Allerlei beesten, niet in het minst slakken, zijn dol op paddenstoelen. Ook op giftige exemplaren zoals vliegenzwammen. Daarom zie je vaak paddestoelen waar al een of meerdere hapjes uit zijn genomen. Soms al terwijl de paddenstoel nog als een balletje uit de grond komt. Op bijgaande foto’s heeft de vliegenzwam de wedstrijd gewonnen.
Helemaal gaaf staat ie te pronken.
Op een klein gemeentegrasveldje in het centrum van het dorp. Het was om half 9 ’s ochtends, overal nog dauw met als resultaat een mooie glanzende rode hoed.
Het natte seizoen breekt weer een en na een aantal dagen veel regen is dat te merken. Zaterdag maakten we een wandelingetje langs het paterswoldse meer en langs de deze zomer nieuw aangelegde tuin van Hotel Meerwold aan het meer. Er is goed rekening gehouden met de droge zomers van de afgelopen twee jaar. Voor die periodes (of misschien wel om goed aan te slaan eerste seizoen) zijn er drainageslangen tussen de platen gelegd.
Met de nattigheid van nu is dat een beetje overbodig.
Vergeten een foto te maken van de andere (droge) delen van de tuin. Mooie najaarstuin in ieder geval, met asters, sedums, grassen.
We hadden tijdens onze vakantie via Natuurhuisje.nl geboekt in Ulrum. OP fietsafstand van de haven van Lauwersoog, zodat we ook een dagje naar Schiermonnikoog konden.
Het was een appartement (1van 2) met openslaande tuindeuren naar een boomgaard die we de eerste dagen voor ons zelf hadden. In de boerderij is ook nog een bed en breakfast mogelijkheid (met 3 kamers), maar die waren op de eerste nacht na leeg. Hellen en Willem runnen de B&B, ze wonen sinds 2019 op de Hugt. De boerderij staat op een boerderij-wierde en steekt een stukje boven het omringende boerenland uit. Eigen gracht erom heen met riet als helofyten filter voor de zuivering van het eigen afvalwater.
Voldoende voor hete bliksem voor een weeshuis…
De grootste appelboom, een rode kroon, moet nog gesnoeid worden, vertelt Hellen, als ze met een stukje pompoentaart aan komt wandelen. De andere fruitbomen zijn al gesnoeid maar deze reusachtige oude boom nog niet. Misschien al wel 20 jaar niet. Boordevol appels, maar wel kleintjes. Contimu plofjes van appeltjes, die uit de boom vielen. (Newton in actie!).
De rode appeltjes (van een andere boom), voor onderweg, lekker friszuur en supersappig. De groene appeltjes zijn geen appeltjes, maar peren. Die waren nog een beetje hard, dus mee naar huis genomen, om de komende dagen bij het ontbijt op te smikkelen.Ochtend van vertrek, 23 september, nog even een bericht voor Hellen achtergelaten…
En bij heldere nacht… prachtige sterrenhemel met de melkweg als een nevelige band zichtbaar. Bij ons thuis lukt dat niet vaak meer, met het vele strooilicht van straatlantaarn.
Klein weekje op vakantie geweest op het hoge land, het noord westen van de provincie Groningen. De wijdsheid van de landschappen, zo mooi bezongen door Ede Staal. Rond het begin van de herfst, 19-23 september. Prachtig weer, fijn wandelen en fietsen. De hemel is hier groot, omdat je bijna overal de horizon kunt zien. En met de wierden, en op Schiermonnikoog de duinen, zitten er ook rimpels en golvingen in het land. We hadden hier al eerder een aantal keer gewandeld als onderdeel van de Pronkjewailwandelingen. Ja, we kunnen weer bevestigen dat we het hier erg mooi vinden.
Je kunt klikken op de foto’s om de landschappen in groter formaat te zien.
Lauwersmeergebied, wandelen op de ballastplaat.
Vogelkijkhut en konikspaarden.
Fietsen langs de dijk en met de boot naar Schiermonnikoog.
Wijdse land achter de kobbeduinen en eindeloos breed strand.
Visje bij de Marlijn eten.
Wandelen naar Houwerzijl en Niekerk, in een betoverend mist landschap. Langs de Theefabriek.
Voor het eerst een mistboog gezien! Net als een regenboog met je rug naar de zon staan om hem te kunnen zien.
Sommige mensen hebben grappige beeldjes of attributen in de tuin. Je kunt ze ook in het wild tegenkomen. Zoals dit gezichtje op een paddestoel die op een dode berk in het Scharlakenbos groeide.
Uit wandelen met Margreet en Hilde. Er loppt echt een paadje hoor!
Afgelopen donderdagmiddag gedrieen gewandeld. Hilde wilde het ‘geheime’ paadje wel eens zien, waar ik een paar weken geleden over blogde. Zo gezzegd zo gedaan. het pad was nu nog wat meer dichtgegroeid. Toen we weer uit de jungle kwamen op het fietspad zagen we dit vreemde groene geval.
Een groen worteltje?
Ik was al doorgelopen, toen Hilde en Margreet mij riepen om even terug te komen. Ze blokkeerden een stukje van het fietspad, voor deze grote groene rups. Ik herkende het meteen als de rups van een pijlstaart. Tja, die haak achterop is een echte ‘give away’. Ik pakte het beestje op om veilig aan de andere kant van het fietspad neer te zetten Ondertussen zocht Hilde op welke pijlstaart het was: een windepijlstaart-rups. Je hebt ze in groen, maar soms ook bruinig, tot tegen heel donker bruin aan.
De windepijlstaart is een trekvlinder uit Zuid-Europa die in jaarlijks wisselende aantallen naar Nederland komt. In 2015 was het een goed jaar voor de windepijlstaart en werden ze veel gezien. Normaal gesproken kunnen de eitjes die deze vlinders leggen bij ons niet overleven: de Nederlandse winters zijn te koud. Maar door de zachte winter hebben waarschijnlijk toch veel rupsen het overleefd. De rupsen zijn flink gegroeid en gaan binnenkort verpoppen. De vlinders die uit de pop kruipen zullen weer naar het zuiden vertrekken. De rups leeft van haagwinde of akkerwinde en wordt vaak langs fietspaden of dijken, waar wide groeit, gezien.
Bij ons zondagmiddagommetje door het dorp vanmiddag, viel op hoe de buxusrups dit jaar heeft huisgehouden. Zomaar een paar tuinen waar we langs liepen. Die bollen zien er nog best sculptureel uit, is nog steeds ooi als er sneeuw op ligt.
Klik op de foto’s
Het groene haagje is in onze eigen tuin, en lijkt best nog wel aardig. Maar dat is schijn,; als je iets dichter bij gaat kijken is ie al helemaal hol van binnen.
Toen het de eerste helft augustus zo snikheet was, ontstond op allerlei wateren hier in de provincie Groningen een explosie van kroos. Op enig moment leek het Noord Willemskanaal een brede groen weg, helemaal dicht van het kroos. Heel sneu dat er duizenden vissen het loodje legden, er kwam geen licht meer door het kroos heen, geen zuurstof in het water, dag visjes… Tegen het eind van de zomer , als het warm geweest is, kunnen ook weer hele ‘eilanden’ van waternavel ontstaan. Van dichtbij gezien mooi frisgroen blad. Maar helaas woekert deze exoot enorm, en verstikt complete waterwegen.
Afgelopen weekend met vrienden op pad geweest. Zaterdag naar de Gasterense Duinen en Balloerveld. Een mooie wandelroute door een heel wisselend landschap. Langs beken, door bossen, mooie wolkenluchten, een dikke stortbui, pannenkoeken eten voor lunch, heel veel paddestoelen, heide velden. Het allerpaarste van de hei is net voorbij, blijft mooi.
Balloerveld
Vandaag was ook vrij wisselvallig weer voorspeld, we besloten naar een plek te gaan waar we relatief makkelijk ergens onderdak zouden kunnen vinden; niet op de grote stille hei dus. Dat werd landgoed Nienoord in Leek. Eerst een stukje naar het kerkje van Midwolde, toen een blauwe paaltjes-route over het landgoed. Wel grappig, om zigzaggend over het hele terrein te lopen. Bij een van de bochtjes in het oude landhuis op het terras koffie gedronken. En ruim twee uur en een mooie wandeling later kwamen we er weer terug. Om te lunchen: Groninger mosterdsoep. Buiten op het terras, onder grote parasollen; prima om de eerste regen tegen te houden die inmiddels begon te vallen,
Tuin in park Nienoord- Leek
Na de wandelingen bij ons in de achtertuin. Ingrid, Pieter en Mirjam gaan hier op expeditie in de jungle van de tuin.
Tussen Haren en Groningen licht een buurtschap Essen. Van de 13-16e eeuw lag hier het vrouwenklooster Yesse. Is niets meer van terug te vinden, behalve wat verhalen. Annemiek Bos en echtgenoot wonene in Essen, ongeveer op de plek waar het klooster heeft gestaan. Als uit de hand gelopen hobby zijn ze steeds meer informatie gaan zoeken, en de laatste paar jaar (pre corona) kwamen steeds archeologiestudenten een stukje opgraven. AF en toe wordt er nog een klein muntje gevonden. En de zandbedden waar vroeger de kloostermuren opgestaan hebben. Vrijwel alle stenen zijn in de loop der eeuwen door mensen uit de omgeving meegenomen, om als bouwmateriaal te gebruiken. Op verschillende plekken in de stand Groningen zijn de stenen verwerkt.
Bezoekerscentrum
De Kloostergracht
Kloostermoppen en andere resten
Afgelopen weekend wandelden we naar Essen toe om toch een keertje naar een open middag te gaan en naar het verhaal van Yesse te luisteren. Er is nu ook een klein bezoekerscentrum.
