Maand: april 2022

Primula’s

Je hebt er lage, hogere en hele hoge van.
Primula’s.

Makkelijk te kweken, in deze tijd van het jaar zie je ze in grote aantallen en meest wilde kleuren bij de bloemenwinkels en tuincentra. Voor een fleurige bak, bij het terras. Of in de volle grond in de border. De meest voorkomende bij ons in de tuin zijn de gewone stengelloze zachtgele primula vulgaris, een inheemse plant. De kleine felpaarsroze is de primula juliae ‘Wanda’. Die laatste moet ik elke paar jaar delen en een beetje onder de schaduw van andere oprukkende planten vandaan halen om niet te verdwijnen. De gele, die redden zich wel en met hulp van de mieren die de zaden verspreiden worden het er ook langzaam meer.

Langs de vijver hebben we ook nog de primula veris, de gulden sleutelbloem, ook zacht geel.
Een soort die ik ook geprobeerd heb, als stekje uit Engeland meegenomen, is de hoge primula japonica. Niet gelukt om die te laten overleven.

Any tips?

Kijk omhoog

Veel tuiniers, waaronder ikzelf, zijn ‘omlaagkijkers’.
Vooral in deze tijd van het jaar, begin lente.
Waar je de plantjes uit de grond wilt kijken.
Hier een puntje groen, daar een toefje kleur.

En ’s avonds , als het donker is, niks te zien in de tuin.
Dat denk je!
Als het helder is.
En je hebt een telescoop.
Die je zomaar in je achtertuin zet.
Met een fototoestel aan de telescoop.
En je hebt geduld.
Om 100 foto’s met belichting van 1 minuut te maken.
Zomaar op een vrijdag avond.

Dan krijg je zo iets moois….
De Rosettenevel.
Of Rozetnevel.

Met het blote oog zie je dit niet.
Het digitaal optellen van 10 tallen kort achter elkaar gemaakte foto’s maken dit zichtbaar.
Een paar weken geleden stond Eddy de hele avond buiten om elke 30 seconden opnieuw af te drukken. Nu heeft ie daar een apparaatje voor, een intervallometer of zoiets, dat aan de camera vast zit. Wel eerst buiten instellen. Dan naar binnen voor een uurtje om de apparatuur hun gang te laten gaan.

Met het blote oog zie je dit niet.
En toch hangt het boven je tuin.
Als je omhoog kijkt.

Rosette nevel, 100 opnamen van 1 minuut, Iso 200, digitaal opgeteld.

Ongeluk zit in klein gaatje

Vorige week, volop zon en ik deed de ramen van de logeerkamer open om eens goed door te laten waaien. Toen kwam ik dit bizarre schouwspel tegen. Kijk maar eens goed. Een arme hommelkoningin, in deze tijd van het jaar op zoek naar een holletje, waar ze een nest kan starten, kwam ongelukkig klem te zitten in een gaatje van het raamuitzetijzer. En ze kwam er niet meer uit….

Toen ik haar vond was ze niet meer in leven. Ze zat stevig klem. Een vleugeltje vrij, de andere vast en langs haar lijfje in het gaatje. Ze was al dood, en toch wilde ik niet zo hard trekken dat ze in tweeen zou breken. Niet dat ze het zou merken… maar ik wel. Heel voorzichtig trekken en een beetje wrikken. Ik kreeg haar los. Haar laatste vlucht was naar beneden, in de voortuin, bij de taxus.

Is het paars, is het blauw?

Even naar het tuincentrum, om paar zakken potgrond te halen. Oppot- en deelseizoen van planten is weer begonnen. Nou ja, afgelopen week even op pauze. Opeens zo koud geworden, zelfs met sneeuw. En af een toe een ijswind. Dat nodigt weer even uit tot lekker op de bank zitten.

In het tuincentrum maakte ik een foto van deze intens gekleurde hyacinthen. Ze ruiken niet alleen heel sterk, ook de kleur spat er van af. Zijn het nu blauwe hyacinthen? of toch beter om ze paars te noemen. Of iets er tussen in.