mei 2021 – Pagina 3 – 't Groentje

Tuinbeelden

De berberis is een prikkelstruik die je veel in plantsoentjes tegenkomt. Soms als hegje, kort gesnoeid. Wij hebben een flink uitgegroeid exemplaar, twee meter hoog. De berberis staat nu in bloei, met deze kleine bloempjes. Als de zon er in de namiddag op schijnt zoemt het van de insecten erom heen. Blijkbaar veel nectar voor de beestjes.

Neem eens een foto van je tuin of huis vanuit een andere hoek. Als ik iemand een foto van ons huis laat zoen is die meestal genimen van de overkant van de straat, met de voorkant van het huis in beeld. Deze is juist vanuit bijna achterin de tuin, kijkend naar de achterkant. Omdat je de straat er achter niet ziet, lijkt het een heel landelijk plaatje. Terwijl we toch echt zo goed als in het centrum van het dorp wonen.

*Overal vergeetmenietjes, vrolijke bloemetjes.*

*En ons knollenlandje* *dat grasveld heet*.
Net voor de 2e keer gemaaid.

1 mei bloesemroute

Na de koudste april sinds heel lang begint ook mei fris. Buiig, soms flinke plens, afgewisseld met stevige opklaringen. Echt wat in de tuin doen sloeg ik maar even open op zaterdag, maar een rondje wandelen door de tuin, dat kan natuurlijk wel. Altijd van alles te zien,. Wat denk je van een mini-themaroute langs bloesems in de tuin?

Hondsrug ommetje

Ons ommetje van vandaag ging door een stukje Haren Noord. Grappig dat we automatisch de verschillende rondjes vaak dezelfde richting op lopen. Vandaag voor de verandering een keer andersom. Dan ziet het er soms net weer anders uit.

Deze foto is net ten noorden van het centrum van Haren genomen, Rijksstraatweg richting Groningen. Het enige stukje van de Hondsrug dat nog helemaal open is. Op deze foto lijk je echt in het buitengebied te zijn, maar net links en net rechts van het beeld op de foto staan gewoon huizen.
En net achter de rij knotwilgen aan het einde van het weiland loopt de A28. Doordat de Hondsrug net iets hoger ligt, een meter of twee, is de snelweg ook niet te zien. Wij wonen een paar 100 meter naar het westen (weiland in) en dan paar 100 meter naar het zuiden (links van de foto). Zo dicht bij kun je mooie plekjes vinden.

Tijdens het ommetje keken we ook uit naar ‘happy stones‘, maar die vinden we al een tijdje niet meer. Wellicht volgende week als het meivakantie is en veel kinders thuis zitten (er er voor dinsdag veel regen voorspeld is). Wel vonden we een een vrolijk fietsje bij ons op de oprit. Die zetten we even netjes aan de kant bij het begin van het ommetje. Bij terugkomst was ie weg. We gaan ervan uit dat de eigenaar de fiets weer even is komen ophalen.

Buurkattenbezoek

Flock van de buren is regelmatig bij ons in de tuin te vinden. Zeker als de buren op vakantie zijn en wij hem aan zijn culinaire behoefte helpen en voor portier spelen. Hij begint op leeftijd te komen, en een lekker hapje vers gras helpt hem dan eventuele haarballen te verwijderen. Zo in de lente zijn de grasjes aangenaam mals. Je kunt er aan blijven knagen…

Dan uiteraard grijsaard Sukkie oftewel Poes, die inmiddels groot deel van de dag slapend doorbrengt in onze tuin. Hij woont een paar huizen verderop de andere kant op in de straat. Donderdag toen het zo regende verhuisde hij van onder de heg naar een plekje op ons overdekte terras. Ook goed tukken daar. En van de week, toen we op koningsdag nog wat in de tuin rondlummelden, probeerde hij het krukje uit.

Als derde van het kattentrio: Rooie Harry. Twee huizen verder op. Die regelmatig door onze tuin struint. En hier het terras eens besnuffelt. Jong en soms nog wat overmoedig. Soms in een boom, inmiddels respectvol naar Flock.

Vogelverhalen: Ayla in ’t bos

Tussen de buien door regelmatig zonnige momenten. Mooi om even een rondje door de tuin te lopen. Achter in onze achtertuin is het behoorlijk begroeid. Bijna bos. Zeg nou zelf, als je deze foto ziet: dat lijkt toch een rustiek bospaadje?

Met nog mooi zacht groen blad en licht, omdat veel bomen en struiken pas beginnen uit te lopen. Terwijl ik de foto nam hoorde ik geritsel schuin boven me. Vogel?

Ik kwam voorzichtig dichterbij en keek omhoog.
Jaa! daar was ze weer. Ayla, de Turkse tortel die ook vorig jaar al poging deed tot nestelen. Zie hier. De tweede poging was toen in de buurt van dezelfde hulst, maar was niet succesvol.

Hint: de staart steekt naar linksboven toe uit. Vandaag, een kleine week later ben ik weer even gaan kijken. Ze zit er nog. Het nest ziet er wat steviger uit dan vorig jaar. Ook mooi dicht in de hulst. Wel zo verstandig met als die gaaien hier. Maar of het goed gaat?