Categorie: Elders

Ga je mee een stukje fietsen?
Tuurlijk.
Welke kant gaan we op?
Het is westenwind, dus naar het westen.

Vanuit Haren, tussen Paterswoldsemeer en Vriezenveen door.
Langs de chinees, richting Peize, maar dan even iets verder naar het noorden. Knooppuntjes fietsen. Mooi drassig natuurgebied ‘de Onlanden’.
Kleine wegjes, veel fietsers. Want mooi weer.
Bochtje naar links, bochtje naar rechts, voornamelijk fietspaden door het buitengebied. Bruggetje over, Roderwolde binnen. Klein dorp met een prachtige graanmodel (dicht op zondag). Wat gedronken bij de Rode Beuk, theetuin bij een boerderij. En inderdaad, een reusachtige rode beuk. Waarschijnlijk tussen de 70 en 80 jaar oud. Op een foto van 1937 stond ie nog niet, zei de eigenaar.
Nog twee fietsknooppuntjes verder en toen met een bocht naar het zuiden, en vervolgens weer oostwaarts. Wind in de rug nu.
Bochtje naar links, bochtje naar rechts, voornamelijk buitengebied.
Bruggetje over, en ineens zegt Eddy. Deze boerderij ken ik!
De Weehorst, aan de Weehorsterweg. We stapten af en keken of er iemand thuis was. Ja hoor, Rob en Yteke waren thuis. We kregen een rondleiding door de tuin, liepen rond de oude statige boerderij. De boerderij ligt op een verhoging, op de grens van Peize en Roden, tussen de loop van het Oude Diep en het Peizerdiep. Prachtig uitzicht alle kanten op, over de bloemeweide (die bijna gemaaid wordt), over de weilanden, en over het beekdal. In het blaadje van de IVN kun je op bladzijde 4 meer lezen over deze tuin.

Een moestuin leidt vaak tot grote hoeveelheden groenten. We kregen een mooie courgette en een zak vol kakelverse snijbonen mee. Ik nam wat ratelaarzaad mee, van het net gemaaide deel van de bloemenweide en Rob gaf me nog een paar uitgebloeide orchideeen mee. Eens kijken of die bij ons willen groeien. Op de Weehorst is de bloemenweide in mei paars van de orchideeen, aldus Yteke. Dus in mei nog eens  langskomen. (Of als het gesneeuwd heeft, zei Rob, dan is het hier ook zo prachtig met de hoogteverschillen in het landschap.

 

De titel van dit blogje is een uitspraak van Obelix en daar moest ik aan denken toen ik van de week door centrum Haren liep. ’s Morgens heel vroeg, nog voor 6 uur, de zon kwam net op. Ik liep naar het station (geen bussen op dit vroege tijdstip) en stond opeens oog in oog met dit everzwijn. Ongevaarlijk.
Het beeld staat sinds kort op het Raadhuisplein in Haren en  Haren maakt sinds kort onderdeel uit van Geopark de Hondsrug, een door Unesco erkend geologisch gebied. In de bloembak op de achtergrond fraaie beplanting, net vernieuwd.
That reminds me: heb me al vaker voorgenomen om erigeron, die leuke roze/witte madeliefjesachtige bloemetjes in de tuin te zetten. Paar keer eerder geprobeerd in de volle grond, maar ten ondergegaan in geweld van andere planten. Misschien dan in verhoogde plantenbak? Idee!

 

Afgelopen weekend met vrienden een weekendje weg en een flink deel van de zaterdag doorgebracht in het Open Lucht Museum in Arnhem. Echt leuk om daar eens naar toe te gaan en de tijd te nemen. En het oude trammetje te nemen, o.a. uit Rotterdam. Met van die oudere meneren met snorren en baarden als vrijwilliger. Lang geleden, nog op de lagere school ben ik er vast wel eens geweest, maar heb er geen echte herinnering meer aan. Mooi her-opgebouwd en interessante informatie.
– In het schooltje uit Lhee leerde ik wat de pechvogel is (bestaat echt, ik had hem in handen!).
– Het Noorse huisje van 1954 is een voorbeeld van noodhulp uit noorwegen aan Nederlandse gezinnen die bij de watersnoodramp van 1953 hun huis verloren
– een van de vele molens komt uit Noord-Laren, gemeente Haren. Die heeft hier op een paar km afstand gestaan.
– de Wasserij was volop in werking, met grote tobbes en bleek, en drogen van de lakens en slopen op grasveld buiten. De wasserij is in 1938 vanuit Overveen naar Arnhem gekomen. Mijn speciale interesse (mijn vader is in Overveen opgegroeid), werd opgemerkt door de ‘wasvrouw van dienst’, en ze liet me op een kaart zien waar de oorspronkelijke wasserij had gestaan. Vlak bij het ouderlijk huis van mijn vader, de volgende keer dat ik in Overveen ben ga ik zeker even kijken.

En dan de kruidentuin, die konden we natuurlijk niet overslaan. Veel vlinder en bijenspul. En een doe-het-zelf-zonnewijzer.

 

Toscaanse jasmijn of sterjasmijn is een klimplant met wintergroen blad en een enorme hoeveelheid witte geurende bloemen. Hij kan flink groeien en snoei doe je het beste in het voorjaar. Bloei van mei tot september. Als je de plant langs een rooster of hek leidt kan het zelfs een windscherm, bijna een haagje, worden. Op internet lees ik dat een nadeel van de sterjasmijn is dat hij nogal eens bevriest in de winter…. Maar met steeds minder strenge winters en op een beetje beschut plekje valt dat waarschijnlijk wel mee.

Sterjasmijn-weetjes

• Komt uit Japan, verre Oosten.
• Kan 6-9 meter hoog worden.
• Kan in koudere gebieden als kuipplant worden gehouden (hmm wel een grote).
• Blad blijft ’s winters aan de klimheester, kan dan rood kleuren.
  Naam komt van de geurende, op jasmijnbloemen lijkende, witte bloemen.

Afgelopen week waren we in het huis van mijn moeder. Drie maanden na haar overlijden. Het huis is verkocht en moet leeg. Tussen het opruimen door zitten we veel in de tuin. Het weer is prachtig en we pikken net de bloei van de papavers mee.
Die vond Ma ook zo mooi.

Papaver –> Mamaver

Wil je eens een tuin bezoeken, wat denk je van de Vlinderhof in Utrecht. Als onderdeel van het maxima park, is de Vlinderhof een bijzonder stukje tuin. Ontworpen door Piet Oudolf en als buurt-initiatief tot stand gekomen.

Zelf ben ik er (nog) niet geweest. Heb er wel plaatjes van gezien, en gelezen over de tuin.

Van de AH zijn er allemaal moestuintjes om te verzamelen. Mijn zus Mieke heeft de hele serie. Wel zaak om ze goed water te geven, die turfpotjes drogen supersnel uit.  Ook nodig om heel snel weer te verpotten, elke zaailing in zijn eigen potje. Alleen past het dan niet meer in dit moestuintjesdisplay.