Veel tuiniers, waaronder ikzelf, zijn ‘omlaagkijkers’.
Vooral in deze tijd van het jaar, begin lente.
Waar je de plantjes uit de grond wilt kijken.
Hier een puntje groen, daar een toefje kleur.
En ’s avonds , als het donker is, niks te zien in de tuin.
Dat denk je!
Als het helder is.
En je hebt een telescoop.
Die je zomaar in je achtertuin zet.
Met een fototoestel aan de telescoop.
En je hebt geduld.
Om 100 foto’s met belichting van 1 minuut te maken.
Zomaar op een vrijdag avond.
Dan krijg je zo iets moois….
De Rosettenevel.
Of Rozetnevel.
Met het blote oog zie je dit niet.
Het digitaal optellen van 10 tallen kort achter elkaar gemaakte foto’s maken dit zichtbaar.
Een paar weken geleden stond Eddy de hele avond buiten om elke 30 seconden opnieuw af te drukken. Nu heeft ie daar een apparaatje voor, een intervallometer of zoiets, dat aan de camera vast zit. Wel eerst buiten instellen. Dan naar binnen voor een uurtje om de apparatuur hun gang te laten gaan.
Met het blote oog zie je dit niet.
En toch hangt het boven je tuin.
Als je omhoog kijkt.
