Alles in en om onze tuin
Vorig weekend was het (wilde) bijentelweekend. Het meeste geteld was de honingbij, maar ruim 4000 mensen telden ook flink wat wilde bijensoorten.
best lastig om ze uit elkaar te houden, mijn truc is om ze op de foto te zetten en dan later rustig, met de labtop op schoot, te zoeken naar de juiste namen.
Mooi dat hommels ook tot de wilde bijen horen, die zijn wat makkelijkere te benoemen.
Een vijver in de tuin. Niet alleen geweldig voor de beestjes in de tuin, amfibien in het water, insecten rond het water badderende vogels. Libellen en juffers. Maar ook met een onweerstaanbare aantrekkingskracht voor bezoekende jongetjes.
Wessel en Otto kwamen vorige week met hun Oma mee naar de wildeplantenruil. Ze waren niet weg te slaan bij de vijver.
Ze kregen een netje om voorzichtig draad-alg uit de vijver te scheppen. De ene schepte, de ander haalde voorzichtig de slakjes en kikkervisjes uit het opgeschepte groen en liet ze weer voorzichtig te water.
De koude vorstweek in maart, met ijzige wind, heeft veel heesters in de tuin flinke schade berokkend. Een van onze ranonkelstruiken, kerria japonica, is grotendeels bevroren. Maar op een andere plek in de tuin heeft een kerria de droge kou goed doorstaan. Wat een weelde aan dooiergele open bloemen.
Er is ook een gevuldbloemige kerria, zelfde kleur, maar een soort pompoentjes van bloemen. Deze gevuldbloemige wordt vaker verkocht als sierplant dan de enkelvoudige. Zelf vind ik de enkele mooier, en zo ook de bijen. Zo kunnen ze makkelijk bij het stuifmeel.
Afgelopen weekend was bijentelweekend, is nog niet heel makkelijk. Daarover een volgende keer meer. Wel makkelijk, want veel groter, en niet zo snel bewegend: tuinpoezentelling. En als het zo warm is als zondagmiddag, dan zijn er vaste plekjes, om te kijken waar een poes ligt te tukken.
In 2 minuten een rondje gemaakt:
De eerste keer denk, wat bijzonder. Een roodborstje komt bij me in de buurt zitten. Ervaren tuiniers weten dat het helemaal niet zo bijzonder is. Als je door de tuin loopt en her en der verse aarde omwoelt, is de kleine druktemaker er vaak als eerste bij. Soms wint de merel.
Ik was de hortensia aan het snoeien, Eddy maakte wat foto’s. Dit hummeltje zat op nog geen meter afstand van mij.
Een naam, die zo uit een Bommel-verhaal zou kunnen komen. Daar moest ik aan denken toen ik dit stukje begon te schrijven over de kikkers. Vorig weekend een enkeling in de grote vijver. Op 28 maart de eerste blob kikkerdril. Maar nog geen grote groep bruine kikkers. Bruine kikkers brengen de winter door op land, ergens weggekropen in een hoopje bladeren, of zo. Een deel ervan begint nu de laatste dagen pas wakker te worden en naar de vijver te trekken.
Gister en vandaag: veel activiteit. Inmiddels grote hoeveelheden kikkereitjes in het ondiepe vijverdeel. In het diepere deel ook af en toe wat geplons, maar daar geen ei-afzet gezien. In dat deel is het nu ook wat lastiger te zien: bij de eerste warme dagen treedt er een (tijdelijke) draadalgenbloei op en wordt de vijver een beetje groen.
Een tijdje terug schreef ik over de vuurdoorn die naast onze voordeur staat en helemaal scheef was gezakt door de werkzaamheden aan de gas – en electriciteitsleiding naar ons huis. Grote greppel, erg nat weer en zware struik, dan krijg je dat.
Eddy had al een hele tijd geleden grote pluggen, haken en een lange 1 cm -diameter boor en een waslijn gekocht. Om de haken in de muur te doen en de struik mbt de waslijn een beetje recht te trekken.
Mooi plan, maar toen begon onze verbouwing en stond het huis in de steigers, ook rondom de vuurdoorn. Daarna was het te koud, of kwamen we er niet aan toe. Maar gister, 31 maart was het een mooie tijd. Droog, zonnetje.
Terwijl Eddy de boormachine aan het halen was, wilde ik het loungenest uit de vuurdoorn halen, een soort hangmatje voor (kleine) vogels.
Flap, Flap.
Het loungenest was nog leeg, maar op een centimeter daarvandaan had mevrouw merel doodstil in haar vers gebouwde nest gezeten. Op mijn ooghoogte. Met 1 ding hadden we geen rekening gehouden! Dat de merels al weer aan het nestelen zijn. Op de tast voelde ik in het nest: twee eieren.
Na de oorverdovende herrie van grote gaten boren in een bakstenen muur en het overeind sjorren van de vuurdoorn, gingen we snel weer weg. Het duurde een paar uur, maar gelukkig: ze kwam terug. En vandaag zag ik haar weer op het nest zitten.
Dus pas op met snoeien of werkzaamheden aan dichte struiken, of hagen of heggen. De vogels zijn al begonnen!
Hij keek me recht aan
roerloos wachtend of ik ging.
Liet los en verdween.
Nu de vorst weg is zal het niet lang meer duren of de vijvers komen weer tot leven. De ijsvrijhouders zijn opgeruimd. Maar niet voordat ik goed keek of er nog iets onder gekropen is. Vorige week een groene kikker. En dit weekend: een kleine watersalamander, een slakje en een rups. De salamander bleef eerst even zitten, maar toen ik te lang met mijn telefoon boven hem bleef hangen om foto’s te maken, liet ie los. Plons in de vijver.
BIj de grote vijver heb ik het strandje een beetje schoongemaakt en het ondiepe deel een beetje ontdaan van oud blad. De bruine kikkers zullen binnenkort wel verschijnen.
De vroegste datum voor de eerste blob dril was 19 maart, maar ook 5 april is wel eens voorgekomen. Bij Monty Don in Gardeners world afgelopen vrijdag was er al volop kikkerdril.
In de tuin hebben we zoveel mogelijk plekken en biotoopjes voor allerlei beesten en insecten. Binnenkort begint het wilde bijen seizoen weer. Afgelopen week de eerste hommelkoningin – gehoord en toen- gezien. Laag over de grond vliegend van sneeuwklok naar krokus naar winterhei.
Van natuur en milieu krijg ik al een tijdje nieuwsbrieven over het landelijke wild- bijen-tel-weekend op 21 en 22 april. Op de website Nederland Zoemt kun je er meer over lezen.
