Eerst maar eens proberen met de ‘simpele’ methode. vanmiddag even naar de buren gewandeld met de vraag of ik wat stekmateriaal van hun clematissen mocht knippen. Tuurlijk.
En meteen even een fotootje voor de kleur gemaakt.
Van de grootbloemige roze-rode (wie kent de naam?) heb ik 1 pot met stekken. Twee zaadpluizen laat ik nog even narijpen om dan te zaaien.
Van de kleinere donkerpaarse (wie kent de naam?) heb ik drie potten met stekjes gemaakt. Vele tientallen bloemen heeft deze gehad bij de buren.
Als derde (nu niet in bloei) heb ik clematis montana gestekt, twee potjes.
Donker rozerood, ca 10 cm in doorsneeDonkerblauwpaars, ca 7 cm in doorsnee
Ben benieuwd of ze aanslaan. Op een heldere warme plek, zegt Carol, maar niet in de volle zon. Nu ik het filmpje nog een keer bekijk, zie ik dat ik eigenlijk grond met heel veel grind had moeten gebruiken, ik heb gewoon verse potgrond genomen…
Vrijdagavond is (in het seizoen) voor mij altijd Gardeners World avond. Een soort toetje van de werkweek. Op vrijdag-avond even een uurtje tuinprogramma op TV. Met vaste presentatoren, en elk seizoen ook een paar gast-presentatoren. Als het bevalt komen die het seizoen er na weer terug, anders verdwijnen ze stilletjes. Naast hoofdpresentator Monty Don, zijn de belangrijkste karakters Joe Swift en Carol Klein.
In de aflevering van afgelopen vrijdag (11 augustus) vertelde Carol over de plantenfamilie clematis en ze liet een manier zien van clematisstekken die ik nog niet kende. Namelijk NIET net onder een ‘knoop’ afknippen aan de onderkant, maar gewoon midden in het stengeldeel tussen twee knopen. Aan de bovenkant net boven een knoop afsnijden en twee bladeren (die zijwaarts uitsteken) laten zitten. Dan duw je het stekje in de grond, zo diep dat de knoop-waar-de-twee blaadjes-uitkomen in aanraking zijn met het oppervlak van de potgrond. Er was ook nog een truc om dubbel aantal stekken te maken door het stekje verticaal door midden te snijden, dus halve knoop met 1 blad en dan het stengeldeel ook in de lengte doormidden.
Carol Klein in Gardeners World 11 augustus 2017Clematis stek
Vlindertelling 2017 achter de rug. De atalanta heeft gewonnen, het is de meest getelde vlinder dit jaar. Landelijk, maar ook bij ons in de tuin.
Zon is wel erg belangrijk. We waren vandaag tegen 1 uur aan het tellen, allerlei vlinders op de vlinderstruiken. Toen schoof er een dikke wolk voor de zon, een opeens een stuk minder gefladder. Het viel me wel op dat er verschillende rafelige vlinders waren, beetje versleten, stukjes uit de vlinders. De stortbuien van afgelopen dagen helpen de vlinders niet echt.
Kleine vos met stukje uit de vleugelAurelia met iets meer gehakkelede vleugel dan normaal.
Onze telling:
Atalanta: 8
Kleine Vos: 6
Klein koolwitje: 6
Dagpauwoog: 4
Muntvlindertje: 3
Citroenvlinder: 2
Groot koolwitje: 2
Gehakkelde aurelia: 1
Boomblauwtje: 1
Ga je mee een stukje fietsen? Tuurlijk. Welke kant gaan we op? Het is westenwind, dus naar het westen.
Vanuit Haren, tussen Paterswoldsemeer en Vriezenveen door.
Langs de chinees, richting Peize, maar dan even iets verder naar het noorden. Knooppuntjes fietsen. Mooi drassig natuurgebied ‘de Onlanden’.
Kleine wegjes, veel fietsers. Want mooi weer.
Bochtje naar links, bochtje naar rechts, voornamelijk fietspaden door het buitengebied. Bruggetje over, Roderwolde binnen. Klein dorp met een prachtige graanmodel (dicht op zondag). Wat gedronken bij de Rode Beuk, theetuin bij een boerderij. En inderdaad, een reusachtige rode beuk. Waarschijnlijk tussen de 70 en 80 jaar oud. Op een foto van 1937 stond ie nog niet, zei de eigenaar.
Nog twee fietsknooppuntjes verder en toen met een bocht naar het zuiden, en vervolgens weer oostwaarts. Wind in de rug nu.
Bochtje naar links, bochtje naar rechts, voornamelijk buitengebied.
Bruggetje over, en ineens zegt Eddy. Deze boerderij ken ik!
De Weehorst, aan de Weehorsterweg. We stapten af en keken of er iemand thuis was. Ja hoor, Rob en Yteke waren thuis. We kregen een rondleiding door de tuin, liepen rond de oude statige boerderij. De boerderij ligt op een verhoging, op de grens van Peize en Roden, tussen de loop van het Oude Diep en het Peizerdiep. Prachtig uitzicht alle kanten op, over de bloemeweide (die bijna gemaaid wordt), over de weilanden, en over het beekdal. In het blaadje van de IVN kun je op bladzijde 4 meer lezen over deze tuin.
Vanuitde tuin, over een dobbe, kijkend naar een lager liggend stuk grasland waar koeien van een boer uit de buurt grazen.Wie heeft er nu een ooievaarsnest op eigen grond? Rob en Yteke. De koe is een buurkoe.StapelmuurtjeTwee mannen keuvelen, over de heg.De boontjes
Een moestuin leidt vaak tot grote hoeveelheden groenten. We kregen een mooie courgette en een zak vol kakelverse snijbonen mee. Ik nam wat ratelaarzaad mee, van het net gemaaide deel van de bloemenweide en Rob gaf me nog een paar uitgebloeide orchideeen mee. Eens kijken of die bij ons willen groeien. Op de Weehorst is de bloemenweide in mei paars van de orchideeen, aldus Yteke. Dus in mei nog eens langskomen. (Of als het gesneeuwd heeft, zei Rob, dan is het hier ook zo prachtig met de hoogteverschillen in het landschap.
Elke dag groeit het een beetje. Eerst het blad, van klein naar groter. Dan van een naar veel.
Uit de krans van blad groeit een stengel.
Gestaag, omhoog, hoger dan het blad.
De knop, rond en groen,
gaat langzaam open.
Nog steeds groen.
Laat nog niet zien welke kleur
de bloem in volle glorie wordt.
2080.
Het huis was ruim 150 jaar oud.
De voorkant werd aan het zicht onttrokken door een enorme taxusstruik.
Van dichtbij viel pas op dat achter de vuurdoorn bij de muur aan de straatkant een deur schuil ging. De oude voordeur, nu hermetisch afgesloten door een stekelige muur van takken.
Aan de zijkant van het huis was het struikgewas hoog opgeschoten.
Dit moest de oprit zijn geweest. Alles werd bedekt door een deken van clematis, de wilde bosrank. De zaadpluizen glinsterden in het zonlicht van de net opkomende zon.
Af en toe kwam hier nog iemand om te schuilen. Een smal paadje leidde naar een deuropening aan de zijkant. De deur was verdwenen, binnen was het donker. Op het oude deurkozijn waren nog vaag verfresten te zien, donkerrode verf. We deden 1 stap naar binnen en draaiden ons om. Onder de bomen en struiken moest ergens een halfrond pad liggen naar de achtertuin. Vanuit de deuropening keken we naar buiten, en in gedachten stelden we ons voor hoe het er hier lang geleden uit zou hebben gezien….
Met de camera in aanslag sta ik bij de grote vlinderstruik. Paarse pluimen bloeien op ooghoogte, maar ook nog een meter hoger. De late middagzon schijnt op de pluimen en er vliegt en zoemt van alles. Kleine vos zie ik weer vliegen, twee zelfs. Om elkaar heen vlinderend. Ik kijk nog eens goed, en zie dat de achterste van de twee geen kleine vos is, maar een gehakkelde aurelia. Bijna even groot, iets meer oranje. Beide vlinders strijken neer op een pluim vlak voor me.
Dat is ook raar, het lijkt erop dat de aurelia met de vos probeert te paren. Hij springt steeds ‘achterop’. En even later zitten ze zij aan zij op de pluim. Bijzonder gedrag.
Zij aan zijVoor de kleine vos, achter de gehakkelde aurelia of ‘komma-vlinder’. Zie de witte komma op de onderkant van de vleugel.
Even verder gezocht: het is in ieder geval geen poging tot paren; dat doen vlinders namelijk met de achterkanten naar elkaar toe. En het ‘past’ alleen maar met vlinders van dezelfde soort. De aurelia is wel een territoriale vlinder, die andere aurelia’s weg jaagt. Misschien probeert deze aurelia ook andere vlinders de verjagen. Maar dan is het wel weer gek dat ze zo rustig naast elkaar zitten. Kortom: vlindergedrag-mysterie.
Een knappe schilder die het voor elkaar krijgt kleuren zo te schilderen…Het rijtje witte stippen maakt de compositie ‘af’ .In vol ornaat: de dagpauwoog
Vorig jaar was ook al zo’n goed hortensiajaar.
En dit jaar staan ze er ook mooi bij. genoeg water gehad in ieder geval. Al hangen de grote mopsbloemen soms wel wat omlaag, zwaar van de regen. Hieronder drie soorten in onze tuin.
Deze schapenkophortensia staat in de zijtuin, langs de oprit, vlak bij de straat. Vol in bloei nu nog bijna roomwit. Paar jaar niet gesnoeid, ruim anderhalve meter hoog.En van dichtbijBoerenhortensia, onder de pruimenboom en de hazelaar. het is een struik, maar bloeit in twee kleuren.En van dichtbijGeorven van Wim en Annet. Dit jaar breeduit groeiend, genoeg vocht. helemaal achter in de tuin, niet te zien vanaf terras. Met er doorheen groeiend: een braam, een els en een esdoorn…En van dichtbij
