Alles in en om onze tuin
Natuurlijke of cultuurlandschappen.
Je kunt ze overal tegenkomen in Nederland.
Je hoeft alleen maar om je heen te kijken.
Een beetje afhankelijk van waar je woont natuurlijk.
Maar regelmatig op afstanden binnen een half uur van je huis.
Of nog minder.
Ik was aan het opruimen en kwam nog een paar oude veiligheidsschoenen tegen. Van boven tip top in orde, maar met de rubber zolen was iets mis gegaan. Ze moeten bestand zijn tegen allerlei vervelende stoffen en s=zuren en scherpe voorwerpen…. maar niet tegen de tand des tijds. Het rubber was helemaal plakkerig geworden en gaf af aan mijn handen. En dus ook aan elk vloeroppervlak waar je over loopt.
In de kliko? Nee, eerst maar een tussenstop, als tuinschoen. Geconstateerd dat ze heel mooi glimmen als ze kletsnat zijn. Benieuwd hoe ze aan het eind van de zomer eruit zien.
NB. Toen we vorige week wandelden vanaf Roodeschool naar Uithuizermeeden kwamen we in het gehucht Oosternieland op verschillende plekken langs de weg ook beplante schoenen tegen…
Afgelopen weekend was Ingrid op bezoek en hebben we lekker gewandeld. Zaterdag ook met Pieter en Mirjam er bij van Wagenborgen naar Nieuwolda. Hier hadden de bewoners rijkelijk met wilde bloemen zaadmengselss gestrooid. Op verschillende plekken kwamen we prachtig bloeiende papavers tegen. Dit jaar opvallend hoog en rood. OP 15 juni was er zelfs een item over in het NOS journaal. En 16 juni in de krant. Droge zomers en daarna een nat voorjaar. Daar houden klaprozen van. Daarom dit jaar een enorme bloei van de klaprozen.
Zondag wat ingetogener bloemen. Wandelen vanuit Roodeschool via Oosternieland, Paapstil, Oldenzijl, langs oostrand Uithuizen, Uithuizermeeden en terug naar Roodeschool (18 km).
Er is een plaatsje met een ovaal plein.
Een ovaal plein van rode klinkers .
Van gevel tot gevel beklinkerd.
Op dat plein een blauw bankje.
Een bankje met mijn naam er op.
Een bankje met mij er op.
Er is een plaatsje met een hoge toren.
Wit met hemelsblauw gekleurd.
Hoog boven de huizen en boerderijen.
Wie weet waar dit is?
Vlak bij ons is een revalidatiecentrum , waarvan we tijdens onze ommetjes regelmatig een stukje tuin meepikken. Een beetje parkachtig, veel gras en een grote vijver. Toen we daar afgelopen vrijdag langsliepen zagen we opeens een heleboel orchideeën in bloei valk aan de rand van de vijver. Intens paars roze.
Volgens de app plant.net is het 54% zeker de brede orchis. 19% kans de rietorchis. Volgens de app dan. Maar eigenlijk moet ik er nog een keer heen om het blad beter te fotograferen….. Daar zou het onderscheid duidelijker uit moeten blijken.
Da’s ook wat. Afgelopen vrijdag was het ruim 25 graden en na een fietstochtje naar Eelde om iets op te halen was ik bijna weer thuis (nog 1 bocht op) toen ik uit een ooghoek iets vreemds zag op het parkeerterrein van de Emma flat. Midden in de blokkerende zon zat een forse schildpad. Pootjes ingetrokken, koppie naar buiten, rondkijkend.
Ik stapte af en liep er naar toe en besloot het dier op een plekje met wat groen te zetten. eerst op grasveldje naast de parkeerplaats. Daarna bedacht ik me dat het wandelpad achter de plats langs (daar lopen we heel vaak langs op 1 van onze ommetjes nog beter was: buiten bereik van auto’s op de parkeerplaats, water vlakbij, variatie aan planten.
Toen ik klein was had ik zelf twee schildpadden, Schildje en Padje, heten ze, dus ik wist hoe ik ze moest oppakken. Alleen waren de vroegere schildpadjes klein, makkelijk met 1 hand op te pakken. Voor deze joekel had ik beide handen nodig. Wetend dat een schildpad venijnig kan bijten, pakte ik hem (of haar) zorgvuldig op aan de zijkanten van het schild, buiten bereik van een eventuele happende kop. Bleek niet nodig: Stoffel trok koppie nog een beetje verder in. Verrassend zwaar, zo’n twee melkpakken (2 kilo). Ik bleef nog even staan kijken, maar Stoffel nam het zekere voor het onzekere en bleek nog even helemaal binnen.
Thuis liet ik de foto’s zien. Kijk nou toch. Waarschijnlijk een schildpad die iemand thuis gehouden heeft en die te groot werd. Nadat ik op internet las dat je in gevonden schildpad nooit in de natuur moet achterlaten (en uitzetten!), ze horen hier niet, worden vaak als invasieve exoot beschouwd, en overleven vaak niet ons klimaat, ben ik nog terug gelopen. Met een emmer en een natte handdoek, volgens voorschrift. Een schildpad is zo langzaam, misschien zat ie er nog, dacht ik. Maar nee, niet meer gevonden, Stoffel was het hoge gras ingewandeld waar ik hem vlakbij had gezet, en heb ik niet meer teruggevonden.
Deze keer heb ik alleen aan de schildpad gedacht, en niet aan het effect dat deze op zijn omgeving kan hebben… Een volgende keer weet ik wat me te doen staat. Meenemen en dierenambulance bellen, zodat het beest naar een amfibieën opvang kan.
Hemelvaartsdag 2021 bleek een perfecte fietsdag. Veel zon, aangenaam temperatuur (jas bleef in de fietstas). Weinig wind. We smeerden de boterhammetjes en kozen een richting noordwaarts. Het was noordenwind, niet heel hard, 1-2, maar als we kunnen kiezen dan beginnen we altijd tegen de wind in. Langs de westkant van centrum Groningen, langs Dorkwerd, Oostum, het Reitdiepgebied in. Prachtig blauw, lucht en water, groen weilanden en geel, paardebloemen. Het is een nat voorjaar geweest en dat is perfect voor de grutto (eindelijk, vorige jaar was dramatisch). We hoorden ze overal roepen.
Voor een heel bijzonder plaatje stapten we even af. Een stilleven van drie vogels op drie paaltjes: een scholekster (Bonte Piet), een grutto en een tureluur. Alsof ze voor ons poseerden.
Geen haast, en dan lekker op een bankje over het landschap uit kijken. En luisteren. Zoals bij Hekkum (leuk Ommetje vanuit Adorp te wandelen). Aan de noord en oostkant (Noorddijk, Kardinge, Engelbert) van Stad terug. Goed vijftig kilometer en een heerlijke tocht.
4 en 5 mei, bar en boos was het, storm, regen, wind, hagel, en heel veel regen. Koud ook. 5 mei in de middag was er zowaar zon en ging ik een stukje wandelen. Rondje van een uur, naar de molen aan de oever van het Paterswoldse meer. Af en toe even flink tegen de wind in leunen, en op de terugweg, met wind in de rug, zelfs even afremmen. De ooievaar zat op het nest, en bij het bankje halverwege stond een vlag te wapperen. Vorig jaar is hier een herinneringsbord neergezet, ter herinnering aan de hier neergeschoten helikopter. Vlag stond stevig te wapperen. Bloemstuk bij het bord gelegd. 76 jaar geleden.
Het water van het meer had flinke schuimkoppen, geen bootjes. En ik zag de eerste zwaluwen, heel laag boven het weiland tegen de wind in: mugjes happen. Dan een looping recht omhoog, zodat ze met de wind mee een heel eind terug over het weiland werden geblazen. Dan weer omlaag en laag over de grond tegen de wind in. Een soort achtbaan. Ze leken er lol in te hebben.
Klein stukje verder op stond een kleine kudde blaarkoppen. Zo leuk, vind ik die koeien. Van ver kun je door die witte koppen en donkere oogcirkels goed zien dat ze je aan kijken. Eerst 1 en toen de hele groep. Ze keken en gingen looien. Zo grappig, ze begonnen allemaal met me mee te lopen. Af en toe een eend opschrikkend die op de slootkant zat. Zie filmpje hier.
Ons ommetje van vandaag ging door een stukje Haren Noord. Grappig dat we automatisch de verschillende rondjes vaak dezelfde richting op lopen. Vandaag voor de verandering een keer andersom. Dan ziet het er soms net weer anders uit.
Deze foto is net ten noorden van het centrum van Haren genomen, Rijksstraatweg richting Groningen. Het enige stukje van de Hondsrug dat nog helemaal open is. Op deze foto lijk je echt in het buitengebied te zijn, maar net links en net rechts van het beeld op de foto staan gewoon huizen.
En net achter de rij knotwilgen aan het einde van het weiland loopt de A28. Doordat de Hondsrug net iets hoger ligt, een meter of twee, is de snelweg ook niet te zien. Wij wonen een paar 100 meter naar het westen (weiland in) en dan paar 100 meter naar het zuiden (links van de foto). Zo dicht bij kun je mooie plekjes vinden.
Tijdens het ommetje keken we ook uit naar ‘happy stones‘, maar die vinden we al een tijdje niet meer. Wellicht volgende week als het meivakantie is en veel kinders thuis zitten (er er voor dinsdag veel regen voorspeld is). Wel vonden we een een vrolijk fietsje bij ons op de oprit. Die zetten we even netjes aan de kant bij het begin van het ommetje. Bij terugkomst was ie weg. We gaan ervan uit dat de eigenaar de fiets weer even is komen ophalen.
Altijd weer een feest, de kievietsbloemen in bloei in de Hortus Haren. In de Laarmantuin. Een veld vol: het zachtgeel van de slanke sleutelbloem en daar tussen de witte of donker roodpaars geblokte klokjes van de kievietsbloemen.
Ook bij ons in de tuin worden het er langzaam meer. Afgelopen najaar heb ik weer wat extra bolletjes in het ‘bloemenweitje’ rondom de appelboom gezet. Afkomstig van een dikke pol kievitsbloembolletjes, wel 50, die al meer dan 25 jaar op 1 plek in de border stonden, heel dicht op elkaar gepropt. In het voorjaar een stikke bij de pol neergezet, in het najaar de hele pol opgenomen en ongeveer de helft, iets uit elkaar terug gezet. De andere helft leverde een heleboel losse bolletjes die ik achter in het grasveld plantte. In de tuin hebben we alleen de rode variant. In de Hortus op verschillende plekken juist veel witte.
