Ik had er al eerder over gelezen in mijn boeken over stinzenplanten: de bosgeelster. Een bolgewassen , in het voorjaar bloeiend met gele bloempjes. Zoals de naam al suggereert: op beschaduwde plaatsen in vochtige en voedselrijke grond, ook wel in vochtige weilanden. Vorige week kwamen we ze tegen in de berm in Haren, tijdens een van onze reguliere ommetjes. Hielp natuurlijk wel dat er een opvallend bordje bij stond….
Even goed kijken in de berm en toen zagen we dit geelgroene plantje, nog geen 15 centimeter hoog. Kan niet missen. De plant heet nu Gagea Lutea (luteum = geel), en is lid van de leliefamilie. Oorspronkelijk werd de plant door Linnaeus, lang geleden al weer in 1753, ornithogalum luteum genoemd.
Misschien iets om in het bosstukje van onze tuin, helemaal achterin te proberen. Daar zijn de sneeuwklokken en crocussen al geweest, de bosanemonen zijn zo goed aan hun eindje, de primula’s staan volop te stralen en daslook moet nog komen. Daar tussen in dan een paar bosgeelsterren ….