Tekening 3
Categorie: Kunst
Tekening 2
Tekening 1
Leaves
How silently they tumble down
And come to rest upon the ground
To lay a carpet, rich and rare,
Beneath the trees without a care,
Content to sleep, their work well done,
Colors gleaming in the sun.
At other times, they wildly fly
Until they nearly reach the sky.
Twisting, turning through the air
Till all the trees stand stark and bare.
Exhausted, drop to earth below
To wait, like children, for the snow.
gedicht: Elsie N. Brady
foto’s : Tineke in Hortus Haren
Herfstbladeren
Soms lijkt het lente in de herfst,
als je met je ogen dicht
de zon
op je gezicht voelt schijnen.
Zacht, lauw briesje, roodborsten zingen.
Met ogen open
heb je geen kalender nodig.
De bladeren kleuren het seizoen.
Het is onmiskenbaar herfst.
Liebermann – mischung
Van de zomer al gekregen van Jitske, toen zij op fietsvakantie o.a. Berlijn aandeed. Ze was op bezoek geweest bij de Liebermann Villa aan de Wannsee.
Max Liebermann (1847 – 1935) was de zoon van een Joodse zakenman. Hij was meer dan 60 jaar actief als kunstenaar en maakte meer dan 1000 olieverfschilderijen. In zijn beginjaren werd hij verguisd, vanwege zijn realistische schilderijen van dagelijkse taferelen. Het was toen gebruikelijk Bijbelse taferelen en geidealiseerde beelden te schilderen. Vanaf 1900 begon hij impressionistische werk te maken. Hij kwam vaak ’s zomers naar Nederland en liet zich inspireren door de weidse landschappen, de zee en het strand, maar ook straatjes in hofjes in Haarlem en Overveen. Totdat rond 1920 het reizen naar Nederland voor hem onmogelijk werd.
In 1910 liet hij een zomerhuis bouwen aan de oever van de Wannsee; huis en tuin ontworpen door Paul Baumgarten (senior), met specifieke eisen voor huis en tuin van Lieberman zelf. De bloemen had hij uitgekozen met het oog op wat hij wilde schilderen.
Vanaf dat moment schilderde Lieberman vooral zijn tuin (en zijn villa). Liebermann was rijk genoeg om onafhankelijk heel zijn leven aan de kunst te kunnen wijden. Zijn leven kende ook tragische kanten, zeker in de aanloop naar WO II. Een korte docu vind je hier.
Vandaag de helft in de grond gestopt, met een stokje erbij. De andere drie volgen nog. Ben benieuwd.
Oranje ballen
Oranje ballen
van de vroege vlinderstruik
vangen mijn aandacht.
Van eigen terras.
Handen om warme kop thee
blik op achtertuin.
Vlinders zijn er niet
Het waait nu te hard misschien.
Hommels komen wel.
March
MARCH comes at last, the labouring lands to free.
Rude blusterer, with thy cloud-compelling blast,
The pining plains from cark of Winter past
That clear’st and carpetest each bush and tree
With daffodil and wood-anemone,
A voice from the illimitable Vast
Of dreams thou art, the tale that doth forecast
Of hope yet live and happiness to be.
And hark, the robin fluting on the bough
The rough breeze tangling on his tender breast
The ruddy plumes! Yet sings he, unopprest,
The awakening year, the blessed burgeoning
In wood and weald, the Then becoming Now
And all the pleasant presage of the Spring.
Gedicht van John Payne
1842-1916, dichter en vertaler van ‘Duizend en een nacht’ en ‘Alladin en de Wonderlamp’.
IJsveren
Vorige week een paar koude nachten terwijl het vochtig was. Recept voor mist, en als het koud genoeg is ook ijsbloemen. De nacht van 9 op 10 januari zorgde voor prachtige veren structuren op het tuimelraam aan de noordkant van ons huis. IJsveren dus.
Tijdelijk kunstwerk van de natuur.
Bol hoofd
Je kunt een tuinbeeld op een sokkel zetten, maar sommige lenem zich ook prima voor een natuurlijke standplaats. Zoals dit bolle hoofd in vork van een oud boompje. Dit kunstwerk staat bij Eef in de tuin. Zo’n 10 jaar geleden had ze het bolle beeld aan haar zus kado gedaan. Mooi symbolisch, twee gezichten, verschillend, maar toch bij elkaar horend. Daar heeft het veel jaren gestaan. Na overlijden van haar zus, naam Eef het beeld weer mee. En het staat nu in de achtertuin.
