Alles in en om onze tuin
Paar recente plaatjes. Minder bloemen in deze tijd van het jaar. Maar warm en vochtig is perfect voor de paddenstoelen. Vaak een beetje schutkleur, bruinig tussen bruinige bladeren. Maar soms ook opvallend.
Mooie namen, weet je welke naam bij welke foto hoort?
Net niet zo warm als gister waar we -in T shirt- een heerlijke wandeling door de Onlanden gemaakt hebben. Bijna tegen het eind kwamen we bij de Onlanderij, een lokatie van natuurmonumenten met een mooie natuurspeelplaats. Hutje mutje vol met kinderen met modderige laarsjes, maar ook gewoon spelend in het water. Ouders en grootouders in het zonnetje uitkijkend over hun kroost. De speelplaats blijkt pas 10 dagen geleden geopend te zijn. Vandaar dat het zo druk was!
Een mooi plekje om buiten op het terras een pannenkoek te eten.
26 oktober ja!
In een T shirt buiten.!
Dat was gister. Vandaag is de wintertijd in gegaan. Temperatuur nog steeds lenteachtig. Zonder jas nog steeds, toen ik bezig was in de tuin. We hebben de olijf weer op de winterplek gezet, wel buiten, maar overdekt onder het glazen serredak. Het eerste nestkastje heb ik schoongemaakt, daar hebben ook dit jaar pimpelmeesjes in gebroed. De andere staan voor komende week op de lijst.
Zowel in de serre als de overwinteringsplek op de logeerkamer zijn nog een paar pelargoniums (in de volksmond geraniums) die bloeien. Van geen van allen weet ik de naam, het zijn allemaal krijgertjes.
Ook in de knop heel fotogeniek, met de haren aan de buitenkant. De planten met donkerrode en rode bloemen (links) hebben als nadeel dat ze binnen bij het overwinteren erg makkelijk luizen krijgen. Afgelopen jaar in ieder geval wel. En die luizen kunnen dan overstappen naar andere planten in dezelfde ruimte (vorig jaar een streptocarpus, die nooit meer luizen-vrij geworden is en die ik buiten laat staan (zal na de eerste vorst het loodje leggen); en het sinaasappelboompje. Die heb ik nu binnen, maar in een andere ruimte
Afgelopen week hadden we ’s morgens een paar ochtenden mist. Donderdag bij het opendoen van de gordijnen van de slaapkamer zagen we deze fraaie druppeltjes in de spinnenwebben. DE spinnen waren schuilen. Met de camera van de telefoon wel lastig scherpstellen op het web. Volgende keer de grote camera erbij halen, denk ik.
Als je in deze tijd van het jaar door een park of stad wandelt kun je allerlei fraaie herfstkleuren zien. De knalrode kleuren van de amberboom, of het onwaarschijnlijk geel van de ginkgo’s. De kleine ginkgo bij ons in de tuin is al in vol ornaat. Een bescheiden tapijt van gele blaadjes ligt rondom het boompje op de grond. De ginkgo’s in Hortus Haren (foto V, van eergisteren) zijn nog niet op hun ‘geelst’ en hebben het meeste blad nog vast.
Wat te denken van de 1400 jaar oude ginkgo in China die elk jaar in november duizenden bezoekers trekt om het mooie moment te zien dat de boom, op het terrein van een boeddhistische tempel, omringd is door een geel bladertapijt. Bijna elk jaar verschijnen daar in de pers weer mooie plaatjes van.
Eervolle vermelding: de gingko in Hortus Leiden is deze week gekozen tot boom van het jaar 2024 in Nederland en mag meedingen naar de titel Europese boom van het jaar. In Leiden is het kassencomplex rond de ginkgo gebouwd.
Wat een week. Vorige week verrast door wonderschone kleuren aan de hemel van het noorderlicht. En deze week is het gelukt om de komeet die momenteel net na zonsondergang in het westen te zien is te zien. Afgelopen maandag 14 oktober was prachtig. ’s Middags leek het nog niets, dicht wolkendek, maar de wolkenradar had een wolken loos stuk voorspeld van een paar uur. En om 4 uur middags zagen we inderdaad het wolkendek als een soort deksel wegschuiven.
Rond 7 uur stonden aan de oostelijke oever van het Paterswolde meer, met verrekijker, telefoon, statief en camera. Prachtige zonsondergang, in het westen.
Maar waar was nou die komeet?
Kijken, Kijken. Half 8. Ergens tussen Venus aan de horizon en Arcturus een oranje achtige heldere ster in het sterrenbeeld Boötes (ossenhoeder) moest ie staan. En ineens …. om 19:41 zagen we de komeet! Met het blote oog. Nog veel beter te zien met de camera. Ook met telefoon prima te doen. De onderstaande foto is met een mobiel gemaakt, 3 seconden belicht.
Omdat het windstil was zie je ook prachtig de weerspiegeling in het water. Zo vaak zijn er geen kometen te zien aan de hemel. Dus elke kans die je hebt kun je beter aangrijpen. Deze komeet – C/2023 A3 (Tsuchinshan-ATLAS) – komt maar eens in de 80.000 jaar dicht genoeg bij de zon om zichtbaar te worden. De staart wordt gevormd door ijs dat smelt als de stoffige ijsbal (dat is een komeet) dicht genoeg bij de zon komt. Op woensdag 16 oktober nog een poging gewaagd. Het was niet zo helder, laaghangende bewolking in het westen, maar we gingen toch weer even naar onze plek op het bruggetje.
Met het blote oog niet meer echt goed te zien (bijna volle maan achter ons), maar met de camera nog wel. Onderstaande foto : 2 x 2,5 seconden belicht, met een fototoestel met lichtsterke lens op statief.
Zaterdag ochtend ging ik de krant uit de brievenbus halen en uit een ooghoek zag ik de krant bewegen. Nou ja, iets dat op de krant zat. Onwillekeurig maakte ik een schrikbeweging en liet de krant bijna vallen. Wat had daar nou bewogen?
Ik keek op het grindpad waar ‘iets’ was gevallen. Eerst niets te zien , maar toen zag ik hem (of haar?) zitten. Een forse spin, hieronder nog iets verder uitvergroot. Het is de valse wolfspin of zoropsis spinimana. Een soort uit Zuid Europa die pas in 2007 in Nederland is gezien, toen nog heel sporadisch, nu op meer en meer plekken. Het is niet helemaal zeker of ze nu langzaam (bv door warmere winters) naar het noorden zijn. getrokken, of meegekomen zijn met plant materiaal e.d. uit Zuid Europa. Het is een actief jagende spin, meestal zie je ze niet want ze jagen ’s nachts. Deze spin had na een actieve nacht (het is nog gek warm, ook ’s nachts nog 14 graden) een lekker donker plekje in de brievenbus opgezocht om te slapen. Voordat ze door mij daar werd verstoord.
Nu de zon steeds lager komt te staan is er ook in de middag minder zon in de achtertuin. Die begint in de schaduw van ons eigen huis te raken. In deze tijd van het jaar zoek ik dan ook regelmatig klusjes in de voortuin uit. Kan ik me koesteren in de zonnestralen, aldaar. Zo komt het dat ik afgelopen weken aantal ernstig ‘be-kweekgras- te stukjes in de voortuin heb aangepakt. Veel werk, grote bult kweekgraswortel, paar opgegraven krokusbolletjes . Na plukken, harken, nog een keer harken en restjes verwijderen had ik opeens een paar vierkante meter kaal. Dat gebeurt niet vaak bij ons in de tuin!
Mooie gelegenheid om een aantal van de planten, die ik in de loop van het jaar heb opgepot, een plekje in de volle grond te geven. Met wat bollen ertussen. En zo wordt de plantentafel leger en leger. Mooi.
Afgelopen paar weken had ik de verschillende pelargoniums / deurgeraniums allemaal al wat dichter bij elkaar gezet, en onder het afdak van de serre. Toen er een dikke week geleden een erg koude nacht aan leek te komen gingen ze de onverwarmde serre in. En nu heb ik ze nageplozen op beestjes (vast niet allemaal gevonden), doe blaadjes en takjes verwijderd, potten van buiten een beetje schoongemaakt en toen de trap op. Naar boven, naar de (heel weinig verwarmde) logeerkamer op de bovenverdieping. Vorig jaar heb ik de geraniums voor het eerst echt in huis overwinterd, koel, licht en bijna droog. Was toen erg goed bevallen. Doen we dit jaar weer. Het worden er wel steeds meer, flink wat stekken genomen dit jaar. Veel zijn ervan aangeslagen en apart opgepot. En nog enkele tientallen gewoon als stekje op water, in een glaasje. Al een maand of 2-3.
Met een nogal begroeide logeerkamer tot gevolg.
Voor als je weer langskomt, Ingrid !