Vanaf oktober vorig jaar, toen het te koud werd om in de serre koffie of thee te drinken, zitten we weer in de erker in de voorkamer. Op het zuiden, dus elk winterzonnestraaltje dat over het dak van de overburen heen komt schijnt naar binnen. We zitten hier -al schommelend in twee Poäng stoelen van Ikea – onze koffie of thee te drinken, of de lunch op te peuzelen. Zicht op de voortuin, met al het vogelvolk dat langsvliegt. Het hele seizoen komen we hem daar al tegen, meneer Stip, een merelman. De laatste tijd steeds vaker vergezeld door mevrouw Stip. Zij heeft overigens geen stip.
Meneer Stip heeft het druk, want er zijn heel wat concurrerende merelmannen in de tuin.