Zaterdag was het overwegend droog, en tijd om nog wat in de tuin te doen. De buienradar loiet voor het eind van de middag een aantal ‘rode’ wolken banden zien met regen. Daaraan voorafgaand kwam een spectaculaire band met donkere wolken langs. Het regende daar nog niet uit en de wervelingen en bewegingen in de wolken waren adembenemend. Hypnotiserend bijna. Hier een paar foto’s van wat er over ons heen trok. Ik heb ook nog een paar filmpjes gemaakt.
En een half uurtje later de regenbuien, dan is de onderkant van de wolken een egale grijze massa.
De onderste is ‘nieuw’, vorig jaar in de tuin gezet. Een veel lagere dan de ander twee, die al vele jaren onze tuin opsieren. Eens kijken hoe de nieuweling zich houdt…
Meer flox welkom, dus als je ‘over hebt’ (en in de buurt van Haren woont)….
Kijk bij een wandeling eens goed naar de bloeiende bermen en bloemenweides. Ze staan er prachtig bij nu. Soms speciaal ingezaaid, zoals een deel van de bijen en vlinder veldjes in de Hortus op de eerste twee foto’s.
En op de derde foto de Wadi die de oostrand van de wijk Haren-Noord vormt, parallel aan het spoor Haren – Groningen tussen de Grootslaan en de Noorderzanddijk. Ooit alleen een ‘gras’ wadi, nu volop in bloei.
Dit jaar staan de hortensia’s er goed bij. Het is vochtig genoeg (zeg dat!) en de bloemen staan er, ook na een buitje, bij te stralen. Direct aan onze linkerhand als we op het terras in onze tuin zitten staat een fraaie roseachtig rode (stek van geranium van Ma). Helemaal achterin in tuin staat de roze mariesii perfecta, als struik meegenomen uit de tuin van Wim en Annet, zeker 10 jaar geleden. Deze laatste is niet te zien vanaf het terras, een grote bult van de rosa multiflora onttrekt mariesii aan het directe zicht. Iets verder naar achter lopen in de tuin om deze in vol ornaat te zien, of nog iets dichter erbij om de kleinen details in de bloempjes te zien. Kunstwerkjes.
NB. Vandaag bezig geweest om een uit zijn verband gegroeide budleija te verwijderen uit een border links van terras, maar iets verder naar achter. Daar droom ik mij voor volgend jaar ook een mooie hortensia.Wel eentje die niet zo reusachtig groeit als de mariesii…
Vanaf het terras zien we regelmatig een groot insect vliegen., duidelijk groter/opvallender dan een bij. Geel achtig en ook oranjebruin. Vaak is het een hoornaar, een hele grote wesp. Deze keer bleek het een stadsreus te zijn. Een hele grote zweefvlieg, waarvan het vrouwtje een opvallend lichtgeel stuk heeft op de voorkant van haar kop. aan de grote ogen zie je dat het een (zweef)vlieg is en geen wesp. Ze bleef een hele tijd rondscharrelen en vliegen rond de volop bloeiende oregano. Dus niet al te moeilijk om op de foto vast te leggen.
Boven het tuinpad naar achter hangt vrij hoog een pindasilo. Steeds zeer druk bezocht door mussen en hun jongen en hele families mezen. Verder de gaai en een paar spechten. Onder de silo, op het pad vallen af en toe wat restjes voer. Daar komen de slakken op af. Ze eten de pindaschilletjes op en ook elkaar: het is zo vochtig de afgelopen weken dat ook overdag de slakken over het pad glijden, en dan wil er nog wel eens een geplet worden als we met een bakje groenafval naar de compost lopen. Glimmend van de slakkensporen.
Vanmorgen zag ik iets donkers op het pad, beetje tussen de overhangende planten door. Was dat weer ‘Pietje’? Het jonge zwarte katje dat hier al tijden rondloopt, en een vaste stek heeft onder de ligusterhaag net naast het tuinpad? Af en toe zien we met veel geraas Pietje een sprong maken, in een poging een vogeltje te vangen. Gaat bijna altijd mis.
Maar het was niet Pietje. Het was een van de egels die met een grote slak in zijn het tuinpad overstak. Die weet inmiddels ook dat daar elke dag wel wat te halen valt. Even later kwam die nog eens snuffelen op het pad, op nog geen meter van mij af, en wandelde toen verder het groen van de varens in. Zo grappig, de tweede tot met nog net een achterpootje. Egels houden van een rommelige tuin met veel hoekje en gaatjes. Hier kunnen ze hun lol op.
Voedselketen pinda’s voor vogels. een enkele vogel voor de poes. pindaschillen voor de slakken dode slakken voor de slakken slakken voor de egels
Glanzend zwart met een oranje kontje, dat is de steenhommel-vrouw. Het mannetje heeft ook geel. IK realiseer me dat ik vaker vrouwtjes , koningen of werksters , zie dan mannetjes. Of ze vallen me meer op. De vroege zomer heb ik ze gemist op de bieslook. Dat maken ze nu goed op de blauwe knoop, een inheemse nectarplant. Steenhommel is de letterlijke vertaling van de wetenschappelijke naam: bombus lapidarius. Lapis is het latijnse woord voor steen.
Een leuk artikeltje vind je hier. Ene wil je echt in detail een hommel bekijken en determineren dan is de veldgids voor hommels een mooie link. Bijgaande foto komt daar uit.
Afgelopen week was ik bij Guillaume in de tuin. We hadden een afspraak om ideeën over de toekomst van de Hortus te delen. Tussen de zomerbuitjes door fietsen ik naar hem toe. Een opmerking over de kleurige bloemen in de tuin, veel in potten en bakken, leidde tot een tuinrondje. Guillaume en zijn vrouw Rita (beiden over de 80), gingen vroeger een aantal maanden per jaar naar Suriname. Een paar Coronajaren onderbrak dat patroon, en nu zijn ze heel blij met de eigen tuin hier in het dorp. Dol op kleur, dus veel bloemen, deels van hier, deels tropische planten. Ook heel veel afrikaantjes in verschillende kleuren en maten, en zinnia’s. Het meeste staat in potten, omdat een paar grote bomen aan het einde van de smalle tuin zoveel water slurpen. En ja, best veel werk om water te geven, maar ze hebben er lol aan. Moet je hier eens kijken, zegt Guillaume, en neemt me mee naar een klein kasje in de tuin. Met kruiden en groenten, peper, paprika en aubergine, maar ook bittermeloen en een tropische spinaziesoort. Ongelooflijk wat er allemaal in zo’n kleine kas groeit, vind je ook niet?
De voortuin hebben Guillaume en Rita dit jaar helemaal op de kop gezet. Hij stond eerst vol met hortensia’s, leuk, maar wel een beetje saai, vonden ze. Nu proberen ze een steeds grotere diversiteit aan planten in de tuin te krijgen.
Wow! Dat is nog eens rood. Koraalrood. Bloedkoraalrood?
Deze opvallende kuipplant staat in de Hortus in volle bloei. Komt van nature voor van Brazilië tot Noord Argentinië. Erythrina christa-galli voluit. Uit de vlinderbloemenfamilie. In Brazilië kan de plant uitgroeien tot 6 meter. IN een kuip wordt ie maximaal 2 meter. Meer een koraalstruik dus. Met de jaren wordt de plant mooier en mooier. Omdat het een langzame groeier is, én langlevend, kan de plant van generatie op generatie worden doorgegeven. In kuip. Want in de volle grond overleeft ie niet, zelfs niet met de steeds warmere winters. Minimum temperatuur om te overwinteren is + 5 graden. Mag bijna droog zijn en licht maakt niet zo veel uit. Kan goed teruggesnoeid worden.
