Categorie: Tuin

Je hebt er lage, hogere en hele hoge van.
Primula’s.

Makkelijk te kweken, in deze tijd van het jaar zie je ze in grote aantallen en meest wilde kleuren bij de bloemenwinkels en tuincentra. Voor een fleurige bak, bij het terras. Of in de volle grond in de border. De meest voorkomende bij ons in de tuin zijn de gewone stengelloze zachtgele primula vulgaris, een inheemse plant. De kleine felpaarsroze is de primula juliae ‘Wanda’. Die laatste moet ik elke paar jaar delen en een beetje onder de schaduw van andere oprukkende planten vandaan halen om niet te verdwijnen. De gele, die redden zich wel en met hulp van de mieren die de zaden verspreiden worden het er ook langzaam meer.

• 

• 

Langs de vijver hebben we ook nog de primula veris, de gulden sleutelbloem, ook zacht geel.
Een soort die ik ook geprobeerd heb, als stekje uit Engeland meegenomen, is de hoge primula japonica. Niet gelukt om die te laten overleven.

Any tips?

Veel tuiniers, waaronder ikzelf, zijn ‘omlaagkijkers’.
Vooral in deze tijd van het jaar, begin lente.
Waar je de plantjes uit de grond wilt kijken.
Hier een puntje groen, daar een toefje kleur.

En ’s avonds , als het donker is, niks te zien in de tuin.
Dat denk je!
Als het helder is.
En je hebt een telescoop.
Die je zomaar in je achtertuin zet.
Met een fototoestel aan de telescoop.
En je hebt geduld.
Om 100 foto’s met belichting van 1 minuut te maken.
Zomaar op een vrijdag avond.

Dan krijg je zo iets moois….
De Rosettenevel.
Of Rozetnevel.

Met het blote oog zie je dit niet.
Het digitaal optellen van 10 tallen kort achter elkaar gemaakte foto’s maken dit zichtbaar.
Een paar weken geleden stond Eddy de hele avond buiten om elke 30 seconden opnieuw af te drukken. Nu heeft ie daar een apparaatje voor, een intervallometer of zoiets, dat aan de camera vast zit. Wel eerst buiten instellen. Dan naar binnen voor een uurtje om de apparatuur hun gang te laten gaan.

Met het blote oog zie je dit niet.
En toch hangt het boven je tuin.
Als je omhoog kijkt.

24 april is een bijzonder dag.
Waarom?

Wordt vervolgd.

• 

• 

Dit is de Chinese naam voor elfenbloemblaadjes. Kijk maar op wikipedia om te lezen wat de letterlijke vertaling van yin yang huo is. Iets met geiten.

Het epimedium geslacht bestaat uit ongeveer 25 soorten overblijvende kruidachtige planten. De Nederlandse naam is elfenbloem, en ze horen tot de berberis familie. De planten komen van nature voor in Zuid- Eurpa en Midden-, Zuid- en Oost-Azië.

De bladeren en bladsteeltjes zijn taai; de bloemetjes zien er teer uit. Ze bloeien in het voorjaar of de vroege zomer. Er zijn veel hybriden en cultivars die voor hun decoratieve waarde worden gekweekt. Epimedium kan als bodembedekker in de halfschaduw worden gebruikt. En in droge schaduw zou het ook moeten kunnen, als de grond voldoende humus bevat.

• 

• 

• 

• 

• 

Hmmm, de nieuwe plek onder de conifeer… kan ik zeker droge schaduw noemen, maar humus? Is de kruiwagen compost die ik daar strooide genoeg?

Beetje slordige lange slierten van blaadjes, die wat warrig door elkaar groeien.
Maar daarboven leuke paarsblauwe torentjes van kleine ballonbloemetjes.

Wat een kleurverschil maakt de camera ervan.
De eerste foto nam ik rond een uur of twee vanmiddag, druifjes in de volle zon. De tweede foto, bijna hetzelfde beeld zie de groene gras spriet rechts, en de derde foto zijn rond 6 uur ’s avonds gemaakt, zon al achter de huizen.

• 

• 

• 

Laatst zag ik bij de bloemist ook de witte vorm, witte druifjes. Was van plan er een paar te kopen. Toch weer vergeten. Wie heeft ervaring met de witte druifjes. Aanrader?

Wat komt hier uit de grond geschoven?