Categorie: Beestjes

Wat een plaatje!

Buurpoes Flock die ons hier aankijkt. Het lijkt alsof ie helemaal in het groen zit. Schijn bedriegt. Er loopt een pad van twee tegels breed vlak voor het terras langs met een klein reepje gras tussen terras en pad. Flock zit op pad, ongeveer twee meter van ons vandaan.

En hij zit daar helemaal niet rustig te soezen, zoals poezen goed kunnen. Hij kijkt of ie langs ons heen de serre in kan glippen en dan door naar de keuken, waar poezenbakjes voor onze poezen klaar staan.
Flock denkt toch echt dat ze voor hem zijn.

Roze scherm met eerdere bloempjes.
Wat is het? Inderdaad een pinksterbloem.
Lijkt overigens ook erg op de bloeiwijze van de damastbloem.
Met look-zonder-look, nu ook volop in bloei is het een van de waardplanten voor het oranjetipje. Die vliegt volop bij ons in de tuin rond.

NB. met de vlinder op de eerste twee foto’s is het niet goed afgelopen. op een van de warme dagen eind april was de vlinder de serre in gevlogen en kwam er niet meer uit. Toen ik hem vond heb ik de vlinder gevangen en buiten op een pinksterbloem gezet. Maar was te laat, een tijdje hing ie onder aan de bloem (zie foto’s). Toen ik een uurtje later kwam kijken, lag ie onder de bloem, oranje vleugeltjes en al, pootjes in de lucht.

We hebben verschillende bijenhotels in de tuin.

In rustieke oude stammen (‘met authentieke elementen’ zou in een advertentie voor een huis staan: oude rommel dus). Dit was een oud hakblok, dat Ome Job, de vorige bewoner van ons huis in de schuur had staan. Bij het opruimen van die schuur een maand geleden kwam ik het blok tegen.

Strak, modern, met een tikje design. Perfect ronde gangetjes, in de stukjes die over waren van de deurkozijnen, tijdens onze verbouwing.

Bakje met leem erbij, dat metselt zo makkelijk voor de metselbijtjes. Als de zon volop het bijenhotel staat, is het erg leuk er gewoon met je snufferd voor te gaan staan. En kijken wat er langskomt. Soms met koppie eerst naar binnek, laagje klei/ leem aanbrengen. Soms met het achterlijfje eerst naar binnen, om een eitje af te zetten en stuifmeel van haar lijfje af te schudden, als eerste voer voor het larfje dat komend voorjaar pas uit gaat komen.

Tip van Marion: doe er wat gaas voor, zodat de spechten de gangetjes niet uithakken en de larfjes opeten.

Vorig weekend was het (wilde) bijentelweekend. Het meeste geteld was de honingbij, maar ruim 4000 mensen telden ook flink wat wilde bijensoorten.
best lastig om ze uit elkaar te houden, mijn truc is om ze op de foto te zetten en dan later rustig, met de labtop op schoot, te zoeken naar de juiste namen.
Mooi dat hommels ook tot de wilde bijen horen, die zijn wat makkelijkere te benoemen.

De koude vorstweek in maart, met ijzige wind, heeft veel heesters in de tuin flinke schade berokkend. Een van onze ranonkelstruiken, kerria japonica, is grotendeels bevroren. Maar op een andere plek in de tuin heeft een kerria de droge kou goed doorstaan. Wat een weelde aan dooiergele open bloemen.

Er is ook een gevuldbloemige kerria, zelfde kleur, maar een soort pompoentjes van bloemen. Deze gevuldbloemige wordt vaker verkocht als sierplant dan de enkelvoudige. Zelf vind ik de enkele mooier, en zo ook de bijen. Zo kunnen ze makkelijk bij het stuifmeel.

Afgelopen weekend was bijentelweekend, is nog niet heel makkelijk. Daarover een volgende keer meer. Wel makkelijk, want veel groter, en niet zo snel bewegend: tuinpoezentelling. En als het zo warm is als zondagmiddag, dan zijn er vaste plekjes, om te kijken waar een poes ligt te tukken.

In 2 minuten een rondje gemaakt:

De eerste keer denk, wat bijzonder. Een roodborstje komt bij me in de buurt zitten. Ervaren tuiniers weten dat het helemaal niet zo bijzonder is. Als je door de tuin loopt en her en der verse aarde omwoelt, is de kleine druktemaker er vaak als eerste bij. Soms wint de merel.
Ik was de hortensia aan het snoeien, Eddy maakte wat foto’s. Dit hummeltje zat op nog geen meter afstand van mij.