Flaming Katy en Madagascar widow’s thrill zijn Engelse namen voor de Kalanchoë blossfeldiana Pacaya. De kalanchoë hoort tot de familie van de crassulaceae. Vetplanten met vlezige bladeren en stengels. Het is een grote familie waarvan de veelkleurige Kalanchoë blossfeldiana hybriden het bekends zijn. In knalrood of oranje (vandaar flaming Katy) of wat zachtere kleuren oranje of geel. Het zijn korte dag planten die in de winter bloeien in in grote aantallen;en bij de bloemenwinkels te koop zijn. Ze bloeien lang, een maand of 2. En alsof dat niet genoeg is… wordt het bloeiseizoen verlengd: vervroegd door ze eerder koud en donker te zetten. Of juist wat verlaat.
Op zoek naar de Mr. Blossfeld, waar de plant naar genoemd is, en die ze als eerste cultiveerde en verhandelde in 1927 kwam ik uit bij Karl Blossfeld, fotograaf. van planten.
Kalanchoe blossfeldiana zijn afkomstig uit Madagaskar. De soort is ontdekt in 1928 door Perrier de la Bâthie op de berg Tsaratanana op een hoogte van 2000–2200 m. Een paar later werd de plant opnieuw verzameld door Von Poelnitz (1934) in de buurt van Humbert bij de bronnen van de Sambirano Rivier. Van deze exemplaren zijn wereldwijd nakomelingen gekweekt. Hier een blog waar iemand een heleboel informatie over Von Poelnitz bij elkaar heeft gezocht, de man die de naam van Robert Blossfeld koppelde aan de Kalanchoë. Eigenlijk wil ik weten waarom … Over Blossfeld zelf niet veel gevonden, er is nog wel een boek van hem te koop. In een heruitgave. Soort standaardwerk.
Vandaag is het Beleef de Lente seizoen van 2023 begonnen. Met webcams op allerlei vogelsoorten. Nog niet iedereen is gearriveerd, maar al veel te genieten. Overdag is de vijvercam leuk, kijk maar eens hoeveel soorten er komen (o.a. een appelvink, zag ik). En ‘ s avonds geniet ik van de uiltjes. De bosuil zit al te broeden op haar eerste ei. En ’the cutest of all’: de steenuil.
Bal veren?Bosuil! Oog gevonden.Mister Steenuil komt kijken
Heel langzaam begin ik in deze tijd van het jaar de tuin van oude plantenstengels te ontdoen. Dit is het seizoen in de tuin met de minste hoogteverschillen. Het oude spul is weg, de nieuwe planten zijn nog erg laag en beginnen voorzichtig uit de grond te kruipen. Linksonder op de foto de stapel met in stukjes gebroken stengel van de enorme pol polonium polymorpha, in vol ornaat zeker 2 x 2 x 2 meter. En op de achtergrond, net rechts van de ligusterhaag een rood stipje. Daar hangt een aardewerken papegaaitje in de roos.
Over de vijver richting westeninzoomenRichting noordenpapegaaiRichting noorden, rechts van de heg …… papegaai
Ze dansen weer, de mannetjes van de wintermug. Vanmiddag na een tijdje in de tuin bezig geweest te zijn, even lekker in het zonnetje (uit de wind) zitten. Tegen een uur of 4, lage zon, warm op mijn gezicht. Boven het grasveld (nogal rommelig op dit moment) een groepje dansende muggen. Onvermoeibaar op en neer dansend om de dames te lokken. Die dansen niet mee, maar kijken toe.
Wintermuggen zijn op veel plekken te vinden, op heidevelden, in bossen en dus ook in tuinen. De larven leven van rottend organisch materiaal in de bodem, rottende bladeren zijn of mest. Er komen acht soorten in Nederland voor, waarvan twee algemeen.
Een sneeuwklokje met omgekeerde bloemen is een zeldzame en opvallende variant van het bekende sneeuwklokje (Galanthus Nivalis). Bij deze variant zijn de bloemblaadjes omgekeerd, waardoor de groene markeerstreep aan de buitenkant van de bloem zit in plaats van aan de binnenkant. Dit geeft de bloem een unieke en bijzondere uitstraling. Deze variant van het sneeuwklokje wordt soms ook wel het ‘omgekeerde sneeuwklokje’ genoemd. Hoewel het een zeldzame verschijning is, wordt het omgekeerde sneeuwklokje steeds populairder onder tuiniers en bloemenliefhebbers. Net als het gewone sneeuwklokje is het omgekeerde sneeuwklokje een winterharde bolgewas. Het bloeit meestal van januari tot maart, afhankelijk van de weersomstandigheden. De bloemen zijn wit, met een groene markeerstreep aan de buitenkant van de bloembladen. Het omgekeerde sneeuwklokje heeft dezelfde verzorging nodig als het gewone sneeuwklokje. Het is een gemakkelijk te kweken plant die goed gedijt in vochtige grond en halfschaduw. Ze worden vaak geplant in borders, in groepen onder bomen en struiken, of in potten en containers.
Zeldzaam
Galanthus nivalis ‘Recurvus’Galanthus nivalis ‘recurvus’: lijkt wel een lachend gezichtje, met juichend de handjes (blaadjes) in de lucht.
Als je geïnteresseerd bent in het kweken van omgekeerde sneeuwklokjes, is het belangrijk om te weten dat deze variant relatief zeldzaam is en daarom moeilijker te vinden en te kweken is dan het gewone sneeuwklokje. Je kunt overwegen om te zoeken naar een gespecialiseerde kwekerij of tuincentrum om aan zaadjes of bollen te komen. Het kan ook helpen om je aan te sluiten bij een sneeuwklokjesvereniging of een groep van liefhebbers om meer informatie te krijgen over het kweken en verzorgen van deze bijzondere plant.
ChatGPT
Voordat je op zoek gaat naar deze bijzondere sneeuwklok…. hij bestaat niet! Bovenstaand tekstje is geschreven door ChatGPT, een artificial intelligence programma dat je met een paar instructies een tekstje kunt laten maken. Prettig leesbaar, in een oogwenk klaar. Niet altijd helemaal waar, wel bedrieglijk echt. De instructie voor ChatGPT was: schrijf een stukje in het Nederlands over een omgekeerd sneeuwklokje. Het enige wat ik heb toegevoegd is de uitbreiding van de plantnaam tot galanthus nivalis ‘recurvus’.
Erg grappig is dat je met het programma kunt chatten: als je aangeeft dat ze een fout gemaakt heeft, is het antwoord zo iets als: Sorry, ja je hebt gelijk, dat had ik niet goed opgeschreven. En dat komt ze met een verbeterde tekst.
En de foto dan? Vandaag genomen in eigen tuin en op zijn kop geplaatst!
De eerste twee foto’s tegen half vijf, met tegenlicht van de bijna ondergaande zon. Dan krijgen de klokjes een beetje een warm gloedje. Op de onderste foto zie je al dat verschillende bosjes sneeuwklokjes er aan toe zijn om weer gedeeld te worden.
Vele jaren geleden, toen de aarde werd gemaakt door God, was zij erg gul met de hoeveelheden kleur die zij uitdeelde aan de planten en dieren. Zo gul zelfs dat Sneeuw tegen de tijd dat ze had gehoord dat er kleur werd uitgedeeld, en ze God vroeg om een beetje kleur, er geen kleur meer over was. Sneeuw was transparant. God was een beetje perplex door deze fout. ‘Geen zorgen’, zei ze tegen Sneeuw, ‘ik weet zeker dat sommige bloemen een beetje van hun kleur met jou zullen delen. Ik heb ze veel gegeven. Ga het gewoon vragen.’
Narcis
Dus ging Sneeuw op pad, op zoek naar bloemen en een beetje van hun kleur. Het duurde niet lang of ze kwam Narcis tegen, die er prachtig geel uitzag in de zon. ‘Hallo Narcis’, zei Sneeuw, ‘toen ik bij God langskwam, had ze geen kleur meer om uit te delen, en ik ben op zoek naar wat kleur. Zou je een beetje geel met me kunnen delen?’
Narcis zwaaide belangrijk met haar trompethoofd. ‘Nee nee nee! Ik ben bang dat dat onmogelijk is’, zei ze terwijl ze Sneeuw met een arrogante blik aankeek. ‘Ik heb het te druk met het opvangen van zonnestralen. Als ik iets van mijn kleur verlies, word ik misschien minder opgemerkt en krijg ik niet de warmte die ik nodig heb om te groeien. Ga ergens anders op zoek naar kleur.’
Boshyacinth
Sneeuw haalde haar natte schouders op en bleef kijken. Het duurde niet lang of ze zag Boshyacint, die er zo knap uitzag. ‘Hallo Boshyacint’, zei Sneeuw. ‘Zou je me een beetje van je kleur willen geven? God stelde voor dat ik een bloem om wat kleur vroeg.’
Boshyacinth keek geschokt bij de gedachte. ‘Oh nee, Sneeuw!’, riep ze uit. ‘Dat kan gewoon niet. Zie je, ik maak elk voorjaar een prachtig blauw tapijt in de bossen. Als je mijn blauwe tint zou aannemen, zou iedereen in de war raken omdat ze ons niet uit elkaar kunnen houden. Ga een andere bloem zoeken om je te helpen.’
Sneeuwklokje
De arme Sneeuw begon zich behoorlijk wanhopig te voelen. Elke bloem leek al zijn kleur nodig te hebben. Op dat moment hoorde ze een klein stemmetje. Het was het witte sneeuwklokje. ‘Heb ik gehoord dat je wat kleur nodig hebt, Sneeuw?’, vroeg Sneeuwklokje. ‘Je mag wat van mij hebben. Ik heb veel wit. Hier…’. Sneeuwklokje schraapte voorzichtig wat van het wit van haar binnenste bloemblaadjes, waardoor er wat van haar onderliggende groen zichtbaar werd. Ze gaf het wit aan Sneeuw, die onmiddellijk van kleur veranderde, van doorzichtig als water, naar wit.
Tot op de dag van vandaag kun je als je een sneeuwklokje goed bekijkt, de plekjes met groene strepen op vlekjes op de binnenste bloemblaadjes zien. Daar schraapte ze haar witte kleur af om aan Sneeuw te geven. Als je sneeuw in een laag op de grond ziet, ziet het er erg wit uit. Maar als je een klein beetje sneeuw tegen het licht houdt, zie je dat het transparant is. Er was maar een klein beetje wit nodig om Sneeuw zichtbaar te maken.
In ruil voor kleur deed Sneeuw een speciale belofte aan Sneeuwklokje. ‘Omdat jij mij jouw kleur gaf, geef ik jou de vrijheid om elk jaar veilig door mijn deken van sneeuw heen te komen. Jij wordt de bloem die het einde van de winter symboliseert en aankondigt dat de lente eraan komt. Hierdoor zal je voor altijd speciaal zijn.’
In verschillende manden en potten zitten bloembollen. Druifjes, tulpen, narcissen, krokussen. Het hele jaar staan de potten ergens onder een struik, achter in de tuin, geparkeerd. Om ze dan voor een aantal weken weer te voorschijn te halen, meer licht te geven en vooral: een zichtplek. Nu is het vooral nog blad. Maar komende weken komt er steeds meer kleur bij. Dat wordt genieten.
