Zaterdag middag was het volop aan het dooien. Waar ’s morgens de opgevroren sneeuwblubber van de dag ervoor nog keihard en knerpend was, was tijdens onze after-lunch wandeling veel van de sneeuw van de wegen verdwenen. Op zonnige plekken waren ook de weilanden weer grotendeels groen. Wel kwamen we verschillende sneeuwfiguren tegen. In de straat om de hoek een sneeuwkonijn naast een sneeuw pinguïn-met-jong. En in het buitengebied een scheve sneeuwman. Grappig was dat een hond -die met zijn mens daar elke dag ging wandelen- door de weilanden banjerde en de sneeuwman duidelijk opmerkte. In cirkels rende hij er -op veilige afstand- steeds omheen. ‘Wat een rare sneeuw figuur‘, moet die hond gedacht hebben. We maakten een praatje met zijn mevrouw, die geamuseerd toe keek naar het gedrag van haar hond.
