Deze week hebben we in delen het glaswerk van onze serre aangepakt. Binnen is nu zo goed als klaar. Buiten is vooral de bovenkant ingewikkeld, want hoog en breed. Eddy heeft daar vorige week een paar uur op staan poetsen. En nu is alles weer geel, bedekt onder een dikke laag stuifmeel van hazelaar en zwarte els.
Toen even naar binnen en jasje aan met de strenge vorst die begin feb. was voorspeld. En dus gister, 27 januari weer naar buiten. Helemaal aan het eind van het terras, in de open lucht.
We zijn blij met de grote trap, maatje groter dan formaat keukentrap en met onze glazenwassergereedschappen van Unger. Zou wel makkelijk zijn als de serre een halve meter lager was… Met zijn tweeën en steeds in stukjes gaan we voort. En kan alles weer klaargemaakt worden voor de zomer.
Nou ja, alles… We hebben de tegels van het terras nog te schrobben. Die slaan in de winter altijd een beetje groen uit van de algen.
Ook de olijf weer naar buiten gezet.
Oh, Oh, Olijf. Ziet er wat armetierig uit.
Ik moest denken aan het liedje : Oh, Oh, Den Haag.
Luister er maar eens naar via bovenstaande link.
Speciaal voor de Olijf hier een nieuwe tekst.
Oh, Oh, Olijf,
in een pot op de veranda
Zo weinig blad,
wat zie je er
sneu uit.
Oh, Oh, Olijf
Zal ik je dit jaar eens verplanten
met nieuwe grond
en ook een beetje mest.
Dat is het best.
Zodat je weer
Een mooie boom
kan zijn.
Waarschuwing: plakliedje, blijft rest van de dag/avond in je hoofd)