Het wordt spannend hoe het er met de planten in de tuin voorstaat. Door de ijzige kou en het ontbreken van een sneeuwdek zie ik veel uitgedroogd blad. Dat wordt niets meer, tenminste niet het bovengrondse deel.
Sommige planten hebben een slimme truck, de onttrekken water aan hun bladeren, en liggen dan plat op de grond, helemaal slap. Zoals de grote bladeren van het schoenlapperskruid en ook de sneeuwklokjes. De witte bloempjes strak gesloten en met hun kopjes op de grond. Komt dat goed?
We zijn aan het verbouwen boven en er staat een grote container op de oprit. Mooi moment om wat oud spul uit de verre schuur er in te gooien. Gister, zaterdag, het was nog -5 graden, met handschoenen aan in de schuur bezig geweest. Was uit de wind, dus prima te doen. Tussen oude houten kratjes kwam ik een muizen leger tegen, een plek waar ze wonen of gewoond hebben. Ver konden ze niet zijn, want elke dag is er een stukje meer van de appeltjes die in de schuur liggen opgeknabbeld. Omringd door muizenkeuteltjes. Steeds meer planken en latjes gingen in de container. En helemaal achterin stond nog een laatste plankje. Toen ik dat omdraaide….. hoe toepasselijk!
4 maart, 15:00 uur, + 5 graden.
Vandaag bijna + 5 graden, het bordje op het ijs van de vijver. Het ijs is nog wel dik, maar smelten gaat nu snel. Vanmorgen vroor het nog een paar graden en was het keteltje met kokend water nog nodig voor het open maken van het wakje.
Afgelopen week geen dakdekkers. Als de gevoelstemperatuur onder de min 6 is dan wordt er geen buitenwerk gedaan. Gelukkig was het dak al helemaal met folie belegd en een flink deel ook al van nieuwe pannen voorzien. De resterende stapeltjes dakpannen liggen nog steeds keurig opgestapeld tegen het dak. Afgelopen nachten was dat nog wel even spannend, met de harde oostenwind. Af en toe hoorden we gebonk op het dak waar de stapeltjes pannen wiebelden. Binnen inmiddels geisoleerd, dat scheelt. Warm is het nog niet. De verwarmingsradiatoren staan buiten in de tuin.
Al surfend kwam ik Adri tegen.
Niet in het echt, maar op het net.
Vogels zijn zijn grote liefde.
Adri houdt een vogeldagboek bij,
met veel weetjes en veel foto’s.
Mooi hoor.
Op 1 maart 2018 beschreef Adri: een kramsvogel en een koperwiek, een wintertaling en een roodborst, een spreeuw en een steenuil, een vink en een watersnip. En nog een raadplaatje.
Al ruim een weer prachtig droog en zonnig winterweer. Gunstig voor de dakdekkers die de dakpannen op ons dak aan het vervangen zijn. Geen afdekzeil nodig. Steeds meer sneeuwklokken in de tuin, onder de struikborder inmiddels een aardig ‘veldje’ en onder de heg een steeds langer en breder wordende rij. Akonietjes hebben we niet zo veel. Een handjevol. Ik had me nooit gerealiseerd dat ze het ook goed kunnen doen in een grasveld. Zoals hier op het Martinikerkhof in Groningen.
Achter de MartinitorenEven van de fiets afgestapt, vrijdagmiddag. Mooi moment om appeltje te eten en om te genieten van dit schouwspel.
Elke ochtend is de eerste klus om een opening te maken in het ijs van de vijvers. Dat wordt steeds lastiger bij de kleine vijver, waar helemaal geen zon komt. Onder een stuk piepschuim is een plek waar ik elke dag nog door heen gekomen ben. Dan vis ik de losse ijsstukjes eruit. De grote vijver gaat makkelijker. Onder de brug blijft het ijs lang dun. De afgelopen dagen heb ik steeds grote ijsscherven uit het oppervlak gevist en op de kant gelegd. De volgende ochtend steevast weer dicht gevroren, zo’n 1-1,5 cm. Het stuk waar ik niet bij kom, aan de overkant is veel dikker. Vrijdag kraakte het nog toen Poes er over heen liep.
Eenzame schaatser op het zingende ijs van het Paterswoldse meer
Dat is anders op het Paterswoldse meer, een kleine wandeling bij ons vandaan. Geen krakend ijs vandaag, maar zingend ijs. Een enkele schaatser te zien, en te horen. Goed kijken, net rechts van de paal die middenin staat. Aan de kant moppert een toeschouwer: ” Als ie door het ijs zakt verpest ie het ijs voor de anderen” .
Twee keer per jaar ging ik er heen.
De bloemenwinkel in de straat.
Een bloemstukje bestellen.
Elke keer anders, elke keer mooi.
De bloemenman wist het ondertussen.
Een compact stukje, makkelijk om mee te nemen.
Voor in de trein. Naar Utrecht.
Met Pasen en Kerstmis.
Voor mijn moeder.
Tot vorig jaar.
De bloemenwinkel, laatste blikAltijd bijzonder, en smaakvol. Klaar om te verhuizen.
Afgelopen vrijdag was de laatste dag van de winkel.
Na 45 jaar stopt de bloemenman.
Bloemenwinkelruimte wordt weer deel van zijn huis.
Parkeerplaats wordt weer tuin.
De dag na het afscheidsfeestje, zaterdagochtend. Geertjan poseert nog even voor de winkel, straks weer zijn woonkamer.
Einde van een tijdperk? Niet helemaal. Bloemsierkunst Groeneveld verdwijnt op deze plek. Maar verhuist naar een andere plaats in het dorp. Met dezelfde naam, zelfde telefoonnummer, de inboedel die nu nog in de oude winkel staan, en het klantenbestand. Vanuit de wijde omgeving weten mensen Groeneveld te vinden. Clarissa, al jaren lang werkzaam bij Groeneveld, zet de winkel voort. Vanaf 1 maart op de nieuwe plek, aan de Kromme Elleboog 46 in Haren.
Joost kan prima tegen de kou. Natte kou kan hem niet bekoren, maar droge kou bevalt hem goed. Lekker voor een frisse winterwandeling. Als hij weer eens door onze serre wandelt, schrikt hij. De plant waar hij al jaren gedag tegen zegt, tijdens zijn wandelingetjes hang er zielig bij.
Niet meer te redden, nu het een paar graden gevroren heeft in de serre…. Gelukkig hebben we binnen in de voorkamer nog een exemplaar en zijn er recent wat takjes afgevallen. Die kan ik stekken. Toch jammer dat ik er niet aan gedacht heb de plant tijdig in de bijkeuken te zetten. Duurt zeker 10 jaar voordat een stekje dit formaat heeft bereikt.
We zijn aan het verbouwen, en niet zo’n beetje ook. Steigers rondom. Afgelopen week is het hele dak ontdaan van de oude dakpannen. Inmiddels liggen er al weer een heel aantal nieuwe op. Van binnen zijn twee kleine slaapkamers boven gestript, en daar gaat 1 kamer van gemaakt worden. E.e.a. wordt van binnen uit geisoleerd.
Bij het strippen kwamen allerlei (verlaten!) wespennesten te voorschijn. Werk van vele jaren. In de holle zijwanden van de dakkapel waren het grote plakkaten. Ook een paar kleine ronde nestjes, uitermate kunstig gebouwd.
Eddy houdt plakkat wespennest opGrote en kleine cellenIn het plafond van de dakkapelPapierdun, wonderschoon. Als je door het ‘raampje’ naar binnen kijkt zie je verschillende bollen in elkaar en binnenin een groepje cellen.
Een bruine beweging.
Daar!
Tussen de uitgebloeide hortensiapluimen.
Een zonnestraal valt op een lichte borst.
Mevrouw zwartkop is druk in de weer.
Van hier naar daar,
op zoek naar kruimeltjes die van de vetbol vallen.
Steeds een beetje beschut.
Daar houdt zij van.
De hele winter al, is zij hier.Parmantig bruin petje.
