Ruim een jaar geleden schreef ik over de mooie rode inkarnaatklaver. Gezien in een wildebloemen-mengsel berm. Zaad gekocht en gezaaid, maar dat werd niets. Opgegeten…
Dit jaar opnieuw gezaaid. Binnen eerst in een minikasje. Toen de zaailingen een centimeter of 5 groot waren een paar in de grasreep voor het terras geplant, en een paar verder opgepot. De grasexemplaren hebben niet gebloeid, en ik heb er nog maar 1, heel klein later terug gezien. Danig aangeknaagd. De andere drie daarna nogmaals overgepot, in een grote pot. En goed in de gaten gehouden. Toch 1 of 2 keer een sneaky slak verwijderd. Het heeft geholpen, ze zijn gaan bloeien. Net zo mooi rood als ik me herinner.
Volgend jaar nieuwe poging, om ze ’ter plekke’ uit te zaaien op een plekje waar ik ze in de gaten kan houden.
Wat een beauty!
De aanhouder wint. Jammer dat het zo’n eigenwijze plant is, je zou hem overal wel tussendoor willen hebben in de tuin, en dan is het – als klaversoort – ook nog eens een stikstofbinder, ook fijn.