Categorie: Vijver

IJspret in tuin

Sneeuw in de tuin. Droge sneeuw, mijn plan om een sneeuwpop te maken is mislukt. Ik had natuurlijk water er over heen kunnen spuiten, niet gedaan. Wel een paar keer met blote voeten door de zacht sneeuw. Lekker!!! Een van de paden had ik om die reden niet schoongeveegd, dan bleef er nog wat te stappen over. Voorzichtig ook even op de vijver gestaan.

De ijsvryjhouders van piepschuim deden behoorlijk goed hun werk, maar de laatste drie ochtenden heb ik aan de binnenkant van de houders een vlies ijs moeten wegbreken. Op de foto van de grote vijver zie je een stuk pikzwart ijs, dat is de plek waar ik vorige week een groot plakkaat ‘bruinig sneeuwijs’ heb weggehaald. Natuurlijk daarna weer stijd bevroren, met veel mooier zwart ijs. Zie je de krabbescheer er onder?

In de ijsvrijhouder in de kleine vijver zitten de laatste drie ochtenden een aantal bruine kikkers in het kunstmatige zakje binnen de houder. Vanmorgen zat er ook een kleine bruine bij, en een kleine salamander. De kikkers doken traag onder, de salamander bleef op de rand zitten. Daar liet ik hem maar, niet zeker of hij niet een beetje vastgevroren zit. Straks als het richting nul graden gaat nog even kijken.

-10, maar liever nog iets kouder. Gooi dan een kopje met heet waters met een zwieper in de lucht en maak er een filmpje van. Als je live kijkt zie je eigenlijk alleen damp, maar als je de beelden van het filmpje vertraagd afkijkt, zie je sporen in het ware dat aan het verijzen is. Vanmorgen met min 8 was het alweer te warm.

IJsklaar maken

Winterklaar maken van de tuin, in de zin van alles schoonmaken en netjes afknippen… daar doen we niet aan. Alles lekker laten zitten tot het voorjaar. Fijn voor allerlei beestjes.
Iets anders is het een beetje rekening houden met strenge vorst en flinke sneeuwval. Dat wordt ons nu al een week beloofd, en morgen zou het zover moeten zijn. Ik schrijf dit blog op zaterdagavond 6 februari. Hier in het noorden is de voorspelling dat het tegen vier uur vannacht begint te sneeuwen, tot maandag ochtend. Ben benieuwd.
Vandaag- zaterdag dus- hebben we wel een paar voorzorgsmaatregelen genomen. We hebben de olijf, die op het overdekte terras stond, nu in de serre gezet. Geeft net iets meer beschutting. Bubbeltjes plastic en een dekentje om de pot en een beetje fleece achtig rond een stuk van de kroon. Verder heb ik een aantal stenen potten ook in de serre gezet om de kans dat ze stuk vriezen te verkleinen. Of dat helpt gaan we de komende twee weken zien, waarschijnlijk gaat het in de serre ook gewoon vriezen.

Ijsvrij houder in de groet vijver. Dakpan tegen het wegwaaien.
Ijsvrijhouder kleine vijver. Beetje oversized.
Olijf in de serre met dekentje aan de voet. Grootste deel van de takken steekt boven het witte vliesdoek uit.

Hoe het met de olijf gaat is toch wel spannend. Afgelopen jaren heeft ie steeds meer blad laten vallen en is nu vrijwel kaal. Ons voornemen is om hem komend voorjaar uit de grote terracottapot te halen. IN ieder geval nieuwe grond, mogelijk een grotere pot. Wordt vervolgd in voorjaar.

Minivijver verhuisd

Gister stond ie nog hier in de tuin, een minivijver in de vorm van een grote blauwe tubtrug met verschillende tijdelijk geparkeerde waterplanten. Nu is de emmer na een paar maanden weer voor wat anders te gebruiken. Dorpsgenoot Luuk kwam langs en nam de planten mee om in een kuip in zijn tuin te zetten. Hij nam ook nog een grote kluit darmere peltata, schildblad mee. Die heeft het hele zomerseizoen gewoon als kluit, met een stukje plastic zak erom heen, tegen de schuur aan gestaan. Meer kon ik niet aan hem slijten.

De minivijver
Schildblad
Transplantatie gelukt! Deze foto kreeg ik twee weken later van Luuk, ingegraven kuip in zijn tuin met de waterplanten erin.

Pop-up vijver

Zoek je nog een tuinklus voor de komende week, wat denk je ervan om een kleine vijver in de tuin te maken. Een flinke kuip kan al genoeg zijn, of een kuil graven en met folie bedekken. En als je wilt kun je bij ons een aantal waterplanten komen halen om er in te zetten. Ze staan al klaar (in Groningen).

Wij hebben de hele zomer een adhoc vijvertje in de tuin gehad, naast de twee vaste vijvers. Gewoon een grote emmer, waar ik tijdelijk een paar waterplanten in had geparkeerd, aan de rand van het pad. Dat waren een paar gele lissen. Later heb ik er allerlei andere ‘niet-waterplanten’ tijdelijk in gezet om nat te blijven. Die zijn inmiddels weer naar een andere plek verhuisd. Later in de zomer een stukje waterlelie stronk er in gezet en een paar delen wateraardbei. Ziet er heel natuurlijk uit, als je het knalblauwe plastic even vergeet. Hoewel dat voor het contrast wel weer mooi is. Als je zo’n kleine vijver hebt dan midden in de zomer wel een beetje in de gaten houden of ie niet opdroogt of te warm wordt. Regelmatig ook een kikker in de emmer aangetroffen, die via de planten ook weer makkelijk uit de emmer kon stappen.

Water naar de vijver dragen

Een keer de vijver bijgevuld toen het zo heet was, om de kikkers iets koeler water te geven. De laatste week hebben we een paar van die grote emmers met hengseld op een paar plekken gezet waar regenwater zich verzameld. Een naast het huis, waar een klein lekje zit in de uitwendige dakgood van de badkamer. Een ander op het tuinpad waar me het regenwater van het dak van de fietsenschuur met een open stukje regenpijp laten weglopen.
Afgelopen dagen wel steeds regen voorspeld, maar het kwam niet. Althans niet bij ons. Niet om over naar huis te schrijven.
Afgelopen nacht op werden we even wakker van een dikke bui. 8 mm gaf de regenmeter aan. kijk, dat zet zoden aan de dijk. Nu stonden de verzamelemmers ineens tot aan de nok vol. En met hulp van een iets kleinere emmer heeft Eddy de emmers in de vijver geleegd. Kan waarschijnlijk straks weer. Vandaag liggen we in de stroom van een reeks buitjes, kort maar stoms stevig. Afgewisseld door zon.

In het groene oerwoud is de vijver bijna niet terug te vinden. Eddy staat op het bruggetje over de vijver de emmer te legen.

Kleinste vijver ooit

Met de warmte afgelopen weken is het goed opletten op de opgepotte plantjes nog genoeg water hebben. Ze staan grotendeels in de schaduw dat scheelt. DE plantjes voor de fietsenschuur staan op de betonnen onderplaat en daar groeit aardig wat mos. Da’s mooi omdat dat een soort spons is, dus de plantjes die daar op staan hebben dan een voorraadje water. Ook aangenaam plekje voor bruine kikkers. Als ik met de gieter in de weer ben springen er meestal wel een paar rond. Bijvoorbeeld net bij de bovenste punt van de grijze vierkante bak. Daar staat een oude mok met water.

Afgelopen donderdag zag ik er een die het zich wel heel gemakkelijk had gemaakt. Zijn prive vijvertje. 1 persoons (1-kikkers).

Lekker hangen in het bad

Maandfoto juli 2020: waterlelie

De Waterlelie.

Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in ’t licht.

Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer . . . .
Bron: Van de Passielooze Lelie. Verzen door Frederik van Eeden, waarbij zijn opgenomen de “Enkele Verzen”, Amsterdam (W. Versluys) 1901

Lange tenen

Vorige week ook al een kikkerfoto. Een dag later vonden we dezelfde kleine kikker midden in een waterleliebloem.

Mooie was dat we op een van de foto’s ook de tenen van hara achterpoot kunnen zien. Aan de lengte van de tenen schijn je de soort groene kikker te kunnen onderscheiden. Even opzoeken wat ik daar ooit eens over heb gelezen heb.

Hmm, dan is het denk ik ….
…… groene kikker onbepaald. Of toch de bastaardkikker. Het kenmerkende blijkt niet de lengte van de teen te zijn maar de vorm van de graafknobbel aan de poot.

Van de site van Ravon
Herkenning is alleen mogelijk na vangst en bestudering van de hierboven beschreven kenmerken, of wanneer de mannetjes duidelijk roepen. Maar zelfs na vangst is het soms niet mogelijk om tot soortdeterminatie te komen. Bij twijfel, en zichtwaarnemingen, altijd “groene kikker onbepaald” (Pelophylax spec.) aanhouden. Eieren, larven en juvenielen zijn sowieso niet tot op soort te determineren en kunnen als “groene kikker onbepaald” worden aangemerkt.

Paardje rijden

Mag ik paardje rijden?, vraagt de kleine aan zijn vader,
Ik wil op je rug gedragen worden.
Toe maar, bromt Pa.

Elke dag gaan we wel even bij de vijver kijken, naar de groene kikkers. Inmiddels is de vijver zo begroeid dat we ze niet meer allemaal kunnen zien.Verborgen tussen het groen en onder het opstaande waterlelieblad.
Vaak zitten ze gewoon op een rijtje. Soms net een beetje anders.