Zaterdag was het al mooi weer, zondag beloofde dat ook te worden. Mooie gelegenheid om weer een wandeltochtje te maken in het Drentsche Aa gebied, slechts 1 bushalte verwijderd van onze reguliere opstapplaats.
Drentsche AaGroot Friesland PadPad versperd door watervlakteSiepelveenKlik op de foto’s voor grotere exemplaren
Het water in de beek stond enorm hoog, af en toe breed uitvloeiend in het beekdal. Veel zandgrond, zandverstuiving, stuwwallen. Een keer moesten we op onze schreden terugkeren toen na een kilometer het Groot Friesland Pad in te zijn gelopen, de weg toch echt niet meer begaanbaar was. Niet zonder lieslaarzen. Gaan we nog eens doen bij droger weer.
Zaterdagochtend begon ik tegen half 11 ’s morgens te tellen, en toen waren de vogels blijkbaar aan het uitrusten van hun ontbijt. Maar 5 soorten . Terwijl er diverse vetblokken en silo’s met pinda’s en zaden hangen. Zondagochtend om 9:00 een nieuwe telling gestart: dat was een stuk beter. De zon stond nog niet op de graansilo bij de beukenhaag, de favoriete verblijfplaats van foeragerende mussen, dus het aantal mussen dit jaar wel lager dan vorig jaar. 6 gezien, en wel een hoop geritsel in de haag. Wat later op de dag zeker weer 20, luid tjilpend.
Heggenmus: 1
Huismus: 6
Koolmees: 2
Merel: 5
Pimpelmees: 4
Roodborst: 1
Spreeuw: 5
Turkse tortel: 1
Vink: 2
Zwartkop: 2
Bij het invulformulier van de tuinvogeltelling zijn de meestvoorkomende tuinvogels al voorgeselecteerd, je hoeft alleen maar aan te geven hoeveel van elke soort. Extra soorten kun je zelf toevoege: bij ons was dat ook dit jaar weer de zwartkop. Twee mannetjes geteld. En ook dit jaar de mededeling dat dat een hoog aantal was voor deze soort. Kijk maar, helemaal links onder bij huisje Moldau zit een van de zwartkopjes.
Een lange muur langs de Dilgtweg. Met strijklicht van de lage winterzon lijkt de muur wel bekleed met een tapijt van lage mosjes. Een hoogpolig tapijt. Het zijn de kussentjes van het gewoon muisjesmos, en de goudgele stengeltjes van de sporen kapsels.
Dit is het weekend van de nationale tuinvogeltelling. Helpt altijd als je pinda’s , zaden of vetblokken in je tuin ophangt. Op plekken waar je de vogels makkelijk (vanuit huis) kunt bekijken is helemaal handig. Of je ‘bakt’ een vogeltaart. Dit fraaie exemplaar, inclusief kopjes ‘vogelcappuccino’ met roerstaafje, is van de buren.
Afgelopen woensdag was het opeens heel zacht en geen wind. Eind van de middag nog eventjes de tuin in. Onder de beukenhaag staan allemaal kluitjes sneeuwklokjes, die nogal verstopt zaten onder een dikke laag afgevallen blad. Dat blad haalde ik voorzichtig tussen de opkomende ‘neusjes’ weg, zodat de sneeuwklokken straks mooi afsteken tegen de donkere grond.
Ritsel, ritsel. Gezellig. Roodborstje komt langs om allemaal lekkere dingetjes uit de vers vrijgemaakte aarde te halen. Het loopt al tegen half vijf, het licht begint al een beetje af te nemen. Ik ga op het picknickbankje zitten, en geniet van het oranjebruine vogeltje.
Wat een mooi plaatje, eerder deze week. Vrijdagochtend werden we in deze kerstkaart wakker. De sneeuw was vers, en daarmee niet glad. Knoerpend onder onze schoenen. Prachtig zonnig. Windstil. Aan de sneeuw op een kant van de stammen van de bomen goed te zien dat het de nacht ervoor westenwind was.
Egel en Poes in de sneeuwUitzicht vanuit werkkamerWinterwandeling
Kijk daarom zijn de beplantings voorbeelden van Piet Oudolf zo mooi! In hartje winter vormen de afgestorven plantenresten een verstild stilleven. Deze keer zonder sneeuw.
Mooie voorbeelden, en achtergronden van zijn manier van werken in het boek Piet Oudolf aan het werk.
De folie-kas in Hortus Haren in niet verwarmd. Als de zon schijnt dan is het er snel warmer dan in de omgeving, in ieder geval droger. Van de week ging ik daar even schuilen, toen er een buitje kwam, geen zon, rond het vriespunt. De temperatuur was nauwelijks hoger in de kas. Ik had verwacht dat de meeste planten, op zijn minst bovengronds, zouden zijn afgestorven. Dat was wel zo voor de canna’s en de reuzendahlia’s. Toch viel me op dat het vooral nog erg groen was. De boomvarens hadden ter bescherming een prop fleece in hun kroon, maar leken nog helemaal geen last van vorst te hebben gehad. Alle bladeren waren nog groen.
Verschillende (vaste) planten die wintergroen blijven, krimpen in de winter. Ze gaan in rust en een deel van de bladeren, vaak aan de buitenkant, sterft af. Een voorbeeld in de geranium maccrorhyzum. In de zomer een wolk van groen en geurig blad. In de winter kleine toefjes bladeren aan de groeipunt, met lange bruine kronkelende stengels. De plant maakt steeds aan de groeipunt nieuwe bladeren, en de oudere bladeren sterven langzaam af. De bruine stengels zijn soms wel een meter lang, en zijn in de zomer bijna niet te zien door het vele blad.
Een ander voorbeeld is de huislook. Hier in een paar bloempotjes op een muurtje in onze tuin. DE buiten randen zijn ingevroren, ingedroogd, afgestorven. En in het midden nog een klein rozetje van groene bladeren. Later in het jaar, in de zomer, is een van de ‘zen’-klusjes: de ingedroogde blaadjes er voorzichtig afpeuteren, zonder het rozetje uit de grond te trekken.
Kort geleden in gesprek geraakt over de jaarlijks terug kerende actie toen ik op de lagere school zat: alle kinderen die dat wilden konden inschrijven op een van een paar soorten kamerplanten; daar kreeg je dan een stekje van mee net voor de zomervakantie. En bij begin van het nieuwe schooljaar kon je de plantjes dan weer meenemen naar school: de mooiste won een prijs.
Ik koos altijd voor de begonia. Harige ronde blaadjes. Rode bloempjes. Erg lang bleef die meestal niet leven, ik kan me vaag herinneren dat de begonia’s vaak verzopen. In de wens ze snel te laten groeien veeeel water geven. En als ze slap hingen…. nog meer water geven. En er dan achter komen dat de wortels verrotten. Toen had ik nog niet door (en ook nu vergeet ik het wel eens) dat een plantje slap kan hangen van te weinig water, maar ook van te veel water!
Mijn broer, Frank, nam altijd de fuchsia stek, die vaak wel de begonia overleefde. Van de anderen weet ik het niet meer. Volgens mij waren er ook Vlijtige Liesjes en Siernetels.
Ooit is de Floralia in de 19e eeuw begonnen als een vereniging (met veel lokale afdelingen) , bedoeld om kamerplanten te promoten, vooral onder de arbeidersklasse, die zich geen kamerplanten kon veroorloven. Er schijnen nog her en der lokale afdelingen voort te leven, maar ik vind zo snel geen actuele contactgegevens meer op internet terug…
