Binnen twee minuten

Weerspiegeld in de voorruit, zag ik de schoorsteen van de buren, beschenen door de zon, met erop een reiger.
Door het zijraam keek ik direct naar de schoorsteen.
Geen reiger, was ie al op weg naar de vijver?
Maar in de weerspiegeling zag ik hem nog steeds.
De buren hebben twee schoorstenen, de ene zie ik in de weerspiegeling, maar niet direct, en omgekeerd.

Reiger op schoorsteen buren, kijkend in de richting van onze vijver (met kikkertjes). Snel met telefoon in de hand een foto, eerst door het raam.

Zijdeur voorzichtig open om zonder glas nog een foto te maken. Nu blijkt de reiger wel weg te zijn, en met mijn armen wapperend en hoei hoei roepend ren ik richting vijver.
Suzan – poes – van – een paar – huizen – verderop kijkt me wat verbaasd aan. Ze zit te zonnen op de rand van de vijver, geen reiger te zien.

Teruglopend vanaf de vijver maak ik nog even een foto van de uitgebloeide bloemhoofdjes van de rudbeckia’s.
Suzan komt kijken wat ik daar op mijn hurken zit te doen. Misschien is er wat te eten?
Langs het fietsenschuurtje waar nog een grote emmer staat met plantjes, begin van de week uitgeschept. Van de plek waar nu het perenboompje staat. Nog op zoek naar een nieuw plekje.
De laatste foto is van de afgelopen dinsdag gesnoeide druif. Zoals het hoort net voor de kerst gesnoeid.

Binnen twee minuten zit ik alweer op de bank.
Met weer stof voor een blogje.
Zo makkelijk is dat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *