Categorie: Beestjes

Bodemdierendagen 2024

Van 20 september tot 7 oktober loopt de ‘burger-wetenschap’ activiteit om bodemdieren te tellen. OP safari in eigen tuin. De jacht is niet op de ‘Big five’ op safari in Afrika, maar gericht op de ‘Tiny Ten’.

10 soorten die iets zeggen over de bodem. Zonder bodemdieren geen gezonde bodem. Afgelopen zaterdag struinden we een half uurtje door de tuin. Bakstenen optillen, achter bloempotten kijken, in donkere hoekjes en onder overhangend blad. IK had ook een valletje gezet (een ingegraven yoghurt emmertje), maar daar zat niet veel in: springstaartjes, maar die telden niet mee voor de Tiny ten.

Op de website bodendierendagen.nl kun je de zoekkaart en telformulier downloaden. Via de website kun je ook je resultaten weer invoeren en per omgaande krijg je een ‘score’ over de kwaliteit van de bodem/ biodiversiteit van je zoekplek.

Onze groene tuin scoorde – niet onder wacht- hoog: een 9. Er is er 1 van de 10 die we niet gezien hebben, ook niet het resultaat van zijn aanwezigheid. Dat is de mol. Wel weer gezien egel, bruine kikkers en een muis. Die scharrelen ook over de bodem.

Doen jullie ook mee, er mogen nog wel wat meer tellingen bij komen. Kleine moeite en leuk te doen. Zeker met meer dan 1, met kinderen of kleinkinderen bv. Of als je alleen woont: vraag een naaste buur.

Resultaten landelijk: zie link.

Vaste gast

Nu de jongen het nest verlaten hebben komt mevrouw egel elke avond een langs op het terras. Om rond te scharrelen op zoek naar insecten die daar in de loop van de dag zijn terechtgekomen. Misschien kwam ze al veel langer, maar dan waren wij al weer naar binnen. En nu het weer vroeger donker wordt en we in de serre zitten (uitkijkend op het terras) zien we haar op een vast ronde steeds even langskomen. Erg leuk om bijna neus aan neus (met glazen serre deur ertussen) te staan zonder dat ze het door heeft of van ons schrikt. Even later verdwijnt ze weer en duikt met haar neus in de struikjes. Ah, een slak. Smak smak smak.

Mooimentje

Bus net weg.
20 minuten wachten.
Pfff.
Bij de bushalte N34.
Rotonde.
Snelweg.
Niet de mooiste plek.
Mueslireep en slokje water.
Wachten maar.

De bushalte heeft bankjes,
onder een een doorzichtige overkapping.
Net als thuis, bij onze serre met glazen dak,
vliegen er vlinders onder.

Wel eronder,
niet eronder uit.

Hevig fladderend.
Omhoog!
Omhoog!
Naar het licht.

Daar zit het glazen plafond.
“Een stukje omlaag”,
moedigen we de vlinder aan.
De vlinder snapt ons niet.

Met zijn petje kan Eddy er net bij.
Dagpauwoog gevangen,
onder het afdak vandaan
De wijde wereld in.

Een klein stukje verderop zit nog een vlinder tegen het glazen plafond.
Beweegt niet.
Eddy gebruikt zijn petje opnieuw als vlindernetje.

Een vuurvlindertje!
Versuft, hongerklap?
Ik loop de berm in met het vlindertje op zoek naar een bloeiende bloem.
Veel is uitgebloeid.

Daar!
Een mooi exemplaar.
Om het vlindertje uit te zetten.

Als dank poseert ze,
voor een fotoshoot.

En de wachttijd is bijna voorbij.

In de kleine vijver

De kleine vijver in onze tuin is bijna onvindbaar. Aan alle kanten ingebouwd door o.a. een grote varen, overhangende irissen en ander spul. Vrijwel nooit valt er direct zonlicht op en de bak zit helemaal vol met hoornblad, een zuurstofplant. Toch is het daar uitstekend toeven voor de kikkers. 1 groene en minstens 6 bruine wonen er. Af en toe doen ze een kwaakje naar ons toe.

Gister heb ik een paar planten rondom de kleine vijver ingekort zodat ik weer een klein paadje naar de vijver heb gecreëerd. Kan ik daar ook eens van dichtbij kijken. Vanmorgen zat een kikker op de rand (1), de tweede hing bij de rand van de vijverbak en stof op het punt er uit te klimmen, de rest hing lekker te dobberen tussen het hoornblad.

Poes Pietje van een paar tuinen verder op komt vaak uit de vijver drinken, nu ik wat ruimte gemaakt hebt zie ik een ‘platgetreden’ poezenpad richting de vijver. Vanavond zat Pietje te hengelen in de waterplanten met een voorpootje. Waarschijnlijk geïntrigeerd door de kikkers.

Geknaag en Gekrabbel

Erik (de eekhoorn) zat rustig i9n de hazelaar aan nootjes te knabbelen. Stapte toen over om uit de appelboom een appel te halen om eens lekker aan te knagen. Toen weer terug naar de hazelaar.

Potverdikkie. Is ie nou nog niet weg? Ineens een geroep, bijna kleine blaadjes, en Erik in volle achtervolging achter een andere eekhoorn. Waarschijnlijk een jong vanuit zijn eigen nest die hij een tijdje geleden al de deur gewezen heeft. Groot genoeg om eigen territorium te zoeken. En dan natuurlijk NIET in de hazelaar van zijn Pa.

Pantserjuffer

Een lange juffer, metallic blauwgroen. Die landt de afgelopen paar dagen steeds op de uitgebloeide stengel van een vingerhoedskruid. Lekker hoog, mooie uitkijkplek voor de libelle. En mooi voor ons om van dichtbij te bekijken. Een houtpantserjuffer waarschijnlijk.

Maar of het nu de houtpantserjuffer, de gewone, de tengere of de zwervende pantserjuffer is … Daar moet ik toch een betere foto voor zien te maken. Deze week weer eens op de vaste plek gaan kijken.

Sporen zoeken

Bij een wandeling over het strand, na een verse regenbui, of bij eb. Of een zandig pad in het bos, nog net vochtig. Of in de winter in verse sneeuw. Allemaal mooie plekken om diersporen te zien. Ze ook herkennen, dat is nog wat anders. Daar moet ik nog wat op oefenen.

Deze zijn van afgelopen week, resp in Drenthe tijdens een wandeling en vanmorgen in de Hortus (foto 3).