Kom eens kijken, riep Eddy, herken je deze kat?
Eddy liet me een paar foto’s van een lokale facebook pagina. Van een kat die in de hete dagen ruim een week geleden door de dierenambulance was opgehaald.
Ja Natuurlijk, dat is Suzanne.
De poes die al jaren lang en uren per dag bij ons in de tuin ligt. Vroeger helemaal achter in, heel voorzichtig. Later op de picknicktafel, en nu gewoon pal voor de deur op het pad. Een oud katje, met een huppelend loopje. We weten niet precies waar ze woont, een klein stukje verder op in de straat is het vermoeden. Maar vaak thuis zal ze niet zijn.
Elke avond laat komt ze zich een melden door voor de buitendeur langs te lopen en met de bewegingsmelder het buitenlicht aan te doen. Toen het zo heet was lag de poes bijna in coma, op het pad of de oprit half onder een struikje. Af en toe gingen we kijken ‘of ze het nog wel deed’.
Ook de buurkleindochter was erg ongerust toen poes ook vaak op een vast plekje achter de garage bij opa (onze buurman) lag. Op apegapen in de hitte. Na een paar dagen heeft ze Opa overgehaald om de dierenambulance te bellen en die heeft Suzanne dus opgehaald. Voelde toch als schok, dat een poes die we zo vaak gezien hebben ineens weg is.
Wel kwamen we er door de beschrijving op facebook achter dat Suzanne geen poes is, maar een (ex)-kater! Niet gechipt, dus de eigenaren konden niet gebeld worden. Maar gelukkig kwam het goed en kwamen de eigenaren na een paar dagen haar/hem weer ophalen, lazen we op facebook.
Wij weten nog steeds niet precies op welk huisnummer hij/zij officieel woont. Het duurde ruim een week voordat Suzan weer eens langs kwam (misschien even huisarrest, of gewoon geschrokken van het avontuur).
En sinds gister heeft ze/hij weer een nieuwe favoriete vaste plek. Zie de foto’s. Ruikt nog lekker ook: in het bedje met roomse kamille, half onder een grote lavendelstruik. Alleen bij een dikke bui even schuilen. Dat is vandaag af en aan.