Alles in en om onze tuin
Prachtige dag, zondag 3 september.
Volop zon, aangename temperatuur.
Met een goede vriendin op tuinbezoek.
Deze keer naar de Jakobstuin in Jistrum, of Eestrum (afhankelijk of je het in het Fries of in het Nederlands spelt). Een riante tuin, vrij recent nog, en aangelegd met Piet Ouddolfs plantwijzen in gedachten. Veel grassen, veel hoge prairieplanten, en op zijn mooist in deze tijd van het jaar. Genieten!
Net als de vele bijen en andere beestjes. En de bezoekers van deze opentuindag.
Omdat we toch in de buurt van Drachten waren, reden Jitske en ik ook nog langs kwekerij Passiflora. Een kwekerij van vaste planten, waar mensen met een verstandelijke beperking in een prettige omgeving kunnen werken. Het weekend van 2 en 3 september was open tuinen weekend van de afdeling Groei & Bloei Drachten, en ook kwekerij Passiflora deed mee, en was daarmee ook op zondag open. Zeer de moeie waard om te gaan kijken, als je in de buurt woont. En een uitgebreid assortiment (op de website kun je de lijst downloaden).
Ook hier veel prairieplanten, hoogopgaand, met als overweldigende kleur (in deze tijd van het jaar) oranje. In zonnebloemen, in gaillarda’s, in struikvormige-afrikaantjes. Veel grassen ook.
Gegraven in de 19e eeuw, twee eeuwen later dan het Canal du Midi.
Kanaal du Garonne gaat van Bordeaux naar Toulouse. Met 51 sluizen om het hoogteverschil op te vangen.
Canal du Midi gaat van Toulouse naar de Middellandse zee.
Er is een fietsroute langs beide kanalen, Velo Route de 2 Mers, fietspad van de twee zeeen, van de Atlantische oceaan naar de Middellandse zee.
Wij hebben het stuk langs Canal du garonnen gefietst.
Lekker vlak.
En gelukkig heel veel bomen, deels populieren, maar vooral platanen.
En daarmee veel schaduw.
Om de hitte op sommige dagen (35graden) wat te temperen.
Een deel van de platanen begon al te ‘herfsten’.
Midden in een park met veel bomen en veel bankjes.
Met stelletjes en een jongetje op de fiets.
Een gezin op een kleedje op het gras.
Midden in een park in Toulouse is een tuin.
Een Japanse tuin.
Niet heel groot.
Wel druk bezocht.
Nog lastig om foto’s te nemen zonder mensen erop.
Gelukt.
Nou bijna dan.
Niet alleen geven platanen, al dan niet als dakplataan gesnoeid, mooie schaduw, ook de bast is het aanzien waard. De schors bladdert spontaan af, in plakken en plakjes. Hierdoor ziet de stam er uit als een camouflage pak voor in de woestijn. Geen boom is hetzelfde. Geen stukje stam is hetzelfde. En als je goed kijkt, kun je er allerlei patronen of figuren in ontdekken. iedereen kan er andere dingen in zien. Probeer maar.
Eerste overnachting na Bordeaux was in hotel Chateau de la Tour.
Net aan de overkant van de vroegere slotgracht, in een bocht van het rivietje/grachtje lag een enorme bloemenwei, bij het hotel. Met heel veel blauwe knoop bloeiend en veel vlinders. Van verre zag ik de koninginnenpage vliegen, niet te missen, door kleur, grootte en de zwevende vlucht. Maar goed op de foto krijgen, ho maar!
Vandaar een paar foto’s met de koninginnenpage bijna goed in beeld.
En bijna scherp.
Goed genoeg om de vlinder te herkennen.
We waren heel kort in de botanische tuin van Bordeaux.
We hadden net de fietsen opgehaald voor onze fietstocht langs het Canal Du Garonne, die de dag erna zou beginnen.
Even de fietsen uitproberen, over de grote brug, die in juli en augustus is afgesloten voor auto’s.
Experiment van de gemeente Bordeaux ivm de smog met verkeer en warm weer.
We waren heel kort in de botanisch tuin van Bordeaux.
Het had de afgelopen nacht enorm ge-onweerd.
En bij het bezoekje aan de tuin werd het heel grijs en begon weer te rommelen.
Dus snel weer terug naar hotel.
Maar niet voordat we een paar plantendames op de foto hadden gezet, vrouwshoge afbeeldingen van slanke dames doe bij nader inzien van plantendelen waren gemaakt.
Wie doet dat na?
Foto’s van je eigen plantendames zijn welkom 🙂
Ga je mee een stukje fietsen?
Tuurlijk.
Welke kant gaan we op?
Het is westenwind, dus naar het westen.
Vanuit Haren, tussen Paterswoldsemeer en Vriezenveen door.
Langs de chinees, richting Peize, maar dan even iets verder naar het noorden. Knooppuntjes fietsen. Mooi drassig natuurgebied ‘de Onlanden’.
Kleine wegjes, veel fietsers. Want mooi weer.
Bochtje naar links, bochtje naar rechts, voornamelijk fietspaden door het buitengebied. Bruggetje over, Roderwolde binnen. Klein dorp met een prachtige graanmodel (dicht op zondag). Wat gedronken bij de Rode Beuk, theetuin bij een boerderij. En inderdaad, een reusachtige rode beuk. Waarschijnlijk tussen de 70 en 80 jaar oud. Op een foto van 1937 stond ie nog niet, zei de eigenaar.
Nog twee fietsknooppuntjes verder en toen met een bocht naar het zuiden, en vervolgens weer oostwaarts. Wind in de rug nu.
Bochtje naar links, bochtje naar rechts, voornamelijk buitengebied.
Bruggetje over, en ineens zegt Eddy. Deze boerderij ken ik!
De Weehorst, aan de Weehorsterweg. We stapten af en keken of er iemand thuis was. Ja hoor, Rob en Yteke waren thuis. We kregen een rondleiding door de tuin, liepen rond de oude statige boerderij. De boerderij ligt op een verhoging, op de grens van Peize en Roden, tussen de loop van het Oude Diep en het Peizerdiep. Prachtig uitzicht alle kanten op, over de bloemeweide (die bijna gemaaid wordt), over de weilanden, en over het beekdal. In het blaadje van de IVN kun je op bladzijde 4 meer lezen over deze tuin.
Een moestuin leidt vaak tot grote hoeveelheden groenten. We kregen een mooie courgette en een zak vol kakelverse snijbonen mee. Ik nam wat ratelaarzaad mee, van het net gemaaide deel van de bloemenweide en Rob gaf me nog een paar uitgebloeide orchideeen mee. Eens kijken of die bij ons willen groeien. Op de Weehorst is de bloemenweide in mei paars van de orchideeen, aldus Yteke. Dus in mei nog eens langskomen. (Of als het gesneeuwd heeft, zei Rob, dan is het hier ook zo prachtig met de hoogteverschillen in het landschap.
Een van de beroemdste schilderijen in het Mauritshuis, en het boegbeeld van de Hollandse naturalistische schilderkunst, is De Stier uit 1647. Geschilderd door Paulus Potter. Heel bijzonder in die tijd was dat een schilderij – van dit grote formaat- zo’n gewoon onderwerp had als een stier. Daarnaast een koe, wat schapen, een herder. Verbazingwekkend hoe fijn het detail is, zoals de krulletjes in de schapenvacht, en de vliegen op de rug van de stier. In de lucht een leeuwerik en op de voorgrond, een kikker.
De titel van dit blogje is een uitspraak van Obelix en daar moest ik aan denken toen ik van de week door centrum Haren liep. ’s Morgens heel vroeg, nog voor 6 uur, de zon kwam net op. Ik liep naar het station (geen bussen op dit vroege tijdstip) en stond opeens oog in oog met dit everzwijn. Ongevaarlijk.
Het beeld staat sinds kort op het Raadhuisplein in Haren en Haren maakt sinds kort onderdeel uit van Geopark de Hondsrug, een door Unesco erkend geologisch gebied. In de bloembak op de achtergrond fraaie beplanting, net vernieuwd.
That reminds me: heb me al vaker voorgenomen om erigeron, die leuke roze/witte madeliefjesachtige bloemetjes in de tuin te zetten. Paar keer eerder geprobeerd in de volle grond, maar ten ondergegaan in geweld van andere planten. Misschien dan in verhoogde plantenbak? Idee!
