Santolina’s staan bij ons in de tuin, doen het goed op droge, zonnige plekken. In ieder geval moeten ze droog staan in de winter, geen natte voeten. Ik kende eigenlijk alleen de zilvergrijze vorm. Heb bossen van het snoeisel nog steeds in de serre staan, deels in water, nog steeds, eens kijken of daar ooit worteltjes aan zijn gekomen. Deels gedroogd, die zou ik kunnen verkruimelen en in kleine geurzakjes doen. Net zoals met lavendel, voor tussen de kleren. Iets ander luchtje, dat wel.
Er is ook een groene vorm en daar heb ik vorig jaar een stekje van meegenomen uit Engeland. In een plastic zakje, een klein takje van een groene santolina. Nu weet ik weer uit welke tuin, Timbers Garden. De bloemetjes zijn iets lichter geel dan bij onze grijze variant. IN zulke bossen op de foto vind ik ze veel mooier bloeien dan de grijze, daar knip ik vaak de bloemen uit.
Het stekje thuis in klein potje gezet, en het staat nu nog buiten, op het overdekte terras (geen natte voeten), onder de schaduw van de kuip-olijf.
Benieuwd of ik zulke mooie bossen kan opkweken zoals in de Engelse tuin.