Categorie: Vijver

In een dag ook het ijs verdwenen van de vijver. Het ondiepe opwarmende water begint weer te leven. Een groene kikker zagen we even op het randje zitten. Bootsmannetjes zwemmen weer aan de onderkant van het wateroppervlak hun rondjes ringslag. In de oude , halfvergane bladeren van het snoekkruid verschijnen mooie ronde gaten. Als of iemand aan het figuurzagen is. Als je goed kijke zie je de figuurzagen in actie, : een half uitgesneden boogje. Dit is het werk van de kokerjuffers, die weer verse rondjes uitsnijden om hun beschermende kokers van een nieuwe laag te voorzien. Kokerjuffers zijn de larven van schietmotten. Schietmotten lijken een beetje op nachtvlinders, maar ze hebben geen geschutte , maar behaarde vleugels. In het larve-stadium leven ze vaak in water. De kokertjes worden gemaakt om het zachte lijf te beschermen. De kokerjuffers gebruiken materiaal dat ze kunnen vinden: bij onze in de vijver rondjes uit plantmateriaal, maar soms ook zand of kleine schelpjes, of schildjes van andere waterbeestjes. Jean-Henri Fabre, een Frans entomoloog, noemde de larven zichzelf aankledende insecten. De kokers zijn van achter open, het is dus een soort rolletje. De belangrijkste eters van kokerjuffers zijn vissen. Die pakken vaak zo’n kokertje, blazen van achter de larve uit het kokertje, en eten het dan op.

Heel veel meer informatie op deze link van wikipedia. Daar staat een lang artikel met allerlei weetjes. Bv. wat er met hun kaken gebeurt als ze verpoppen en dat het een hele oude insecten soort is. DE

De kleine vijver in onze tuin is bijna onvindbaar. Aan alle kanten ingebouwd door o.a. een grote varen, overhangende irissen en ander spul. Vrijwel nooit valt er direct zonlicht op en de bak zit helemaal vol met hoornblad, een zuurstofplant. Toch is het daar uitstekend toeven voor de kikkers. 1 groene en minstens 6 bruine wonen er. Af en toe doen ze een kwaakje naar ons toe.

Gister heb ik een paar planten rondom de kleine vijver ingekort zodat ik weer een klein paadje naar de vijver heb gecreëerd. Kan ik daar ook eens van dichtbij kijken. Vanmorgen zat een kikker op de rand (1), de tweede hing bij de rand van de vijverbak en stof op het punt er uit te klimmen, de rest hing lekker te dobberen tussen het hoornblad.

Poes Pietje van een paar tuinen verder op komt vaak uit de vijver drinken, nu ik wat ruimte gemaakt hebt zie ik een ‘platgetreden’ poezenpad richting de vijver. Vanavond zat Pietje te hengelen in de waterplanten met een voorpootje. Waarschijnlijk geïntrigeerd door de kikkers.

Elk jaar weer een sport om te tellen hoeveel kikkers we in onze vijver kunnen tellen. Dit jaar in ieder geval een absoluut record. Grote, middelgrote, kleintjes. ’s Morgens beginnen ze op te warme op de waterlelie bladeren, daar zijn ze het makkelijkst te tellen. Daarna verhuizen ze naar het randmuurtje. En nog later aan de oever vlak bij het pad, of aan de overkant van de brug. Veel lastiger te tellen door al het overhangend blad. Erg leuk om bij het langslopen opeens een spektakel aan plonzen te horen. Of als poes Flock langsloopt…

Vorige week zaten ze nog allemaal bij elkaar, lekker warm in de resten van de oplossende eiwitbolletjes van het kikkerdril. Inmiddels zwemmen ze tussen de waterplanten, tenminste degenen die de ‘snackbar’ voor salamanders overleefd hebben. Hier zijn ze nog redelijk plat, maar de komende weken worden de koppies steeds dikker en dikker. Todat de de staart laten vallen en het dikkopje een kikkertje is geworden. Dit zijn kikkervisjes van de bruine kikker.