Alles in en om onze tuin
Wie herkent deze vrucht?
Foto is vandaag in eigen tuin gemaakt.
Antwoord 25 augustus: het is het hart van een uitgebloeide waterlelie, onder water verdwenen en te voorschijn gekomen toen ik de vijver wat aan het opschonen was. Ik zette de ‘knop’ in een glaasje met een bodempje water. De volgende dag: snot.
Rik is bijna afgestudeerd bioloog en gaat meehelpen in de Hortus bij de wetenschapstent op het kinderfestival. 1500 bezoekers, kinderen tussen 4 en 12 jaar van alles te doen. Rik gaat in verschillende bakken en terraria beestjes vangen om die aan de kinderen te laten zien., Vandaag leipen we al even door de Hortus om te bekijken waar goede plekken waren waar het kleine grut, bodemdiertjes, te vinden is. Al wandelende door verschillende delen van de tuinen onderbrak Rik steeds het gesprek met ….
” Sorry hoor, maar even kijken welk krekeltje dit is. “
Rik is aan het oefenen om krekels op hun geluid te herkennen. ”
” Waar waren we ook weer in het gesprek?”
” Hé zag je dat, een hommebijvlieg, mooie naam , hè? Geen hommel, geen bij, geen vlieg, maar een zweefvlieg.”
” Zie je al die gaatjes in de grond, die zijn van de bijenwolf, een grote solitaire wespsoort. “
We kijken rond naar oude boomstronken, stapels stenen, een groot gat in de grond (foto 1), waar een wespennest blijkt te zitten, proberen vast te stellen welk die de grote keutel (foto 4, bijna 10 cm lang) heeft achtergelaten: met pitten van pruimpjes, gras, schildjes van insecten , …. .
Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me ineens dat het ook een braakbal kan zijn!
De tijd vliegt voorbij, bijna twee uur later neem ik weer afscheid van Rik.
Time flies when you are having fun.
Bij een wandeling over het strand, na een verse regenbui, of bij eb. Of een zandig pad in het bos, nog net vochtig. Of in de winter in verse sneeuw. Allemaal mooie plekken om diersporen te zien. Ze ook herkennen, dat is nog wat anders. Daar moet ik nog wat op oefenen.
Deze zijn van afgelopen week, resp in Drenthe tijdens een wandeling en vanmorgen in de Hortus (foto 3).
Strekpoot is een aandoening aan de achterpoten van koeien, maar het is ook de naam van een hooiwagen. De wetenschappelijke naam is Dicranopalpus ramosus. De naam strekpoot komt van het zijwaarts gestrekt houden van de poten in rusthouding, de wetenschappelijke naam slaat op de tweetakkige tasters.
De soort is pas in 1909 in Marokko ontdekt en heeft zich inmiddels over een groot deel van Europa verspreid. De eerste exemplaren zijn in Nederland gemeld in 1992: in Weesp , Utrecht, Hilversum en Amsterdam. Intussen komt de soort overal in Nederland voor, ook in Haren op ons terras. Niet te missen als je hem eenmaal gezien hebt, door de opvallende stand van de poten.
De mannetjes worden tot 4 mm, de vrouwtjes tot 6 mm groot (poten niet inbegrepen).
De Graanrepubliek, een inmiddels 25 jaar oud boek van Frank Westerman over de opkomst van de grootschalige graanteelt in Oost-groningen, het verdwijnen van de kleine boeren en opkomst van de ‘graanbaronnen’; Sicco Mansholt en schaalvergroting en uiteindelijk de de ondergang van de graanbaronnen. Ga het boek toch eens lezen.
In Oost Groningen, maar ook in zuid Drenthe is nog volop graan te zien, en nu ongeveer is de oogsttijd. De combines rijden over de velden en maaien, dorsen en schonen het graan in een rondgang. Vroeger ging dat allemaal handmatig. Maaien met de zeis, opbinden tot schoven, in de winter uitspreiden over de dorsvloer, en met kromsluit of dorsvlegel de graankorrels uit de bloeiwijzen halen.
Een van de tuindelen in Hortus botanicus Haren is de akker. Een aantal jaren geleden waren hier vierkante veldjes met granen, bijvoorbeeld eenhoorn ingezaaid. Dit jaar in sierlijk slingerende stroken een aantal voedselgewassen: Tarwe, boekweit (‘raad zaad’), rogge, gerst, haver en koolzaad. Erg leuk dat als je daar langs loopt er altijd mensen staan te kijken en proberen te achterhalen welk gewas in welke strook staat. Boekweit valt wel op, hele andere bloeiwijze met de witte bloempjes. Inmiddels heeft tuinmedewerker Richard voor naambordjes bij de stroken gezorgd.
Met vrijwilligers Sikke en Miriam, en tuinbaas Walter gaan we binnenkort plannen maken voor de akkertjes volgend jaar. Met meer aandacht voor informatievoorziening en educatie.
Ook hier is het graan bijna rijp. Voor het kinderfestival op 8 september in de Hortus gaan we in de ‘wetenschapstent’ ook een demo/workshop/ rondleiding bij de akker doen, en misschien wel zelf meel maken van het graan. Of het ook nog lukt om pannenkoeken te bakken …. we gaan het zien.
Foto’s van half juli.
Vandaag weer op pad, met brood mee, altijd als reserve, hoewel we van plan waren om in Orvelte te gaan lunchen. Vandaag vertrokken we wederom uit Schoonloo en ronden eerst het laatste stukje van etappe 17 af. Een klein stukje dubbel met eergisteren, langs het Elp meer, op weg naar Elp. Na een kilometer of vier kwamen we in Elp aan, en piepklein dorpje in Drenthe, met een hotel en terras waar we -nog net voor er een groep “Happen en Trappen” kwam lunchen- een kopje cappuccino dronken. Vervolgens over naar de korte etappe nummer 16, ‘maar’ 13,7 km. Net als twee dagen geleden was het in de beschaduwde bossen, met heel veel vocht (plassen, maar ook moerassige delen) echt ‘muggen country’. Anti-mug spul kwam goed van pas. Orvelte bleek wat ver, dus midden in het bos, gelunched met eigen brood. `en toen we tegen half twee in Orvelte aankwamen, leipen we ook heel snel weer door. Het was er vreselijk druk, een markt , met allemaal standjes, en kuddes toeristen. Alle terrassen bommetje vol, hadden we geen zin in. Dus lekker doorgewandeld naar Westerbork, door het natuurgebied Reintjesveld. Er staat o.a. een nagebouwde boerderij uit de ijzertijd, en heel mooi, was dat in de gerst-akker ook veel wilde bloemen waren meegewaaid. Prachtig, zover het oog rijke, korenbloemen, kamille en andere bloemen tussen het gaan. De insecten hadden het er duidelijk naar de zin.
Even lastig was dat in Westerbork een korenfestival aan de gang was en dat de bushaltes in het dorp tijdelijk opgeheven waren. Mara waar je dan naar toe moest …. (blijkbaar had de gemeente nagelaten de afsluiting door te geven aan de OV route plannen). Uiteindelijk een tijdelijke halte gevonden, maar daar stond nergens bij of en wanneer de bus zou rijden. Toen maar besloten om richting Beilen te gaan wandelen (6 km verderop). Kon er nog wel bij, op de ruim 20 van vandaag. Zover kwam het niet, eenmaal buiten Westerbork zagen we een reguliere bushalte met reguliere tijdtabel en de bus kwam ook nog op tijd.
Dat is een groot goed.
Als je een tuin hebt,
een terras hebt,
een mooie plek om te lezen,
een kopje koffie of thee te drinken.
Te kijken naar de vogels,
alle langslopende buurpoezen.
De capriolen van de eekhoorns:
Waar we tot voor kort naast Erik,
ook twee jonge eekhoorns door de bomen zagen stuiteren,
lijkt Erik de jongen nu definitief de deur te hebben gewezen.
De pruimen hebben ze inmiddels opgegeten,
binnenkort zullen ze aan de hazelnoten beginnen.
Foto 1-3: steeds verder inzoomend, de Hortensia Mariesii Perfecta, ooit van Wim en Annet gekregen.
Foto 4, vanuit werkkamer Eddy, de bijna lichtgevende crocosmia Lucifer in de ochtend zon. Deze zijn inmiddels uitgebloeid. Een kleinere crocosmia, staat nog wel te bloeien, in geeloranje.
Foto 5: een wat langer belichte foto, genomen vorige week om 10 uur ’s avonds, vanaf het terras. Een heerlijke wildernis, onze tuin.
Met drie bussen naar Schoonloo, en dan 1,5 km om bij etappe 17 van het `Drenthepad te komen. Dat was op 2 augustus. Deze keer met zijn tweetjes. Rugzakje, brood, en ruimen voorraad water. Van een aantal van de foto’s is het moeilijk te achterhalen waar het precies is. Maar foto drie kan niet missen. Daarop zie je een serie van de radiotelescopen van de Westerbork Synthese Radio Telescoop, in boswachterij Hooghalen. Er loop een wandelpad langs, het Melkwegpad. Het terrein sluit aan bij voormalig Kamp Westerbork, nu een herinneringscentrum. Hier waren heel veel mensen, gezinnen met kinderen, verschillende rondleiders, allemaal informatieborden, de commandantswoning van het vroegere concentratiekamp in WOII nu ingepakt in een glazen schil. Echt indrukwekkend en tot nadenken stemmend was de verdere wandeling naar Hooghalen. Langs het bospad stond elke 25 meter een paal, een rechtopstaande biels, met daarop eenvoudig bordje met een datum, een plaatsnaam en een aantal personen. Dinsdag 15 februari 1944, BERGEN BELSEN, 773 personen. De meeste treinen vertrokken op een dinsdag uit Westerbork …
De rups op foto 4 is van een wapendrager, een nachtvlinder.
30 juli was eigenlijk wel wat aan de warme kant om een forse wandeling te maken. We hadden een etappe van het Drenthepad uitgezocht waar we veel in het bos zouden lopen. Van Odoorn, via Exloo, door boswachterij Exloo naar Borger. In Borger was het wat drukker, echt een vakantiebestemming, maar de rest van de dag hadden we bijna voor ons alleen. De hei begon al mooi paars te kleuren, nog net niet op zijn paarst. Dat is meestal half augustus zo. We kwamen ongeveer samen met de schaapskudde Exloo binnen lopen, altijd leuk om te zien hoe makkelijk de schapenhok, aangestuurd door de herder met fluitje, de kudde bij elkaar houdt.
Nog net buiten Borger kwamen we bij graanvelden, waar de boeren net waren begonnen met oogsten. Was er mooi weer voor. De laatste foto maakte Ingrid van mij, terwijl ik de route check in de app.
Binnen loopafstand van ons huis is het voedselbos in Glimmen.
In november 2018 was het net aangekocht, en waren er nog veel (laan)bomen van de voormalige kwekerij. We kochten er destijds drie. Inmiddels is er al een boel werk verzet, met een flinke groep vrijwilligers. Het paviljoen van duurzame materialen vordert gestaag, de hoofdpaden zijn aangelegd, en er is net de laatste hand gelegd aan een grote vijver. Echt een plek om te genieten van de rust.
Behalve als een lesvliegtuigje van de vliegschool van Airport Eelde, steeds rondjes vliegt….