Regelmatig doe ik mee met Open Tuinen Weekend van Groei & BLoei. OP 16 mei kreeg ik voor het eerst een tuinclub op bezoek. 10 dames van tuinclub Marnestek, een club die 33 jaar geleden is opgericht. De dames noemden vergeleken zich toen met stekjes, ze moesten nog veel leren van planten en tuinieren. Na 33 jaar is dat prima gelukt!
De club ging eerst naar een tuin een stukje verderop in de straat, bij Jan en Tineke. Tegen half 4 kwamen ze bij ons (en Jan en Tineke kwamen even mee). Geanimeerde gesprekken en uitwisselen van tips en trucks.
De dames van de tuinclubNog even op de fotoBloemenbos van formaat
De dames brachten een prachtige bos bloemen mee, samengesteld uit hun verschillende tuinen. Prachtig. Die staat nog in de serre mooi te wezen. Met ruit, brem, fluitenkruid, geum, gele lis, berkentakjes, hostabladeren, persicriabloemen, takje brem, alliums, gebroken hartjes, prachtig geveerd bijna zwart blad (?), blauwe smeerwortel, astrantia, akeleien, paar takjes groen, sneeuwbal.
Wisteria heet in het Nederlands Blauwe Regen.
Een betere naam zou zijn Lila Regen
Of in het Engels: Purple Rain.
Blauwe regenEnorm groeikrachtige lipbloemige.
Deze hangt over de fietsenstalling bij mijn werk.
Zie je de drie raampjes, helemaal linksonder? Dat is de kamer waar ik tot voor kort zat. Deze foto maakte ik vorige week aan het eind van mijn allerlaatste werkdag hier. Vanuit de fietsenstalling, nog een laatste blik. Ik ga voor mezelf beginnen.
Twee weken geleden, even in de Hortus Haren.
Om te kijken naar de kievitsbloemen in de Laarmantuin.
Elk jaar weer een belevenis.
In de tuin hebben we er een handjevol.
Ook mooi.
Maar deze zee van bloemen….
NB. Op driekwart van het filmpje richt ik de camera even op het tuinpad. Achter de paardebloem hipt een bruine kikker. Die probeerde ik op het filmpje te krijgen. Niet zichtbaar, dus gewoon erbij denken.
Eerst het koppie omlaag, een beetje verlegen genegen hoofdje.Dan moedig, blijmoedig, het gezicht omhoog, naar de zonEn het kapsel wordt punk, een stekelig balletje.
Weidebeekjuffer, uitzichtplek op blad gele lisVan iets verder wegVan boven, met de telefoonKantwerk vleugel
Op zaterdagmiddag zat ie er zomaar. Een weidebeekjuffer, een mannetje. We hebben ze eerder gezien, bij de Drentsch Aa, maar nog nooit bij ons in de tuin. Geen beek, geen stromend water, maar wel even op bezoek bij onze vijver. Ik bleef staan kijken, naar het bijzondere beestje, terwijl Eddy het fototoestel ging halen. De rode vuurjuffers vliegen nu in grote aantallen rond, in tandem, vliegende lucifers. Deze beekjuffer is duidelijk groter en forser. En heel opvallend, de zwarte vlekken op de vleugels.
Waarschijnlijk een passant, na dit ene half uurtje niet meer gezien. Ook niet duidelijk of er ook een mevrouw weidebeekjuffer geweest is, groene met bruine vleugels.
In Nederland komen twee soorten beekjuffers (vrij algemeen) voor. De weidebeekjuffer of Calopteryx splendens is 45-48 mm lang, een forse juffer dus. En de bosbeekjuffer, de man met met helemaal donkere vleugels.DE beekjuffers zijn erg territoriaal en jagen andere soortgenoeten weg.
We gingen een tuinfietsrondje doen, afgelopen vrijdag. Jitske en ik. Jitske ha d een boekje De eetbare stad over buurttuinen in Stad Groningen. Aantal jaar geleden is de gemeente begonnen met ondersteunen van buurtinitiatieven in de stad en in 2016 verscheen een klein gidsje. Niet echt bedoeld als fiets of wandelgids. Er stond wel een straatnaam bij, maar geen huisnummer.
Boekje Eetbare stad
De eerste op ons lijstje, de buurtboomgaard Hoornsemeer hadden we vrij snel gevonden. Jarenlang ben ik hier vlak langs gefietst op weg naar mijn werk, nooit opgevallen! WE hebben nu het huisnummer in het boekje toegevoegd. De tweede in de PC Hooft laan was lastiger. Niets wat op een moestuin leek. Gevraagd bij het buurthuis, en jawel, gewoon naar achter doorlopen, richting omsloten speeltuin. Deze tuin had een viertal verhoogde bakken en een paar zaaibedden. De speeltuin bleek een picknicktafel te hebben waar het prima lunchen was.
Buurtboomgaard
Als derde pikten we de mooie tuin van de DUO mee, op weg naar de Wichersstraat. Vraag was of die tuin er nog zou zijn, in verband met aanleg zuidelijke ringweg zouden aantal huizen (en dus ook deze tuin) plaats moeten maken voor een noodweg. Tja, de tuin was weg, we manouvreerden tussen het bouwverkeer door, langs de plek waar de tuin gelegen moet hebben.
Willen de dames een glaasje Ranja?
Achter een rijtje huizen aan de Resedastraat, een rijtje moestuinen.
Op naar de volgende Resedahof. In de Reseda-straat in de Oosterparkwijk vroegen we een bewoner of hij de tuin kende. Jawel zei hij, aan de achterkant van mijn huis, drie maal rechts. Bij de derde recht stond weliswaar een bordje “Verboden voor onbevoegden” maar we voelden ons wel bevoegd. Ons was zo vriendelijk de weg gewezen… En het werd nog mooier. Terwijl we naar de losse plantenbakken, het kasje en het kippenhok keken, vroeg een mevrouw in rode jurk-met-witte-bloemetjes of we een glaasje ranja wilden. Graag. Ze gaf ze aan door het hek, omdat ze de sleutel zo snel niet had. Even later kwam ze erbij staan en kregen we het verhaal van het ontstaan van deze buurttuin te horen. Bloemetjesjurk-mevrouw sloot af met: ga ook nog even bij Toentje kijken, een moestuinstuk van 3500 m2 iets verderop, waar ze drie dagen per week hielp. De oogst was voor de voedselbank.
Drie jaar geleden alweer dat ik een zaailing uit Engeland in onze tuin plantte. Aan de vijverrand, zoals we hem ook hadden gezien in de watergardens Longstock.
Primula longstockEn van dichtbij
Bij Jitske had de zaailing veel zaad gezet, maar is nu verdwenen. Bij ons staat ie nog aan de vijverrand. Op een hoekje. Moederziel alleen. Vorig jaar zorgvuldig zaad verzameld en opgekweekt. Miniplantjes, veilig in de schuur op hoogte. Totdat een slak die toch ook vond en alles afgraasde…
De gewone slanke sleutelbloem zaait zich hier massaal uit, maar deze roze niet. Als ik terug denk aan de standplaats in Engeland: daar had ie halfschaduw. Hier niet. En misschien kalk in de grond. Hier niet. Enorm zuur.
Het weekend heette Kleuren en Geuren, maar we hebben vooral kleuren gezien. Rhodo’s in allerlei kleuren. Maar niet zo heel veel geurende. Wel mooi. De Notarestoen in Eenrum, begin mei.
Wit met rode stippenOranje, pineapple delightWit met rozeBehoorlijk knal rozeZacht geelVariatie in wit met roze
