Dertig december
kleurt een lage zonnestraal
mos lichtgevend groen.
Eén januari
staat als een tweede vijver
het tegelpad blank.
Alles in en om onze tuin
Regelmatig schrijf ik stukjes over ‘de’ Hortus, waarbij ik Hortus Haren bedoel , die maar een kwartiertje lopen bij ons vandaan ligt. Niet voor iedereen bereikbaar. Maar er zijn bijna 30 Botanische tuinen, ten minste, tuinen die lid zijn van de Nederlandse Vereniging voor Botanische Tuinen. Op de website van de NVBT kun je lezen of en welke activiteiten er in welke tuin worden georganiseerd.
Bovenstaande figuur staat in de laatste nieuwsbrief . Met de vraag: welke plant – insect combinatie vinden jullie het mooist. Hoeft niet van de tekening te zijn. De eerste combinatie die mij te binnen schoot: steenhommel op bieslook, elk jaar weer genieten in de tuin. Begin juni, de zomer is echt begonnen.
Vanaf 2019 heb ik onderstaande foto van deze mooie combinatie als openingsscherm op mijn telefoon staan. Dan nu voor jullie: welke plant – insect combinatie vinden jullie het mooist?
Verliefd op een pekelkreeftje.
‘k Wist niet dat dat kon.
Oranje sliertjes in een potje zout water,
gaan in een bakje onder de microscoop.
Scherpstellen en dan …
<hemelse muziek>
… gitzwarte oogjes kijken me aan,
wuivende handjes zwaaien me toe.
Verliefd op een pekelkreeftje.
‘k Wist niet dat dat kon.
<filmpje door de microscoop>
Afgelopen vrijdag gingen we naar het Drents Museum. Er was een tentoonstelling van Vincent van Gogh over zijn ‘Drentse periode’. Hij is er in oktober en november van 1883 geweest, in herfst weer- en wind. Een mooie tentoonstelling met werken van Vincent en van tijdgenoten die hem inspireerden. Mooi opgezet met zalen in de kleuren van de schilderijen. De kleuren van het Drentse landschap in de herfst die Vincent zo beroerden. Uit de fragmenten van de brieven die hij in deze periode schreef blijkt dat hij enorm onder de indruk was. Van het landschap, van de plaggenhutjes, van de zonsondergangen, van het harde werken op het land. Het was een reis waarop Vincent rust vond in het landschap en heel hard werkte aan het ontwikkelen van een eigen stijl.
Er hing een schets van een man die onkruid verbrand, en ook het uiteindelijke olieverfschilderij. In de woorden van Vincent:
“Ziehier een paar avond effekten – ik zit nog steeds op dat onkruidverbrandertje, dat ik wat toon aangaat in een geschilderde studie beter heb dan vroeger, zóó dat het meer de grootheid der vlakte en het vallen van den avond geeft en ’t vuurtje ’t eenige lichtstipje is met ietwat rook. Ik ging er telkens s’avonds voor buiten kijken.”
Een beeld van 140 jaar geleden. Maar ook van 2023. Met schoolklassen die de schilderijen natekenden en een prachtige film over wanden en vloer van een grote zaal geprojecteerd.
De Drentse Van Goghs zijn afkomstig uit musea en privécollecties van over de hele wereld. Ook is er werk van Vincent van Gogh te zien voorafgaand aan en aansluitend op de Drentse periode. Je kunt nog mee op reis met Vincent tot januari 2024.
Na een kopje koffie en een taartje gingen we ook nog naar de andere tentoonstelling in het museum. Van de Duitse kunstenaar Tilo Baumgärtel (1972)
Kenmerkend voor het werk van Baumgärtel zijn de sprookjesachtige taferelen. Door afwachtende figuren en vervreemdende achtergronden in kleurrijke composities creëert de kunstenaar bijzondere werelden. Baumgärtel haalt zijn inspiratie uit dromen en willekeurige gedachtes.
Ochtendrood, door het
beslagen slaapkamerraam
kijk ik naar buiten.
De kou van de nacht
maakt de ramen mistig, nat.
Afscheid van het bed.
Bij het ontbijt is
de kleur al weer verdwenen.
Vluchtig als een droom.
Zo sierlijk dansend
met haar rok van crêpe papier
beeldschoon voor een dag
Wat een mooi schilderij!
Met het gefilterde zonlicht op het grasveld en de grillige stam van de boom in het midden. Je zou zo met een boogje over het grasveld naar rechts willen lopen, om de boom heen, om te kijken wat daar achter te zien is. Dit moet in het voorjaar zijn. De boom nog niet helmaal in blad, op de achtergrond een paarse gloed van boshyacinten. Helemaal links een paar (bijna uitgebloeide) narcissen. chr een plaatje waar ik een hele tijd naar kan kijken en steeds weer wat nieuws ontdek.
Als je toch zo mooi kon schilderen….
Een van de lezers van dit blog zal het in ieder geval herkennen. Het is namelijk geen schilderij, maar een foto die ik eerder dit jaar nam in de tuin van een plaatsgenote. Door een poortje van wat donkere struiken met schaduw (links en rechts nog net te zien) naar het zonbeschenen deel van de tuin. De foto is een beetje overbelicht. En tegelijk geeft dat het schilderachtige effect dat je hierboven ziet.
Mooi deze vogels van glas. Meeuwen zijn het, denk ik. Nog best lastig ze op de foto te zetten, als er overal struiken of bomen op de achtergrond staan. Mooi om in de tuin te hebben. In de tuin van Machteld stond nog meer, op verschillende plekken. Deze glazen meeuwen vond ik misschien wel het mooist.
Van zwart wit naar kleur.
Narcissen in een bollenmand.
Mijn moeder was er dol op.