Heerlijk zoet, de druiven dit jaar. De vogels weten ze aardig te vinden.  Dat betekent dat er ook regelmatig een druif over de grond rolt. Voor de grondbeestjes.

Afgelopen week floepte op een avond het buitenlicht- met- bewegingsmelder aan. Zal wel een kat wezen, dachten we, en keken even zijdelings naar buiten. Nee, geen kat. Telefoon gepakt, camera app aan.

Op nog geen anderhalve meter van de zijdeur zat een steenmarter, druiven te eten. In het volle licht van de lamp. Hij keek me eens aan en huppelde weg, richting de heg. Niet op de foto gekregen. Vol bewondering keek ik naar het beestje, dat vlak voor de heg buiten de lichtcirkel bleef zitten.

Gerommel in de plantjes onder de pergola. Een tweede exemplaar. Het is een paartje marters! Deze ging zich uitgebreid krabben, en poseerde even voor me. Toen verdwenen ze met zijn tweeën onder de heg.

WoW!

 

Buitenkansje voor de bijen als er nog een mooie zonnige dag in de nazomer is. ’s Middags schijnt de zon op de sedum, dit was op 23 september. De honingbijen vieren feest.

Even leek het erop dat september niets meer te boeden had, wat zon en warmte betreft. Maar de laatste dagen, en zeker het weekend waren geweldig. Zelfs de tuinligstoel weer tevoorschijn gehaald en op het grasveld gezet. Toen Eddy klaar was met muziekje luisteren in de zon, waren onze twee poezenheren wel genegen om ook een tukje in de stoel te doen.

Vlindertelling 2017 achter de rug. De atalanta heeft gewonnen, het is de meest getelde vlinder dit jaar. Landelijk, maar ook bij ons in de tuin.
Zon is wel erg belangrijk. We waren vandaag tegen 1 uur aan het tellen, allerlei vlinders op de vlinderstruiken. Toen schoof er een dikke wolk voor de zon, een opeens een stuk minder gefladder. Het viel me wel op dat er verschillende rafelige vlinders waren, beetje versleten, stukjes uit de vlinders. De stortbuien van afgelopen dagen helpen de vlinders niet echt.

Onze telling:
Atalanta: 8
Kleine Vos: 6
Klein koolwitje: 6
Dagpauwoog: 4
Muntvlindertje: 3
Citroenvlinder: 2
Groot koolwitje: 2
Gehakkelde aurelia: 1
Boomblauwtje: 1

Met de camera in aanslag sta ik bij de grote vlinderstruik. Paarse pluimen bloeien op ooghoogte, maar ook nog een meter hoger. De late middagzon schijnt op de pluimen en er vliegt en zoemt van alles. Kleine vos zie ik weer vliegen, twee zelfs. Om elkaar heen vlinderend. Ik kijk nog eens goed, en zie dat de achterste van de twee geen kleine vos is, maar een gehakkelde aurelia. Bijna even groot, iets meer oranje. Beide vlinders strijken neer op een pluim vlak voor me.

Dat is ook raar, het lijkt erop dat de aurelia met de vos probeert te paren. Hij springt steeds ‘achterop’. En even later zitten ze zij aan zij op de pluim. Bijzonder gedrag.

Even verder gezocht: het is in ieder geval geen poging tot paren; dat doen vlinders namelijk met de achterkanten naar elkaar toe. En het ‘past’ alleen maar met vlinders van dezelfde soort. De aurelia is wel een territoriale vlinder, die andere aurelia’s weg jaagt. Misschien probeert deze aurelia ook andere vlinders de verjagen. Maar dan is het wel weer gek dat ze zo rustig naast elkaar zitten. Kortom: vlindergedrag-mysterie.