Alles in en om onze tuin
Na een zeldzaam zonnige dag begin mei
zit ze in de achtertuin op het terras.
De zwartkop zingt,
zing uit volle borst,
in het bosje bij de vijver.
Links en rechts, wat verder weg,
zingen de merelmannen.
Dit is mijn plek! ga weg!
zeggen ze tegen de andere merels.
Voor mensenoren is het muziek.
Roze scherm met eerdere bloempjes.
Wat is het? Inderdaad een pinksterbloem.
Lijkt overigens ook erg op de bloeiwijze van de damastbloem.
Met look-zonder-look, nu ook volop in bloei is het een van de waardplanten voor het oranjetipje. Die vliegt volop bij ons in de tuin rond.
NB. met de vlinder op de eerste twee foto’s is het niet goed afgelopen. op een van de warme dagen eind april was de vlinder de serre in gevlogen en kwam er niet meer uit. Toen ik hem vond heb ik de vlinder gevangen en buiten op een pinksterbloem gezet. Maar was te laat, een tijdje hing ie onder aan de bloem (zie foto’s). Toen ik een uurtje later kwam kijken, lag ie onder de bloem, oranje vleugeltjes en al, pootjes in de lucht.
We hebben verschillende bijenhotels in de tuin.
In rustieke oude stammen (‘met authentieke elementen’ zou in een advertentie voor een huis staan: oude rommel dus). Dit was een oud hakblok, dat Ome Job, de vorige bewoner van ons huis in de schuur had staan. Bij het opruimen van die schuur een maand geleden kwam ik het blok tegen.
Strak, modern, met een tikje design. Perfect ronde gangetjes, in de stukjes die over waren van de deurkozijnen, tijdens onze verbouwing.
Bakje met leem erbij, dat metselt zo makkelijk voor de metselbijtjes. Als de zon volop het bijenhotel staat, is het erg leuk er gewoon met je snufferd voor te gaan staan. En kijken wat er langskomt. Soms met koppie eerst naar binnek, laagje klei/ leem aanbrengen. Soms met het achterlijfje eerst naar binnen, om een eitje af te zetten en stuifmeel van haar lijfje af te schudden, als eerste voer voor het larfje dat komend voorjaar pas uit gaat komen.
Tip van Marion: doe er wat gaas voor, zodat de spechten de gangetjes niet uithakken en de larfjes opeten.
Vorig weekend was het (wilde) bijentelweekend. Het meeste geteld was de honingbij, maar ruim 4000 mensen telden ook flink wat wilde bijensoorten.
best lastig om ze uit elkaar te houden, mijn truc is om ze op de foto te zetten en dan later rustig, met de labtop op schoot, te zoeken naar de juiste namen.
Mooi dat hommels ook tot de wilde bijen horen, die zijn wat makkelijkere te benoemen.
Prachtige plant, de koningsvaren.
Een week of twee geleden begonnen zich te ontrollen.
Deze foto’s zijn van vorig weekend.
Inmiddels zijn de bladeren al wat verder uitgerold,
tot een hoogte van ongeveer een meter!
Een vijver in de tuin. Niet alleen geweldig voor de beestjes in de tuin, amfibien in het water, insecten rond het water badderende vogels. Libellen en juffers. Maar ook met een onweerstaanbare aantrekkingskracht voor bezoekende jongetjes.
Wessel en Otto kwamen vorige week met hun Oma mee naar de wildeplantenruil. Ze waren niet weg te slaan bij de vijver.
Ze kregen een netje om voorzichtig draad-alg uit de vijver te scheppen. De ene schepte, de ander haalde voorzichtig de slakjes en kikkervisjes uit het opgeschepte groen en liet ze weer voorzichtig te water.
De koude vorstweek in maart, met ijzige wind, heeft veel heesters in de tuin flinke schade berokkend. Een van onze ranonkelstruiken, kerria japonica, is grotendeels bevroren. Maar op een andere plek in de tuin heeft een kerria de droge kou goed doorstaan. Wat een weelde aan dooiergele open bloemen.
Er is ook een gevuldbloemige kerria, zelfde kleur, maar een soort pompoentjes van bloemen. Deze gevuldbloemige wordt vaker verkocht als sierplant dan de enkelvoudige. Zelf vind ik de enkele mooier, en zo ook de bijen. Zo kunnen ze makkelijk bij het stuifmeel.
Paardenbloem klinkt een beetje platvloers. In het Engels is de naam eleganter: dandelion.
Zo gewoon, dat veel mensen niet de moeite nemen om de bloem goed te bekijken. Meestal wordt meteen het schepje erbij gehaald om de verdraaide paardenstek uit te steken. Ik laat ze meestal bloeien en trek dan de uitgebloeide bloemhoofdje eraf, voor ze pluis vormen. Nu ja, dat geldt voor de eerste lading bloemen. Want soms gaat het zo snel, dat voor je het weet de zaad-parapluutjes weer langs zweven.
De halfjaarlijkse plantenruil van de wildeplantentuinkring Haren, inmiddels een werkgroep van de IVN geworden, werd dit keer bij ons in de tuin gehouden. Het was prachtig weer op zaterdag 21 april, en dat was te merken aan de opkomst. Een tuinliefhebber of dertig kwam, soms met, soms zonder plantjes in de de tuin rondkijken.
Rondkuieren, op een bankje zitten, kopje koffie, praatje bij een plantje, ruilen.
Leuk dat nu de aankondiging in het IVN blaadje staat er ook andere, nieuwe mensen komen. Bijvoorbeeld Christa en Rene, die hebben een hele grote tuin, maar zijn er nu pas aan toe om iets in de tuin te gaan doen. Ze hebben nog weinig tuin en plantenkennis, maar dat komt vanzelf. De tuin van Christa en Rene is groot, maar verwaarloosd en overgroeid. Ze gaven aan dat ze gingen beginnen met alle grote struiken en bomen- veel coniferen- te verwijderen. Toen ik adviseerde niet meteen alles weg te halen, maar eerst goed te kijken wat er zoals stond, vroegen ze of ik een keer kwam kijken. Tuurlijk! Leuk.