Categorie: Tuin

In de tweede helft van de zomer worden de grassen steeds mooier. Geef ze een plek waar je ze kunt zien vanaf het terras, en waar de wind de kans krijgt ze aan het golven te krijgen. Uren kijkplezier gegarandeerd. Met een kopje thee, een glaasje wijn. Of gewoon zomaar. Zitten en genieten.

 

De phloxen staan er nog fleurig bij in oze tuin, en na de forse bui van afgelopen nacht hebben ze ook weer even voldoende water. Drie soorten heb ik nu, een waarvan ik de naam weet: Robert Poore. Die heeft pas een (1) bloemstengel.
De andere twee stonden al in de tuin toen we hier kwamen wonen, naam onbekend, daarom een plaatje erbij.

Ik dacht altijd dat altijd dat phloxen vermeerderen het beste in voorjaar door delen, en in begin zomer door topstekken ging. Maar zojuist kwam ik een website tegen met instructie voor wortelstekken. Juli-augustus.

Wortelstekken
Het najaar is een uitstekende tijd voor de vermeerdering van planten door wortelstekken. Voor de flox (Phlox) is de zomer (juli-augustus) daar de beste tijd voor. Til de plant in haar geheel op en snij de dunne wortels bij tot 5 cm lengte. Leg die allemaal naar één kant, zodat u later weet wat het ondereind en wat het boveneind is. Doe ze dan bij elkaar in bosjes van een dozijn ongeveer, en bind ze vast met een wollen draad (niet te stevig).

Deze bosjes kunnen in potten worden gezet van 15 cm doorsnee in een zandige compost, met de toppen één cm onder de grond. Geef ze water en zet de potten in een bak in de schaduw. Zodra er tekenen van leven zijn, haalt men de bosjes er voorzichtig uit, maakt ze los en plant iedere stek apart. Wacht hier vooral niet mee, want dan raken de wortels verward.

OK. Gaan we doen.

 

Naast de hakonecloa die ik laatst kocht heb ik nog drie nieuwe aanwinsten uit het tuincentrum. Bedoeling was floxen kopen, maar die waren allemaal al uitgebloeid.

 

Bekijk een bloem van dichtbij en je ziet de mooiste kleuren en vormen.
Meeldraden, stamper.
De voortplantingsorganen van bloemen.
Met een beetje hulp van wind of insecten.
Stuifmeel van meeldraad naar stamper.
Vrucht, zaad, toekomst.

Deze stond al lang op mijn verlanglijst, de Hakonechloa macra. Een siergrasje uit Japan, met sierlijk overhangende blaadjes. Recent bij wat tuinvrienden uit de omgeving gezien. Vorig jaar ook  tijdens een tuinreis in Engeland: helemaal mooi als je een flink stuk bij elkaar heb.

Geelgroene golvende heuvels.

Op het buroblad van mijn computer staat al een jaar -als geheugensteuntje- deze link. Nu is het ervan gekomen, ik heb 1 flinke pot gekocht, en de plant meteen gedeeld: 1 groot stuk, twee kleine stukken en in potten bij het terras gezet. Dan kan ik ze de eerste periode goed in de gaten houden.

Herfstkleuren schijnen erg ook mooi te zijn, en de kleur zou af hangen van de plek waar de plant staat. Een pot zet ik in de zon, een andere in de schaduw. Eens kijken of dat verschil uitmaakt. In ieder geval genieten van de nieuwe aanwinst.

Zomaar een paar plaatjes in de tuin.
Telefoon losjes in de hand.
En passant: klik.

 

BIj het uittrekken van wat onkruidjes uit het grindpad, had ik voor ik het wist ook een bonsai vergeet-mij-nietje uitgetrokken. Echt minuscuul, zie de foto’s. Het is helemaal geen bloeitijd voor vergeet-mij-nietjes, maar dit kleintje deed het mooi maar even. Midden in juli.

De tuin is vol, en de belangrijkste tuinactiviteit in deze tijd van het jaar is het vrijmaken/ vrijhouden van de paadjes. Een paar paden achter in de tuin, maar ook het (te smalle) pad naar de verre schuur. Twee weken geleden, op 17 juli, ben ik genoeglijk een aantal uren bezig geweest om dit pad plantvrij te maken. En passant had ik ook 10 potten vol met mooie longkruiden, en een serie kindjes op moeders schoot. Want weggooien is ook zo wat.

Of het nou aan de warme dagen lag, 18 en 19 juli waren extreem heet, of dat er een dikke duif in de fluweelboom is gaan zitten…. Op dinsdagavond 19 juli tegen zes uur thuis van werk gekomen, nog niets aan de hand. Toen we een kwartier later op het terras kwamen om te gaan eten en over de tuin uitkeken…

De boom is ‘omgezegen’, omver gezakt, net boven de grond afgebroken. Niet door wind of stortbui, maar vanzelf  (of misschien toch die dikke duif?). De binnen kant van de stam en takken hadden donkere, bruine vlekken, waarschijnlijk een of andere schimmel. We hebben de boom maar meteen in stukken geknipt en gezaagd en op de takkenwal gelegd. Wel jammer dat ie nu al is gaan liggen en niet pas in de winter: dan hadden we nog wat langer van de net rood geworden kaarsjes en eventuele vlammende herfstkleuren kunnen genieten.
Het volgende weekend weer bezig geweest de enigszins geplette planten, waaronder de crocosmia weer wat rechtop te krijgen en van het pad af.

Collega Floris fietste door de straat en wist ons huisnummer niet meer precies, maar hij kon ons huis toch vinden. Enige huis met een oprit waar geen auto op past.

Ooit was onze oprit, van grind, breed genoeg om auto’s op te parkeren. Nu niet meer. De plantjes rukken van alle kanten op.