Bladertapijt

De hazelaar in de tuin heeft lang zijn blad gehouden. De sneeuwlaag van afgelopen weekend heeft ervoor gezorgd dat veel van het blad er nu af is. Als een geel tapijt lag het op het pad naar achter en op het schelpenterrasje. Vanmiddag na de wandeling nog even met de hark de bladeren van het pad geveegd en op een grote hoop geharkt. Dat gaan weer fijne bladcompost worden.

IJstijd

Kort na de laatste ijstijd waren er nog nauwelijks bomen in het Drentsche landschap. De gletsjers trokken zich terug, beken werden gevormd, en ook zandruggen als de Hondsrug. Onze tuin ligt op de westflank van de Hondsrug; Hortus Haren ligt op de oostflank. Daar is ook een Hondsrugtuin aangelegd, die langzaam steeds meer op het landschap van 10.000 jaar geleden moet gaan lijken. Afgelopen weekend met bijpassend weer.

Zag ik daar nou een mammoet lopen?
Of was dat de sneeuw op mijn brillenglazen.?

Winter in eigen tuin – even

Donderdag middag kwam ik tegen 5 uur thuis. Nog net niet donker en tijd om een paar foto’s te maken van de sneeuwlaag in de tuin. ’s Nachts werden we vanaf een uur of 4 af en toe wakker als er weer een flinke sneeuwlaag naar beneden schoof. Het dooide leen beetje. Pas de volgend verdween de meeste regen. Het begon warm water te regenen, en dat uren achter elkaar. En vandaag, zondag, is het 15 graden! Vanmorgen gingen we wandelen en naar Groningen, soms zelfs de jas uit. En net bij het buiten zetten van de kliko om 20:30 was het nog steeds bijna warm, 14 graden. Wel veel wind. De korte winter is al weer over en de vijver weer goed bijgevuld.

Microscopie 9 nov

Op 9 november (2e zaterdag in november) waren publieksdagen microscopie in de provincie Groningen (2e keer) en Drenthe (1e keer). Met als drijvende kracht Theo Jurriens van de Rijksuniversiteit Groningen die ervoor zorgen dat bibliotheken, scholen, musea en ook de Hortus een microscoop kregen. Voor Hortus botanicus Haren organiseerde ik voor het tweede jaar de publieksdag. Kon er zelf helaas niet bij zijn, maar een team van vrijwilligers zorgde dat alles mooi geregeld werd op de dag zelf.

De vader met het kind vertelde dat ze een heel klein kevertje van huis hadden meegenomen om te bekijken. Er was hen verteld dat het om de museumkever ging. Een kevertje dat veren eet. Dat vonden ze niet zo’n fijne gedachte, om dit beestje in huis te hebben. Maar wel interessant om te weten.
Het jongetje op foto had met zijn moeder in de tuin van alles gevonden om onder de microscoop te leggen. Hij vond het insect het mooist. Foto ’s : Reina Jager.

Ont-zien

Soms zie je iets, in een boom , of struik, of wolk. Een figuur of een gezicht.
En dan kun je het niet meer ‘ont-zien’.

Deze foto is van onze achtertuin, met de hazelaar als gele bol in het midden , voor de bomenrij op de erfgrens. Een deel van de bomen al wat kaler, vooral de berken. Behalve die ene die begroeid is met klimop. Iedere keer als ik dit zie, steek ik mijn arm hand in de lucht en zwaai.

De boom zwaait terug. Toch?

Herfst in de tuin

Blad valt, grassen kleuren.
Klimop vol bessen.
Zachtjes zakt de tuin naar de winterstand.

Af en toe nog een klein klusje. Blad van pad vegen, bloempotten die her en der staan verzamelen, bamboestokken die gebruikt waren om planten omhoog te houden opruimen. Mijmerend rondkuieren.
Een grotere klus voor deze winter (ga ik Gert voor vragen) is het renoveren van de compostbakken. Als je goed kijkt zie je dat aan de lange kant links achter delen van een plank ontbreken. De palen zijn na bijna 15 jaar ook wat wiebelig geworden…