Zaterdagochtend werd het toch nog even winter.
De vroege ochtendregen hield op met tikken op het dakraam.
Was sneeuw geworden. Onhoorbaar.
Na een uur, na twee uur, lag er een wit laagje over de wereld.
Even maar.
Kort winter.
Alles in en om onze tuin
Zaterdagochtend werd het toch nog even winter.
De vroege ochtendregen hield op met tikken op het dakraam.
Was sneeuw geworden. Onhoorbaar.
Na een uur, na twee uur, lag er een wit laagje over de wereld.
Even maar.
Kort winter.
And the winner is ……. de huismus.
Ik schrijf dit stuk op zaterdagavond, terwijl ik zondag ga tellen.
Voorspelling van de telling, als het ware.
Ik voorspel:
1. mus, 30-40 stuks
2. staartmees, 8
3. kauw, 4
4. koolmees, 3
5. pimpelmees, 3
6. merel, 3
7. Zwartkop, 2
8.Turkse tortel, 2
9. Zwarte mees, 1
10. Roodborst, 1
11. Boomklever, 1
12 Reiger, 1
And the winner is ……. de huismus.
Ik schreef de voorspelling van de telling op zaterdagavond.
Zondag ochtend telden we, nadat we eerst de poes van de buren even binnen lieten. In zwart de voorspelling, in blauw het resultaat.
Ik voorspelde; we hebben geteld.
1. mus, 30-40 stuks –> 30-40 stuks
2. staartmees, 8–> 3
3. kauw, 4 –> 1
4. koolmees, 3 –> 3
5. pimpelmees, 3 –> 2
6. merel, 3 –> 2
7. zwartkop, 2 –> 1
8.Turkse tortel, 2 –> 2
9. zwarte mees, 1 –> 1
10. roodborst, 1 –> 2
11. boomklever, 1 –> geen
12. reiger, 1 –> geen
13. vink, 0 –> 3
14. heggemus, 0 –> 1
15. winterkoning 0 –> 1
16. ekster 0 –> 1
Vliesje ijs over de vijver, een vleugje winter.
Dat is de tijd dat de reiger langs komt om te snacken bij onze vijver.
Zaterdag zagen we hem weer.
He, de reiger, zei Eddy. En hij heeft ook al wat gevangen….
Als je dit filmpje bekijkt, zie je ook hoe de reiger zijn eten netjes voorbereid.
Vorige week hoorde ik de eerste specht in een boom kloppen, en vanmorgen was het zover in de grote wilg achter in onze tuin. Gister nog een dun laagje wit, beetje ijs, op sommige plekken glad. Vandaag prachtig zonnig, aangenaam wandelen en iets boven nul. Voor later in de week worden extreem hoge temperaturen verwacht van ruim boven de tien graden. Lente in aantocht?
Voor het grote raam in de woonkamer staat de kamperfoelieboom. Mooi te zien vanaf de bank. Het is een es, steeds gesnoeid en kort gehouden, met als kroon een ragebol van kamperfoelie. Hierin hangen we elk jaar de vetblokken voor de vogels op. Door de kluwen van kamperfoelietakjes is het veilig voor de kleinere vogels, de grotere kunnen er niet bij.
Sinds twee dagen heeft een zwartkop-man de kamperfoelieboom tot zijn territorium verklaard. Andere vogels, vinken, mussen, mezen jaagt ie steeds weg. Alleen een merel laat hij -met tegenzin- even toe. Ik probeer hem op de foto te zetten, gewoon vanuit de woonkamer. Ver weg is ie niet, een meter of 2. Maar hij blijft steeds in het midden van de kamperfoeliebol zitten. Gaat steeds achter de vetbol zitten, vanuit mij gezien, verstopt zich achter kleine takjes. Geduld is een schone zaak.
Vaak trekken zwartkoppen naar het zuiden in de winter. Maar dit is een blijvertje. Of een zwartkop die uit Scandinavië is gearriveerd (en voor hem: naar het zuiden is gevlogen).
Brood stond nog te bakken, nog een uur te gaan tot de lunch. Het was prachtig zonnig. Dus lekker licht en een uitgelezen kans om met de telelens op de camera wat vogels op de foto te zetten. Bijvoorbeeld de zwartkop-vrouw die hier al een paar weken in de tuin vliegt. En sinds twee dagen ook een zwartkop-man!
Jas aan, naar buiten.
Brrr.
Mooi zonnig, dat wel, maar met de wind erg koud.
Dat maakte de vogels niet zo veel uit. Ze vlogen af en aan, op de voedersilo en de vetblokken. Eigenlijk meer af, dan aan. Als ik mijn telelens op ze richtte… ….vonden ze het opeens nodig ergens anders heen te gaan. Nadat ik een rondje rond het huis was gelopen, en geen stilzittende vogel kon ‘schieten’ besloot ik weer naar binnen te gaan. Toen kwam ik deze tegen.
Een vink, een mannetje.
Vanmorgen tegen het raam gevlogen.
Zijn laatste vlucht.
Nog door geen kat aangeraakt.
Al een aantal jaren heb ik zaden besteld van de polygonum orientale. Gekocht vanwege de enthousiaste omschrijving van Diana, zie onder.
1 x kwamen de zaden op, ongeveer 10 zaailingen die -op 1 na- opgegeten werden door de slakken. De overgebleven zaailing werd een leuke plant die lang bloeide in de voortuin, ruim 1 meter hoog. Andere jaren niet gelukt, mogelijk verkeerde tijdstip (te laat) gezaaid, of toch weer die slakken…
Dus dit jaar nog een keer besteld en er bij verteld dat ik al jaren pogingen deed. Een stukje uit de mail van Diana vind je hieronder.
Over je bestelling:
Wat jammer dat de Polygonum het weer niet heeft gedaan! Ik kan je verzekeren dat de zaden vers en rijp en kiemkrachtig zijn hoor, ik heb haar afgelopen winter zelf weer eens gezaaid omdat ik haar ook in de achtertuin wilde planten, de zaden kiemden prima. Je krijgt de zaden gratis, in de hoop dat ze nu wel gaan doen 🙂 .
Zaai de zaden vooral rond kerst/Nieuwjaar, vind ik zelf altijd een mooie tijd, en gewoon buiten in potjes of in de volle grond, en niet meer naar kijken tot eind maart. Op mijn website kun je zien hoe de gekiemde zaailingen eruit zien.
Nu doe ik aan risicospreiding. Vandaag 2 januari: deel in potjes buiten gezaaid, 4 zaden per pot, twee potjes ingegraven in een kweekbed, een derde potje dicht bij huis neergezet, enigszins buiten de looproute van slakken. enigszins buiten slakkenbereik. Deel in volle grond gezaaid: paar zaden vlak bij vijver in zonnige deel, met labeltje erbij!
Niets meer aandoen tot maart, aldus Diana. Ik ben benieuwd.
Je hebt een heel spektakel gemist,
zei Eddy toen ik vrijdagmiddag thuiskwam. Een hele vlucht barmsijsjes had zich te goed gedaan aan de zaadjes uit de uitgebloeide teunisbloemen, pal voor het raam van zijn werkkamer. Hij liet me een foto op de ipad zien, in allerijl gemaakt.
Barmsijsjes!
Die hebben we maar heel af en toe gezien. Jaar of 10 terug, hier in de tuin, ook in de teunisbloemen. Het zijn zadeneters. Heel af en toe strijken ze in de winter (welke winter?) bij ons neer. Bruin witte vogeltjes, gestreept verenpakje en heel opvallend, een knalrood petje, en een roze borst.
Zaterdagmiddag was ik de modder van de tuinmannen van de paden aan het verwijderen, en ze doken weer op. De kudde. Naar binnen, fototoestel gepakt en voorzichtig naar de achtertuin geslopen. Een heel stel was al vertrokken, maar je begrijpt het idee.
Zo ziet een kudde barmsijsjes eruit.
Vandaag, zondag, de camera klaar gelegd, voor het geval ze weer langs kwamen. Kijken of ik scherpere foto’s kon maken. En weet je…. ze kwamen niet,
Een muis houdt van een veilige warm plekje om te slapen en in de buurt van voldoende eten. Een goed geisoleerde ruimte met een kleine ingang en uitgang is ideeaal. Geen gevaar voor katen of andere roofdieren.
Spitsmuizen, bosmuizen en veldmuizen slapen gewoon buiten in holletjes. Zo niet, de huismuis. Die komt in de winter in huis, en bouwt zijn nestje op zolder, in de kelder, in een spouw of op een plafond.
Al jaren hebben we af en toe muizengekrabbel, net achter de bank, bij de buitenmuur/ tussenmuur naar gang en meterkast. Licht gekrabbel achter de drempel. Aanvankelijk gingen onze katten er nog wel een snuffelen en kijken, dat doen ze niet meer. Muis komt nooit binnen.
Sinds een paar weken is er een nieuwe bewoner. Eind van de middag, begin van de avond, tegen het donker worden horen we opeens actief gekrabbel in de keuken. Of beter, boven de keuken. Tussen het plafond van de keuken en de vloer van de bovenverdieping. Een minuut of tien, dan is ie weer stil. Ergens op weg naartoe?
Keutels hebben we nog niet gezien, en ook geen aangeknaagd spul. WE houden de boel scherp in de gaten.