Auteur: Tineke van der Meij

Afgelopen week de laatste vakantie week. We wilden nog wel een etappe wandelen. Dinsdag of donderdag was de keuze. Aangezien het dinsdag erg warm en benauwd zou worden, met dik onweer aan het eind van de middag kozen we donderdag uit voor een etappe Drenthepad: van Diever naar Havelte. Uiteindelijk we bijna langer onderweg met openbaar vervoer dan dat we gewandeld hebben. Van eindpunt Havelte ging 1 x per uur een bus naar meppel (en dan trein), maar… het waren ‘meppeler donderdagen’ in de zomer met allerlei activiteiten. We waren al zo verbaasd dat er een grote groep jongelui bij de halte stond. En na een tijdje gingen ze allemaal weer weg. Er wilden zoveel mensen naar Meppel (blijkbaar) dat de bus Havelte helemaal niet meer aandeed, was vol, en vanaf Uffelte meteen door reed naar Meppel. Nou moe. Da’s ook wat. Toen een andere bus genomen en via overstap in Dieverbrug, naar Assen en dan de trein.

Over de wandeling : die was prachtig en de hei, vooral op de helling van de Havelte hei stond er prachtig bij. Schaapskudde maakte het plaatje compleet.

En de dinsdag, die zo heet zou worden. Een wandeling vanuit huis, gewoon om 8 uur s morgens vertrokken toen het nog koel was, en tegen 10 uur, weer mooi op tijd voor de koffie.

Voor de Harenaars: bij de Mikkelhorst het uitloopgebied in, langs het zonnepark en de eendenkooi, en dan naar het oosten over het dijkje. Dit pad lopen we alleen als het niet te veel geregend heeft, kan nogal modderig zijn.

In de tuin hebben we de virginische lobelia staan, prachtig paarsblauw bloeien, al enkele weken. Steeds een paar nieuwe bloempjes, aan een steeds langere bloemstengel. De laatste bloemknopjes zijn nu aan de beurt, nog even en de bloei is over. Als je een plant in eigen tuin hebt staan is het ook makkelijk om ze op andere plekken te vinden. Als het inheemse plant is ergens in bos of berm. Dat zal met deze lobelia niet gauw gebeuren, komt van oorsprong uit de Verenigde staten en Canada. Jaren geleden, denk wel 15 jaar, kreeg ik een stukje van deze plant van een collega, Jan Eggink. Zaait zich enigszins uit dis, de lobelia staat nu op een paar plekken in de achtertuin mooi te wezen.

Toch kwam ik hem opeens elders tegen In de kruiden tuin van Hortus botanicus Haren. Met een bordje erbij van collectiebeheerder Richard. Nou weet ik dus ook wat je eventueel met het blad en de wortels zou kunnen doen.

Vanuit Westerholm, een woonzorgcentrum voor ouderen in Haren, kwam het verzoek of de Hortus op bezoek kon komen in Westerholm voor een presentatie. Veel van de bewoners zijn niet meer in staat op eigen gelegenheid naar de Hortus – ook in Haren – te komen, maar zijn wel geinteresseerd in een verhaal. Begin oktober ga ik daar een verhaal vertellen, met mooie plaatjes uit de Hortus, die heb ik genoeg. En van de week ging ik even op bezoek bij Westerholm om te kijken hoe de zaal eruit zag. Verona gaat over de activiteiten voor de bewoners en had met uitgenodigd. Zij liet me ook de recent aangelegde tuin zien, en de planten schilderingen in de gebouwen zelf. In drie gebouwen in het complex wonen mensen die nog geheel zelfstandig leven (zijn huren een appartement), mensen die 24/7 hulp nodig hebben, en alles er tussen in. Mooi, midden in het dorp, en alle mensen door elkaar.

Eerder dit jaar al een mooi plaatje van de tuin van Westerholm, we wandelen er heel vaak langs, maar ik was er nog niet eerder binnen geweest.