Lente …. is weer in ’t land
Zie de bloemetjes aan de waterkant ….
Ok, het leek eerder herfst vandaag met de wind en felle buien.
Maar de kalender zegt het: het is lente.
Alles in en om onze tuin
Lente …. is weer in ’t land
Zie de bloemetjes aan de waterkant ….
Ok, het leek eerder herfst vandaag met de wind en felle buien.
Maar de kalender zegt het: het is lente.
Dat blijft lastig als je planten ’s zomers buiten hebt, en ’s winters binnen probeert te houden om te overwinteren. Wij hebben een aantal geurgeraniums boven in een koele slaapkamer. Dat gaat prima, 1 x per 2-3 weken druppie water. Eerdaags kunnen die wel even naar beneden en naar buiten. Begin van hun binnenperiode werden ze wel aangeknabbeld door diverse rupsen, die zich daar hadden genesteld.
Met de geranium maderense en een pelargonium (ooit als stekje van buren ‘bekomen.) zit dat heel anders. Die staan in de bijkeuken. Daar is het een graad of 15, maar niet erg licht. En vooral de maderense heeft dan veel last van beestjes. Op dit moment nog twee soorten luizen, die wel hardnekkig terug blijven komen. Een maand of twee geleden waren dat drie soorten, nu zie ik nog maar twee soorten luizen. Rozerode en knalgroene. Ze zitten vooral op de stengels van de jongste bladeren en op de onderkant van dit verse blad. Elke paar dagen weer plukken en pletten…
Wat een gedoe. Dit jaar ga ik de maderense zonder pot in de voortuin zetten. Na de laatste kans op vorst. En dan laat ik hm daar in de grond….. Wie weet gaat ie dan eindelijk bloeien (is een driejarige).
Een week later: een enorme grijze kikkereitjes-brei in het ondiepe deel van de vijver. Er hangen nog wat mannetjes bruine kikkers rond. Dames bruinen kikker lijken inmiddels weer vertrokken, het land op. De reiger zag waarschijnlijk zijn kans schoon toen de kikkers alleen aandacht voor elkaar hadden en iet voor de omgeving. Maar toch verschrikt en laten vallen: op onze oprit, een heel stuk van de vijver vandaan lag een dode bruine kikker. Of … een andere beest is er mee aan de sjouw gegaan.
Hoe dan ook. Verse voorraad bruine kikkers is ‘in aanbouw’.
Tussen de korte felle buien door zagen we een droog moment van 11:45 – 13:00 uur aankomen op de buienradar. Snel boterhammetjes gesmeerd en op pad door het dorp voor een ommetje. Ook even door het park, het Boeremapark. Paartje nijlganzen met jongen. Nog evenveel als in het krantenberichtje van het lokale ‘sufferdje’ 10 dagen geleden. Pa en Ma nijlgans letten goed op.
Toen we langs kwamen lopen werd het kroost gesommeerd naar de waterkant te komen, en Pa gaf luid sissend aan dat hij niet van onze nabijheid gediend was.
NatuurLeek. Typfout?
Nee NatuurLeek ipv Natuurlijk is de naam van de website van Frans : NatuurLeek.nl. Frans woont in Leek, en we spraken elkaar kort geleden in de Hortus. Ik vroeg hem of hij interesse had om als vrijwilliger in de Hortus een bijdrage te leveren aan een nieuw project, nieuw educatief stukje tuin (*). Meer informatie volgt later.
Na het gesprek sprong ik op de fiets naar huis en Frans ging nog wat foto’s maken in de Hortus. Zie hier een paar resultaten. Ook het Narcisje is van Frans.
*) Hij zei ja.
Gister, zaterdag, was het prachtig weer.
Het is half maart, en we zien de bruine kikker mannetjes, rondplonzen in de vijver. De kikkerdames zijn nog niet allemaal gearriveerd, want de mannen hangen nog wat verspreid rond. Wachtend op het grote feest. We speuren de vijver af of we de eerste klomp kikkerdril zien. Zaterdag nog niet, maar zondag ochtend (17 maart) wel. De eerste klomp. Morgen ongetwijfeld meer.
Eind van de middag schijnt de namiddag zon langs het huis en licht de eerste bloemen van de sierpeer mooi aan. Paar weken eerder dan andere jaren openen de eerste bloempjes zich. Elke bloem een nieuw kunstwerkje, een subtiel samenstel van meeldraden en stamper, omringd door delicate wit-kanten bloemblaadjes.
Deze vrolijke oranje viooltjes zette ik vorige week op de foto toen we van Norg naar Roden wandelden (stuk van etappe 6 en 7 Drenthepad), en halverwege van een pannenkoek genoten op het terras buiten (uit de wind en met een dekentje over de benen).
En nu, naast me op de bank ligt het lentenummer van het tuintijdschrift ‘Onze Eigen Tuin’. Met op de voorpagina viooltjes in binnenin een uitgebreid artikel van Brian Kabbes.
Ze mogen dan klein zijn, onopvallend zijn viooltjes beslist niet. Hun bloemen stemmen vrolijk , hun pretentieloze karakter maakt ze tot geliefde tuinplanten.
Violen in allerlei kleuren. Maar wat hun kleur ook is, aldus Brian, alle viooltjes hebben een contrasterend geel oogje.Als ik naar de plaatjes in het artikel kijk (zeer lezenswaardig en met humor geschreven), lijken de oranje viooltjes wel op de Viola cornuta ‘Chantreyland’.
Vanmorgen bij de koffie keken we elkaar aan. Zullen we nog een stukje van het Drenthepad gaan wandelen? Ja, doen we. Brood smeren, rugzakje inpakken, schoenen aan en bus uitzoeken. Van Zuidlaren naar Gieten deze keer. Drenthepad etappe 10, ruim 18 km. Langs fraaie Drentse landschappen, hunebedden, heideschapen in het bos, glooiingen in het landschap, veel bos, van allerlei soort. Ook deze keer weer mooie , soms heel smalle, bospaadjes. Alleen in het begin nog her en der mountainbikers daarna hadden we het bos bijna voor ons alleen. Halverwege in Anloo, precies lunchtijd. Kwam mooi uit: kopje snert in restaurant Koningsherberg. Daar kwamen we -toeval!- twee bekenden tegen, Tjerk en Nynke, die rondje Anloo wandelden.
Vanuit Anloo wandelden we langs het pinetum, en ook nog een paar zigzagjes er door heen. De enorme rhododendronstruiken stonden nog niet in bloei, over een paar weken vast mooi. Een fraaie collectie met ook veel heel breed uitgroeiende jeneverbessen, wel 4 x 5 meter breed, en maar een halve meter hoog. Dat is nog eens een bodembedekker. Vanuit de verte zag ik een kleine conifeer die ik uit de Hortus ken: de wollemia. Hier staat ie al een paar jaar in de volle grond, wel heel beschut door grote bomen en struiken. In de Hortus staat ie in een kuip, en op dit moment nog binnen in de publiekskas. We namen een paar dennenappeltjes mee. Eens kijken wat Erik, onze eekhoorn, daarmee kan. Allerlei vormen kegels en appels, kan je best een verzameling van beginnen. Dan is het een goed plan ze eerst wel goed te drogen. Deze kegels hadden we van de grond opgeraapt, vochtig. Toen ik ze in een bakje op het aanrecht in de bijkeuken had liggen, kwamen er nog allerlei gedierte uit: pissebedden, kleine kriebelbeestjes. Die wandelen nu in onze tuin.
Via Marian kwam ik bij Alies Meerman terecht die ruim 10 jaar geleden tekeningen maakte voor een kleurboek dat in de Hortus Haren verkocht werd, uitgebracht door Vrienden van de Hortus. In het -allang uitverkochte- kleurboek stonden tekeningen van planten met een dier in hun naam. Afgelopen week contact gezocht met Alies en zij vond het prima (“ik houd van de Hortus”) dat we de tekeningen nog een keer gebruiken voor een heruitgave van het kleurboek of de losse tekeningen. Ik heb inmiddels de tekeningen gekregen. Hieronder eentje, nog niet ingekleurd.
Welke plant is hieronder afgebeeld?
De een na laatste grote pol prachtriet (siergras) is gekortwiekt. Nu staat er nog 1 in de voortuin. Het grasveld is een hobbelig knollenveldje, dat zullen we binnenkort een keer maaien, en dan straks richting mei, weer niet. Of misschien al eerder stoppen met maaien, de natuur is zo vroeg dit jaar.
Voor de plantenmarkt half maart heb ik voor de kraam van de wildeplantentuinkring van IVN al vast wat planten opgepot. Buurman Reint was zo aardig/hulpvaardig om even met de auto met mij naar het tuincentrum te gaan om nieuwe potgrond te kopen. Langzamerhand komen er meer soorten turfvrije potgrond. In Gardeners’ World op de BBC spreekt presentator Monty Don al jaren over ‘peat free compost’. Opgepot: glanzende ooievaarsbekken en vaste teunisbloem, oenothera fruticosa. De laatste is geen inheemse wilde plant, komt uit het oosten van de VS.
Verder begonnen met de herfstframbozen bij de grond af te snoeien (instructie Monty Don; Jobs for the weekend).
Ondertussen was Eddy aan de gang met het de buitenkant van de serre. Eerst met borstel en emmertje, later met de hogedrukspuit van zelfde buurman Reint. Dat was een enorme klus en regelmatig zag ik een wolk van minidruppeltjes langskomen, terwijl ik op het tuinbakje planten zat op te potten. Zie onderste foto tussen de spijlen van het hek door. De serre was aan een kant een stuk schoner, Eddy liep met doorweekte schoenen (die staan nu in het drooghok te drogen) en natte broekspijpen rond.
Begin is er! Lente!
Gevierd met eerste glaasje witte wijn van het seizoen.
Binnen, dat wel. Buiten was het met 12 graden en wind nog iets te koud om stil te zitten.