Alles in en om onze tuin
Langzaam glijdt de tuin de herfst in.
Groen wordt rood, bruin, oranje en geel.
De eerste planten zakken langzaam in.
Het donkerrood van de serum Herbstfreude is er nog wel een tijdje.
De gele rudbeckia’s hebben weken en weken achter elkaar gebloeid.
Ze bloeien nog, maar de eerste donkere hartjes zijn verschenen.
De gele lintblaadjes verdwenen.
Mooie plaatjes, om op een gure wintermiddag, te bekijken.
Zo was de tuin eind september.
Al ruim een week patrouilleert ie door de tuin.
Soms alleen, soms met twee.
Op een hoogte van een meter of 3 meestal.
Haakse bochten makend in zijn vlucht.
Op jacht naar insecten.
Af en toe even landen.
Hier op de crocosmia.
Dit is een mannetje, dat zie je aan de blauwige bovenkant van de ogen. Meer details zie hier.
In het tijdschrift Groei & Bloei van juli/aug 2021 las ik over de kwekerij van Jan Dijkstra en Janneke Kool. Veel schaduwplanten, bamboes en grassen. In Oudeschip, tegen de Eemshaven aan, in het uiterste noorden van Groningen ligt hun Kwekerij aan de Dijk.
Tja, hoe kom je daar?
Vorige week wandelden we weer twee etappes van de lange afstandsroute ‘Pronkjewail’ door de provincie.
Een van die etappes kwam door Oudeschip en de kwekerij was een stempelpost voor de wandeling. Kwam dat even mooi uit. Dus halverwege de wandeling van Spijk naar Rodeschool een korte pauze bij de kwekerij en kijktuin van Jan en Janneke. In oppervlak niet heel groot, maar in aantal planten enorm. Van oorspronkelijk een kaal winderig weiland aan de voet van de dijk nu een groen paradijs, vol bomen en heggen en kronkelpaadjes en bochtjes en planten, planten, planten. Ooit begonnen 22 jaar geleden met siergrassen (toen nog als een van de weinigen), later steeds meer ook richting schaduwplanten.
Thuis weer even het artikel in Groei en Bloei nagelezen. Mooi hoor.
Drie jaar geleden, in september 2018 schreef ik over de eerste buxusmot die bij ons in de tuin gearriveerd was. Nu drie jaar later -20 september 2021- hebben we de laatste buxussen uit de tuin verwijderd. Het idee was om te kijken in hoeverre er een evenwicht ontstond tussen de vogels en de rupsen en poppen. Leek een paar jaar goed te gaan, maar de laatste generatie buxusrupsen van dit jaar zorgde voor zoveel vraat aan de struiken in een paar weken dat we ze nu weggehaald hebben. Restjes buxus in de groene kliko, afgelopen week aan de weg gezet. Een paar vlinders zijn nog uitgekomen en gaan weer op zoek naar andere tuinen met buxus. Bij ons is niets meer te halen.
In het smalle strookje naast het terras dat vrij kwam was ik van plan maar een soort plant in te zetten. Voor een beetje rustig beeld. Een plant die tegen regen kan die van het dag van de serre druipt (geen dakgoot), in de winter soms een lading sneeuw van het serredak op de kop krijgt, in de zomer maar een smal strookt grond heeft dus flink kan uitdrogen, niet breed uitgroeit omdat het pad er langs loopt. Nogal wat ‘eisen’ dus….
Terwijl ik nog verder denk wat het kan zijn, die ideale plant, of dat perfecte struikje, heb ik (tijdelijk) een aantal plantjes er in gezet die ik nog in potjes had staan. Niet 1 soort dus, maar wel de verschillende soorten in groepjes bijenkaar.
