Categorie: Tuin

Langzamerhand zijn er heel wat planten uit onze tuin, naar andere tuinen verhuisd. En omgekeerd hebben wij krijgertjes te kust en te keur.

Bij het naarstig harken van onze oprit (egaliseren voordat het nieuwe grind volgende week komt) brak de hark. In het lokale tuincentrum Tubantia ging ik een nieuwe halen, zo’n blauwe Gardena. En zoals meestal raakte ik even aan de praat met de mevrouw van de Tubantia. Niet over sneeuwklokjes deze keer, die zijn al uit beeld, maar wel over andere bollen. Dat het een goed bollenjaar was geweest (niet te warm, dan zijn ze zo snel uitgebloeid). Of ik nog een plekje in de tuin had, vroeg ze. Nou is wel even zoeken, zei ik. Ze gaf me twee bakjes kleine botanische narcisjes mee. Vrijwel uitgebloeid, maar aan de laatste bloempjes kun je nog zien hoe ze eruit zien. Echt piepkleine bloempjes, het trompetje niet gefranjerd, maar meer een geel ballonrokje, hoepelrokje. De bloemblaadjes heel zacht wit geel.

Ik heb ze in de voortuin, naast de biels geplant. Op een plek waar ik niet in de loop van het jaar opeens wat anders neerzet. Dus volgend voorjaar, als je langs onze tuin wandelt: kijk naar de mini narcisjes in volle bloei.

Ons terras ligt op het noorden en er komt ’s winters vrijwel geen zon. In het voorjaar betekent dat dat er een zwarte algen aanslag op de witachtige tegels komt. Eddy toog naar de buren om de hogedrukreiniger te lenen. Alles van het terras en spuiten maar. Na een uurtje was het terras weer bijna wit, en Eddy zijn klompen en broek nat en onder het zand.

Daarna alleen nog de tuinstoelen terug zetten en morgen wat zand over de tegels vegen, om de schoongespoelde kiertjes tussen de tegels weer te vullen.

Zuurbes of berberis vulgaris is een struikje met vervaarlijke stekels. Als prikkelstruik kom je hem vaak tegen in gemeenteperkjes. De donkerrode vorm wordt ook vaag als heg gesnoeid. Wij hebben een vrijuit groeiend exemplaar in de tuin. Ongeveer een meter hoog en nog iets breder. En nu staat ie in bloei. Als je niet oplet valt het misschien niet op, licht geel groene bloempjes. Heb je de struik vlak bij een pad staan, dan merk je het wel. Vooral als de zon schijnt. Dan wijst het gezoem van de insecten je op de bloeiende bloempjes. Juweeltjes in zacht geel. Berberis heeft ook een fraaie herfstkleur en grappige rode (en ja zure) besjes.

Leuk weetje van een Engelse website, zou best wel eens waar kunnen zijn: Linnaeus gaf de zuurbes als soortnaam berberis naar het Noord-Afrikaansenomadenvolk de berbers. Linnaeus dacht dat de plant uit Afrika kwam.
Of toch deze uitleg: De monnik Constantinus Africanus gebruikte al in de 11e eeuw de naam Berberis in zijn boek over planten. In dit geval zou de naam afkomstig zijn van ‘barbarian’; de Romeinen noemden de Germanen ook wel Barbarians.

Pasen en Pinksteren vallen -per definitie- niet op 1 dag.
Of toch wel? De pinksterbloemen bloeiden dit jaar met (de late) Pasen.
Deze pinksterbloemen staan bij ons in de tuin.

Wist je trouwens dat de Engelse naam van de pinksterbloem Cuckoo-flower is? Onze koekoeksbloem heet weer anders, namelijk Red Campion (dagkoekoeksbloem) of ragged robin (echte koekoeksbloem). Wat is in een naam? What’s in a name?

 

Wat gaat dat snel.
Wat bloeit er veel.
Wat mooi!

31 maart vertrokken, 7 april terug van vakantie.
Rondje door de tuin met fototoestel.

Vorige week in Portugal geweekt, prachtig weer, veel zon, graad of 22. Het weekend weer terug gekomen, en vandaag zondag 9 april was het Portugees weer. Zon, graag of 20, heerlijk. Lekker in de tuin geweest, tuinvriendin Jitske kwam langs, en buiten gegeten op het terras.

Terwijl Elwood en Roy bezig waren met het schilderen van kozijnen en dakkapellen, was ik het grootste deel van de vrijdag bezig in de tuin. Om te beginnen een snoeiklus: de drie buddleija’s snoeien (en nu ik dit typ realiseer ik me dat er nog een vierde is, rechts van de pergola…).
Op advies van de bomensnoeimeneer had ik de takken en pluimen er gewoon aan laten zitten. Zag er leuk uit van de winter met rijp. Enig risico is dat de buddleija zich nou extreem uitgezaaid heeft, tussen de steentjes van het pad bijvoorbeeld.

In de loop van de dag (een deel) van het snoeisel verwerkt in de houtwal. Rest ligt nog her en der op stapels en opruimen volgt in het weekend.

 

Vandaag de miscanthus sinensis Maupertuus afgeknipt. Een ‘whopper’ van een siergras, dit prachtriet. Staat bij ons in de voortuin en ook nu nog, eind maart stonden de halmen fier overeind. De restanten van de bladeren begonnen wel steeds meer af te vallen, rondom de halmen een tapijt van strogeel blad. Dit is de meest forse miscanthus die we hebben, sommige stengels zeker een halve centimeter dik. Volgend jaar weer eens delen.

Een andere miscanthus is er dit jaar aan toe. De ” kleine fontäne’. Nog even wachten totdat ie echt goed aan de groei is, april is de beste tijd voor de meeste siergrassen om te delen. Ik las ergens de volgende tip: deel de kluit van miscanthus met een stevige spa door tweeën terwijl hij nog in de grond zit. Graaf vervolgens de gedeelde stukken op en til ze uit de grond. Ga ik proberen. Eerder probeerde ik de hele pol uit te graven, op te tillen, en als ie naast zijn kuil stond in stukken te hakken. Na het planten de gedeelde stukken op de nieuwe plek (of in pot) zetten en ruim water geven.

NB. Als je net langs de tuin loopt en me op en neer ziet springen bovenop de spade dan weet je wat ik probeer te doen. Een siergraspol delen….

Als je in de verfwinkel gaat kijken, kun je daar alle kleuren witte verf kopen. Want wit is niet zomaar wit. Er kunnen allerlei nuances inzitten. En de inspiratie komt meestal uit de natuur.
Een mooi voorbeeld is het wit van de witte bosanemoon. Zeker als de bloemen net uitkomen is het wit met een subtiele roze gloed. Van veraf valt het niet zo op, maar als je dichterbij komt….

Aan alle kanten begint de kleur te komen. Voorjaar! En vanaf vandaag, 21 maart, ook echt lente. Volgens de kalender dan. De weergoden hebben even niet opgelet en er een grijze natte winderige dag van gemaakt.