Terwijl ik met plantjes in de weer ben, gaat Eddy een paar voorjaarsklussen in de tuin doen.
Alles in en om onze tuin
Terwijl ik met plantjes in de weer ben, gaat Eddy een paar voorjaarsklussen in de tuin doen.
De eerste kievietsbloemen bloeien bij ons in de tuin.
Gistermiddag, toen Jitske op de thee was, liet ik ze haar zien.
Moet je eens in de Hortus gaan kijken, zei ik, in de Laarmantuin. Daar zie je een veld vol, de geblokte en ook de witte.
Oh, zei Jitske, dan gaan we daar zondag kijken.
Wij gingen ook wandelen, en namen het bochtje door de Hortus. Nog bijna geen kievietsbloemen te zien. Te vroeg! Wel veel primula’s en bosanemonen. En prachtige bloeiende prunussen, nog net niet aan het ‘sneeuwen’.
Vorig voorjaar heb ik een klein filmpje gemaakt van de kievietsbloemen. Ik dacht dat het filmpje van begin april was, maar blijkt eind april te zijn. Dus nog 2-3 weken wachten voor het zo mooi bloeit als op dit 2018-filmpje.
De echte sleutelbloem, primula veris,
daarmee begint de lente.
Boven de rozet van blad,
ontrolt zich de bloemstengel
met gebogen nek.
Kort daarna het zachte geel
van de kelkjes met een eigeel hart.
De echte sleutelbloem, primula veris,
daarmee begint de lente.
Tekening gemaakt op de ipad.
De echte sleutelbloemen staan op verschillende plekken in de tuin,
de meeste rond de vijver.
De grote wasbloem of Cerinthe is een eenjarige, inheems in Zuid Europa. Niet winterhard dacht ik, maar daar had ik het mis. Op goed gedraineerde grond kunnen voor de winter al zaailingen gevonden worden. Nou is onze grond bepaald niet goed gedraineerd, ’s winters een kletsnatte boel. En toch al een Cerinthe in de tuin.
Hoe dat kan? Twee jaar geleden had ik een Cerinthe in pot op het terras staan. Blijkbaar is een van de zaden onder het afdekplaatje gerold van een van de terraspilaren. En vroeg in de winter kwam daar een grijsblauwe zaailing onder vandaan. SUper gedraineerd hier, zand onder de teraastegels, en dan ook nog onder het afdak van het terras.
Ik wist meteen wat het was (ok naam even weer opzoeken). Als je de kleur en het wasachtige blad een keer gezien hebt, herken je het meteen. Na een paar graden vorst hing het plantje er als een vaatdoek bij. Nu is het gebeurd, dacht ik. Nee hoor. Na de vorst kwam de zaailing gewoon weer rechtop, groeide door tot een plant van ruim 30 centimeter. De bloemknoppen zijn zich aan het vormen en het duurt niet lang meer voordat die open gaan. Hele bijzondere paars-blauwe klokachtige bloemen. Kan bloeien vanaf de vroege lente, en dan de hele zomer door.
Maximale grootte is 40-80 cm.
Grote zwarte zaden.
Volle zon of halfschaduw.
Elk jaar opnieuw zaaien
(of bij doorlatende grond: laten uitzaaien).
Flinke oppervlakken bij ons in de tuin zijn nu wit.
Van de witte bosanemoontjes.
Bescheiden dichte bloemen als het minder mooi weer is of regent.
En volop stralende witte sterren in de zon.
Hele dankbare plant, voor onder bladverliezende struiken en bomen.
Of aan de voet van een donkere heg.
Super makkelijk ook te vermeerderen met de kleine wortelstokjes,
net onder de grond.
Volop beweging in de vijver. De bruine kikkers zijn druk bezig met hun voorjaarsdans. Vrijdag 22 maart zag ik de eerste blob kikkerdril. Flock de buurpoes kijkt het zo eens aan.
Je hebt kuddedieren en kuddeplanten. Kuddeplanten zijn planten die het goed doen in grote groepen. En ik denk aan lente-kuddeplanten, dan denk ik aan narcissen. Grote gele velden in alle vrolijkheid. In het parkje bij ons om de hoek, of bij Winfried in de tuin.
Veel regen en stormachtige wind afgelopen week. Nu op zondagochtend af en toe opklaringen. Deze helleborus bloeit zo enthousiast dat ik meteen volop lentegevoel krijg. Mooi aangelicht met de zon van opzij.
Eerste jaar 1 bloem, toen langzaam meer en inmiddels 9!
Iedereen heeft wel een favoriete oom of tante. Bij mij zijn dat Oom Herman en Tante Els, mijn peet-ouders. Beiden lezen al ruim acht jaar dit weblog ’t Groentje. Eind vorig jaar kreeg ik nog een foto van hem uit hun tuin.
Met mijn broer en zus was ik donderdag bij het afscheid van Oom Herman. Op een mooie plek aan de duinen, vlakbij het strand, de duinen en de zee waar hij zo van hield.
Vroeger toen we klein waren zijn beide gezinnen eindeloos vaak bij elkaar op bezoek geweest en jarenlang samen op vakantie. Geweldig was dat. Mijn neven heb ik al lang niet echt gesproken, af en toe een mail. Tot twee jaar terug wekelijkse updates via telefooncontact tussen mijn moeder en Tante Els.
De laatste jaren was het contact vooral digitaal, via mails en dit weblog. Onderwerp was vaak de tuin. Heel mooi was dan ook de omschrijving die een van de zonen aan zijn vader gaf in zijn verhaal en in de tekening.
Herman hield van voorjaarsbloemen en bollen. En voor alle aanwezigen was er een zakje (zomer)bollen met deze tekening. Dahlia’s, begonia’s, gladiolen. Over een paar maanden, als die in bloei staan, weer een mooie herinnering. De bloemen van de man van groen en doen.
In december schreef ik een stukje over hommels en lavendel. Daar zijn hommels dol op. Voor half maart schreef ik in mijn agenda ‘lavendel kopen!’. En dat heb ik gedaan.
Ik had een paar verschillende soorten, die verspreid over het seizoen bloeien voor ogen. Blijkt nog niet zo makkelijk. Ik heb alvast twee soorten (de meest voorkomende) aangeschaft, via Vivara in dit geval. Nog niet de hand kunnen leggen op hele vroege bloeier.
Lavendula angustifolia ‘Hidcote’, 40 cm, jun-aug
Lavendula angustifolia ‘Muntstead’, 45 cm, juli-sept
De muntstead wordt ook smalbladige lavendel genoemd. Hmmm, volgens mij hebben alle lavendels smalle bladeren.
En toen ik toch wat plantjes bestelde er meteen nog een paar bij gedaan. Drie salvia ‘Caradonna’, met donkerpaarse bloeiwijzen en een blauwe bes ‘Bluegold’