Sinds een paar dagen krijgen we bezoek van een mus onder de glazenkap van de serre. Het beestje heeft inmiddels een naam, Wilhel-mus. We weten zeker dat het elke keer dezelfde is, want er steekt een veertje parmantig uit de rechterzijde. Zij komt beestjes vangen en heeft blijkbaar nog joingen in de buurt. De insecten worden niet ter plekke opgegeten, maar met een sierlijke vlucht vligt ze weer onder de kap vandaan en verdwijnt ergens richting tuin buurman Jan en verder. Na twee dagen zetten we ook een schoiteltje met pinda;s op ons terrastafeltje. Vanmiddag zaten we buiten, beiden op het terras te lezen. Frrrrt, frrrrt, daar vloog Wilhel-mus weer boven ons hoofd. Geprobeerd een filmpje te maken, maar daar vloog ze te snel voor. Wel alvast deze twee screendumps uit het (onrustige) filmpje.
Met het avondeten was het wat te koud geworden buiten en zaten we binnen in de serre. Daar kwam Wilhelmus weer beestjes vangen. En ze had haar maatje meegenomen. Die had meer belangstelling voor de pinda’s op de terrastafel.