfsel uit de laatste ijstijd. Het dijkje is de wal rondom de pingoruine.

Links op de foto, net een stukje lager, achter de dijk stonden Schotse hooglanders in het Bongeveen

Als uitsmijter en om te laten zien dat het al weer langer licht is: de laatste middagzon van de zaterdagmiddag (27ste) nog even meegepikt op ons vaste rondje Moarweg

Half 6, eind van de middag, laagstaande zon laat de berken mooi spiegelen.

Happy Stones

Heb je ze al eens gevonden, een van de de zwervende Happy Stones? Een rage die sinds kort ook door Nederland waart. Vrolijk beschilderde (kiezel0stenen worden op niet al te moeilijke plekjes buiten neergelegd. Met de bedoeling om mensen die hun (corona) wandelingetje door dorp , stad of wijk doen en zo’n steen vinden, even een vrolijk momentje hebben. Zomaar onverwacht, klein kadootje. Ik heb er nu drie gevonden: twee in Haren en 1 in Peize.

Drie Happy Stones.
De eerste, in Haren gevonden, om de hoek zo ongeveer.

De derde had achterop een ‘Facebook ‘ symbooltje. Er blijken hele facebookpagina’s te zijn, waar gemaakte of gevonden stenen te zien zijn. Hele eenvoudige, tot echte kunstwerkjes. En zo las ik dat het de bedoeling is om de stenen ook weer verder te laten zwerven. Ze mogen nog even bij ons in de vensterbank blijven logeren.

We hebben een grindpad, dus als ik me verveel…. materiaal genoeg.

NB. Van Groentjelezer Paula hoorde ik dat zij ook aan hetschilderen is geslagen. Net iets te ver voor de dagelijkse ommetjes. Paula woont bij Beetsterzwaag. Ook daar een Happy Stones pagina 🙂

Platte mug is bruikbaar

Ik moest zo lachen toen ik de tekst in de titel van dit blog zag. De tekst stond in de digitale nieuwsbrief van Vroege Vogels. Het was een tussenkopje bij een item over een steekmuggenonderzoek dat de universiteit van Wageningen uitvoert.
In het onderzoek wordt gekeken naar (steek)muggen die in de winterperiode overlast bezorgen: steken, of hinderlijk zoemen bijvoorbeeld. In een periode van 4 weken, half feb-half mrt, kunnen burgers steekmuggen opsturen. En uiteraard doen wij daar aan mee.

Mug 1 vloog vorig weekend (19 feb) met het mooie weer het openstaande raam binnen en lag een tijdje op onze schoorsteenmantel. Toen ik formulier voor inzenden een paar dagen (de 23ste) invulde stond er in de instructies: graag zo vers mogelijk…
Oeps, gemepte mug 1, die inmiddels code naam 720674 heeft gekregen, was al 3 dagen oud.

Mugnummer 720674

Er vliegt hier ergens nog een mug rond , zei Eddy. Om de mug zo goed mogelijk te houden, ving Eddy hem ’s middags met de ‘elektrische’ insecten-zapper. De mug ligt op de schoorsteenmantel, zegt Eddy, bij de zapper. Even kijken, om er zoals gevraagd een foto van te maken…. mug verdwenen.
Ontsnapt!

Of toch niet.’ s Avonds, op de bank, zoemde de mug weer rond. In een reflex greep Eddy naar de mug en had ‘m gevangen. Met het blote handje. Nu echt.
Mug 2 vereeuwigd op de foto met codenaam 779186. In een enveloppe op weg naar Wageningen.

Mugnummer: 779186

NB. Vanwege te groot succes is de actie inmiddels gestopt!
Je kunt geen muggen meer insturen.

Rondje Peize

De weersvoorspelling voor dit weekend was simpel: HET IS LENTE. Dat betekent lekker naar buiten, als het enigszins kan. Vandaag maakten we er een combinatierondje van. Fietsen van Haren naar Peize. Fietsen bij de kerk geparkeerd, gympen omgewisseld voor wandelschoenen (je weet nooit hoe het met evt blubber staat) en op pad. Een km of 11, rondje ten zuiden en oosten van Peize. We hadden een leuke route beschrijving met wetenswaardigheden doorspekt. Ooit waren hier uitgestrekte heidevelden en venne,, tot aan Donderen, Bunne en Vries toe. In de 19e eeuw werd begonnen met het ontginnen van de ‘woeste gronden’ voor landbouw en veeteelt. Dat was toen relatief kleinschalig, rechthoekige veldjes met boomwallen erom heen. Die zijn er nog steeds. In de 20ste eeuw, vanaf 1957 werd het veel grootschaliger aangepakt. Nu in de winter liggen er enorme akkers braak. Later in het jara komt hier onder andere mais.

Wat steekt hier nu uit de heg . Of moet ik schrijven: wie steekt hier uit de heg? Klik voor grotere foto’s.

Nu weten we ook waarom de Kibbelslaglaan zo heet. Hier lag een strookje lang (slag =strook), waarvan niet helemaal duidelijk was van wie die strook was. Er werd over getwist en gekibbeld. De eigenaar was immers degene die er turf mocht steken …

We waren tegen half 1 weer bij de fietsen, en waren het laatste half uur geen bankje tegen gekomen. We peuzelden onze lunch op bij het bankje van het cafe (gesloten) van de kerk. En toen bij eerst via de Zuiderdijk en later de Noorderdijk weer huiswaarts gefietst. Mooie plaatjes over het drassige land van natuurgebied ‘De Onlanden’.

Onlanden

Heel gek: buiten tot 16 graden, volop zon. En in een paar greppels nog de sneeuwresten van de miniwinter van vorige week.

De eerste …. hommel

Nog heel weinig krokussen open, wel veel sneeuwklokken. Van krokussen weet ik dat die een vroege nectarbron voor de eerste rommelkoninginnen zijn. Maar van sneeuwklokjes wist ik dat niet. Kan zo’n groot insect wel iets met die kleine bungelende klokjes?

Ja hoor. Vandaag zag ik een koningin eerst zonnen op de siergraspluimen. En later op de middag vloog ze tussen de sneeuwklokken. Kijk maar. Er vlogen ook verschillende andere bijen en beestjes rond. Weer meer beweging in de tuin.

Tafeltje van Margriet

Gister kwam Margriet op bezoek, kopje thee (voor de eerste keer) op terras in de tuin. Ze bracht een heel toepasselijk kano mee, nog voor mijn verjaardag. Een zelfgemaakt tafeltje, gemaakt van de steel van een oude tuinschep. Onder aan de steel een stevige pin (van een oude tentharing), waarmee het tafeltje makkelijk in het gras, of tussen de tegels van het tuinpad gestoken kan worden. Waar je toevallig wilt zitten in de tuin. En daarna gaat het tafeltje , makkelijk aan het handvat pakkend, gewoon weer mee baar binnen. Vanmiddag probeerden we het tafeltje uit, op het tuinpad naar de vijver toe.


Test 1: werkt het voor een kopje thee?
Uitslag test 1: Ja.
Test 2: werk het voor een glaasje witte wijn?
Uitslag test 2: Ja.

Op de achtergrond zie je een stukje van ns sneeuwklokjesveld

IJsresten

De resten van de laatste ijstijd waren deze week nog in de tuin te zien. De foto’s zijn van 18 feb, afgelopen donderdag. Niet meer om op het ijs te staan, maar nog wel her en der schotsen. Na het maken van de foto’s heb ik de ijsvrijhouders uit de vijver gehaald. Die liggen nu weer in de kelder, te wachten op de volgende winter.

Mochten je zelf een vijver hebben en er niet aan gedacht hebben om (tijdig) een ijsvrijhouder in de vijver te leggen. Maak dan deze week nog (met kids of kleinkids) ijsvrijhouders. Kijk bv. hier. In de instructie staat dat je de deksel met een sateprikker vast zet op de drijvende randen. Ging eerste paar jaar goed, daarna was het gat ‘uitgelubberd’ en waaide de deksel weg; Remedie: leg er een dakpan of (bak)steen op.

Doe het nu. Tegen de tijd dat het weer echt koud wordt denk je er niet aan. En leg klaar voor volgende keer: in schuur, kelder of vliering op zolder. Is zo sneu als je kikkers of salamanders onder het ijs omkomen, omdat er niet genoeg zuurstof in de lucht komt bij een dichte ijslaag.