Ooit een paar mini uitjes van Machteld meegenomen. Hij vermeerdert zich als een dolle, had ze erbij gezegd. Twee jaar lang hield ik de uitjes in een potje vlak bij de schuur. Om goed in de gaten te kunnen houden. Keurig gedrag, geen lastig gedoe. Toen vond ik het wel vertrouwd om ze in de volle grond te zetten, half onder een reusachtige varen. Leuk hoor, die witte papierachtige bloempjes, waar weer miniuitjes uit groenden, waar weer een bloempje uitgroeide ….
En zo is het gekomen dat de plek met de uitjes, in het perk waar ook de daslook van 1 plantje naar een totale machtsovername is gegroeid in een jaar of 10, steeds groter en breder werd. Ook Hilde gaf al aan dat haar hele voortuin er door werd overgenomen (had ik haar ooit een plantje meegegeven?).
Ik was ervan overtuigd dat de plant allium triquetum heette, maar toen ik vandaag weer even zicht, om te kijken in hoeverre de kleine uitjes eetbaar zijn, bleek die naam niet te kloppen. Nu denk ik dat het allium paradoxum is. Hij wordt ook onder de naam boslook te koop aan geboden.
Vanwaar de titel geduldig werkje? IK besloot de bolletjes te verwijderen, hele emmer vol en in dit geval NIET op de composthoop! Toen met een krukje op het pad gaan zitten en zeker een uur voorover gebogen bezig geweest om zoveel mogelijk van de kleine minibolletjes te verwijderen. Ze groeien niet alleen bovengronds, zie foto’s, maar ook onder de grond zitten hele clustertjes van bolletjes. 2-3 millimeter groot. Wat wel makkelijk is dat ze spierwit en glanzend zijn.
Op de vrijgekomen plek heb ik drie hortensiastekken van vorig jaar neergezet, daaronder/ omheen een dikke pol primula’s gedeeld en in stukken gezet. Ervoor een rijtje polletjes geranium. Wellicht nog de kreukelgeranium van een paar jaar geleden. Die stond hier ooit voordat de uitjes het over namen.