Alles in en om onze tuin
Mannetje bruine kikker hangt even na te hijgen/uit te rusten van de inspanningen in de paartijd. Een paar dagen per jaar is zijn kleur ok wat anders: een bijna lichtblauw kinnetje. Of het is om andere mannetjes op afstand te houden, of een vrouwtje te lokken? Ik weet het net. De bruine kikker maakt het nog niet zo bont als de (zeldzame) heidekikker: die kleurt in deze tijd van het jaar helemaal licht-blauw
Wat zingen ze weer enthousiast, de roodborsten in de tuin.
De foto is van 28 februari. Toen zag ik er drie tegelijk. Meestal zitten ze verder uit elkaar, want roodbosten zijn erg territoriaal. Of ze zitten achter elkaar aan, als de een vindt dat de ander te dichtbij komt, zelfs als het een paartje is. Zowel mannen als vrouwen roodborst hebben een territorium.
Pimpelmezen in overvloed. Koolmezen ook. Twee zwartkop mannen en twee roodborsten ook dagelijks. Net als merels, vinken, mussen en twee tortels. De heggemus en de winterkoning zie ik af en toe, ze wonen vast in onze tuin maar zijn wat minder opvallend van kleur en zitten vaak wat verstopt.
Al jaren niet gezien in onze tuin, en nu twee dagen achter elkaar in een groepje van vier: distelvinken (putters). Geweldig kleurige vogels, echte zadeneters. Dat zie je aan hun stevige korte snavel, net als andere vinken. De kaardebollen (grote distelsoort) in de achtertuin kunnen we niet zien vanuit huis, daar komen ze ongetwijfeld ook langs ( ’t zijn distelvinken, he). Nu weet je ook waarom je je uitgebloeide teunisbloemen gewoon de hele winter moet laten staan. Voor de vogeltjes, en dit jaar niet alleen mezen, maar ook de putters. Eddy zette de putter op de foto.
Zo eens in de week komt ook een groepje staartmezen langs. Altijd in groepjes. Op de foto drie, van de week zagen we er acht.
Na een kurkdroge augustus volgde eindelijk weer wat regen.
He, eindelijk, moeten ze gedacht hebben.
Met vele honderden tegelijk kwamen deze kleine witte paddestoeltjes op. Uit het met snippers bedekte pad achter in de tuin, snippers van zaaghout van de wilg eerder dit jaar.
Beetje vreemd om deze als maandfoto van de maand november te plaatsen. De hoofdbloei is de late lente, vroege zomer. Veel blauwe vormen, en af een toe een witte. Dit jaar een nabloei in november. Dus.
Lage Herfstaster, witbloeiend met eerst geel, later rood hartje. Bosrand. Herkomst Noord Amerika. Breid zich langzaam uit als je hem de ruimte geeft en vormt mooi ‘eiland’ van witte bloempjes.
De Abessijnse gladiool (acidanthera of gladiolus callianthus) is al jarenlang een favoriet op ons terras. Ooit een zakje met 10 bolletjes gehad en in potten geplant om de heerlijke geur van dichtbij op te kunnen snuiven. Elk jaar hebben we iets meer bolletjes, dus dit jaar staan de gladiolen ook op minstens drie plekken in de tuin in de volle grond. Wel voor de winter weer naar binnen halen en de bollen binnen overwinteren.
Langlevende plant: neergezet toen we de pergola bouwden ruim 20 jaar geleden. Elegante witte bloempjes wiegen in de wind. Ik zag bij Sjoerdje dat er ook een versie is met donkerblad. De bloempjes hebben dan een lichtroze zweem.
Dit jaar veel witte vingerhoedskruiden in de tuin, naast de roze en lichtpaarse. Sommige witte hebben nog iets van stippelsporen binnen in de klokjesbloemen, deze is maagdelijk wit van binnen.