Categorie: Tuin

Ik heb mijn wagen,
volgeladen, 
vol met …. allemaal plantjes

Dat kon Roland afgelopen zondag zingen. 5 kratten, een grote emmer en een plastic zak gingen in de auto mee terug van Groningen naar Utrecht. Plantjes die hier over waren, en afgelopen maanden in potjes waren gezet. Idee was om ter plekke nog wat plantjes uit te scheppen (is nu perfect seizoen), maar de auto was vol!

Na koude, gure weken in april, bracht de laatste aprildag, zondag, opeens verrassend mooi weer. Veel zon, lekker in de tuin, en ook weer buiten kunnen eten. Rondkijkend naar alle tuinpracht, kwamen de akeleien in beeld. Er is er nog niet een open, maar nog heel even……

Ook in knop al prachtig, met de subtiele overgangen van paarsachtig roze, roomwit groenig.

We hebben inmiddels een fors aantal siergrassen in de tuin, prachtig spul. In het voorjaar vraagt dat wel wat knipwerk, met name de grote pollen miscanthus (prachtriet). Maart, begin april is een goede tijd, dan zijn de nieuwe halmen nog net niet aan de groei. Zou jammer zijn als je nieuwe grashalmen meteen ‘onthoofd’, in plaats van elegante punten zie je dan het hele seizoen nog het afgeknipte randje.

Als de grassen heel droog zijn kun je soms de halmen gewoon met de handen (bestens doe je tuinhandschoenen aan) afbreken. Zijn ze wat vochtig, dan kun je de heggeschaar gebruiken.

Dan nog de vraag wat te doen met alle afgeknipte grashalmen…
Dit jaar heb ik ze in stukjes op een aarden paadje langs de meidoornhaag gestrooid. Dan is het er niet zo modderig. De foto is van 3 april, inmiddels is een flink deel overgroeid met speenkruidjes.

Omdat er nu nog zo veel vrolijk  en laag spul bloeit, nog een (telefoon)fotoserie van een paar van die juweeltjes.

Kleurig, ongedwongen.
Nog geen ’turf’ hoog.

En nu bloeit ie, met enorme schotelvormige bloemen. Dieprood van buiten. Als je onder haar rokje kijkt, blijkt ze stippels te hebben.

Vorige week nog niet te zien, maar nu ineens, een paar felrode tulpjes in de voortuin. Ahh, dat is nog eens lente. De tulpjes zijn klein van postuur, maar daar zitten ze niet mee. De kleur knalt ervan af. En de paarsblauwe bloempjes er naast mogen er ook zijn.

Als de zon schijnt, draaien de gezichten van de witte bosanemonen in de loop van de dag mee met de zon. ’s Morgens gaan de bloemen open en kijken ze naar het oosten, ’s middags naar het zuiden, en ’s avonds draaien de bloemgezichtjes naar het westen. In de felle zon lijken de bloemen spierwit, bijna een sneeuw-tapijt, zoals op de vierde foto. Maar van heel dichtbij, als de knopjes nog open zullen gaan en aan de achterkant van de bloem, zie je de zweem, de zweem van roze. Heel subtiel.

 

En dan dit lieflijke paarsblauwe bloempje, het leverbloempje. Een klein polletje onder de pergola. Echt een bloem zoals kinderen die tekenen,: bloemhartje, ronde bloemblaadjes in een krans er om heen. En het kind dat deze leverbloempjes tekende is dol op blauw, paarsblauw. Met het puntje van haar tong tussen de lippen kleurde ze elk blaadje met haar viltstift in.

Primula, dat betekent zoiets als eersteling, eerstbloeiend. Nu zijn de primula’s zeker niet de eerstbloeiende bloemen in het jaar, maar wel vroege bloeiers. Vorige week was er nog niets in bloei, maar na paar dagen zon, zijn de eerst lichtgele bloemen geopend. Van het zachtste geel dat er in een kleurenpalet zit, met een dooier van donkergeel.

Zonnig en langzaamaan ook lenteachtig.
Met fototoestel in aanslag.
In bouwvallige houding op de grond.
Foto’s maken vanuit kikkerperspectief.