Auteur: Tineke van der Meij

Vingerhoedskruid

Vingerhoedskruid, digitalis purpurea. Niet bijzonder, niet zeldzaam, overal te zien. En o zo mooi, ik houd van ze. In de achtertuin hebben we een paar paarsroze. we kijken erop uit vanaf het terras. De eerste drie foto’s zijn van een stukje zijborder. In de lente been en al krokus, en nu de digitalissen. Met een heel aantal witte. De eerste foto is in de volle zon gemaakt, rond twee uur vanmiddag. Foto 2 en 3 om half acht ’s avonds. Klik maar eens op de foto’s om ze in groter formaat te zien. De halfacht foto geeft een veel zachter, mooier, beeld van de bloemen. ’s Morgens vroeg en ’s avonds niet al te lang voor zonssondergang…. dan is het licht op zijn mooist om ‘zachte’ foto’s te maken.

Look zonder look met …

Ik stond op het punt om een bosje met look zonder look uit te trekken.

Om te voorkomen dat het zich al te enthousiast gaat uitzaaien. Vorige week waren de laatste witte bloempjes in bloei en nu zijn de zaadpeulen aan het rijpen. Terwijl ik me gereed maakte om met beide handen de bos vast te pakken en als geheel uit de border te trekken, stopte ik. Vorige week had ik al gekeken of ik eitjes van het oranjetipje kon vinden. Look zonder look is, net als de pinksterbloem, een waardplant van het oranjetipje. Geen eitjes. Dus ik verwachte ook geen rupsen. Net op tijd zag ik opeens, parallel aan een stengel een klein rupsje. En nog een, en nog een. Een plantje had ik al uitgetrokken., Die rupsjes verhuisde ik zorgvuldig naar de overgebleven planten. Laten staan dus. En als de koolmezen ze niet vinden … over een tijdje eerst poppen (benieuwd of ik die dan kan vinden. En later weer vlindertjes.

Tongvaren

Tongvaren of Asplenium scolopendrium is een zeldzame varensoort die steeds meer te zien is in stedelijk gebied. Vaak staat de varen op vochtige muren van kades. Ook in loofbossen is de tongvaren te vinden, vaak in de buurt van omgevallen bomen en rottend hout. De tongvaren behoort tot de familie van streepvarens.

Dit exemplaar heb ik meegenomen van de plantenruil een paar weken geleden. Moet nog een (vochtig) plekje in de tuin krijgen. Opvallend zijn de lange, niet ingesneden bladeren. Aan de onderkant lichtgroene streepjes loodrecht op de bladnerf. Althans bij de nieuwe bladeren die in april beginnen te ontrollen. De oude bladeren van vorig jaar hebben opvallend bruine streepjes. (foto 3 en 4). Dit zijn sporangiën, sporenhoopjes.


Challenge: Zweefvlieg

Het is weer de tijd van de bijen en zweefvliegen.
Soms hangt er zomaar een bijtje stil , vlak bij je.
Steeds op dezelfde plaats.

Als ie stil hangt is het geen bij, maar een zweefvlieg.
Minuten lang kan ie het volhouden.
Soms even wegschietend, en met een’ achtje’ weer terug naar vrijwel dezelfde plek.
Territoriaal gedrag, van de zweefvlieg.

Een uitgelezen kans om de zweefvlieg van dichtbij – vliegend- op de foto te zetten.
Het lijkt makkelijk, maar valt nog niet mee.
Hoe stel je camera scherp op een beestje dat steeds zo maar uit beeld vliegt…

Daarom: de zweefvlieg challenge!
Maak een foto van een vliegende zweefvlieg en stuur die naar me op.
De mooisten worden geplaatst op dit blog.

Ragged Robin

Wat een mooie naam, ragged robin, in het Engels. Zoiets als “rafelige robbie”.

Ik naam een exemplaar mee van de plantenruil paar weken terug, en zette hem in de grindborder. Van de week liep ik er langs en zag opeens de roze rafelige bloempjes. What a delight, zou Monty Don zeggen. De honingbijen zijn het met ons eens.

NB. de koekoeksbloem staat nu in de grindborder, terwijl zij eigenlijk van vochtige weilanden houdt. Mmm. Eens kijken of ik zaad kan verzamelen en dan elders uitstrooien…

Huisje om de hoek bewoond

Tegen onze achterbouw hangt een vogelhuisje , vlak bij de kliko’s die verstopt staan achter het stukje Frans schapenhek.

Van de week hoorde ik opeens frt, frt.
Koolmees vloog langs met frutsels in zijn snavel.
Klein gepiep uit het nestkastje. Bewoning!

Pa en ma koolmees hebben het er maar druk mee, ze vliegen aan (met voer) en af (met uitwerpselenzakjes).

Daslook

Verspreiden kan ie zich als de beste.
Tot in de diepe schaduw onder de grote rozenstruik in de pruimenbomen. In het wild en op landgoederen als stinzenplant, rond half april een wit tapijt onder de bomen. Als de zon op de bloeme schijnt zoemt het van de bijen die langs komen. En na de bloei wordt het blad razendsnel opgeruimd door allerlei slakvolk.

De tuin ruikt wel een tijdje naar uien…

Bloemenwei achterin

In het stukje bloemenwei achterin de tuin zijn de kievitbloemen al lang uitgebloeid en begint de ratelaar op te komen. De veldsla staat in bloei met mini witte bloempjes in twee naast elkaar staande schermpjes. Paardebloemen zijn uitgebloeid en verspreiden hun boodschap via het pluis. De hartblad-zonnebloemen staan al ruim een week te stralen met gele zonnetjes, ongeveer 1 meter hoog. Later vormen deze gele bloemen ook een soort pluis, maar niet zo mooi bolvormig als de paardenbloem.

Zo veel groene kikkers!

Elk jaar weer een sport om te tellen hoeveel kikkers we in onze vijver kunnen tellen. Dit jaar in ieder geval een absoluut record. Grote, middelgrote, kleintjes. ’s Morgens beginnen ze op te warme op de waterlelie bladeren, daar zijn ze het makkelijkst te tellen. Daarna verhuizen ze naar het randmuurtje. En nog later aan de oever vlak bij het pad, of aan de overkant van de brug. Veel lastiger te tellen door al het overhangend blad. Erg leuk om bij het langslopen opeens een spektakel aan plonzen te horen. Of als poes Flock langsloopt…