Eten en gegeten worden

Eerst heb je kikkerdril. Op de foto dat van de bruine kikkers. In duizendvoud zwemmen nu de kleine kikkervisjes rond in het ondiepste stuk van de vijver. Er doorheen schieten verschillende kleine watersalamanders. Eerder aten ze al van de kikkereitjes en nu verschalken ze kleine kikkervisjes. Vanmiddag lag ik een half uurtje op het bruggetje over de vijver. Heerlijk in de zon, liggend op mijn zij, kijkend naar alle beestjes.

Bruine Kikker Dril 10 april

Zo zag ik een bootsmannetje met een witte vlek. Toen ik een tijdje bleef kijken, zag ik op een stel parende bootsmannetjes, en ter plekke verscheen ook zo’n wit ‘blobje’. Aha, dat zijn de eitjes van het bootsmannetje. Mijn aandacht ging daarna vooral naar de salamanders, die zo leuk zwemmen en afremmen door hun pootjes wijd uit te spreiden.

Op de rand , meeschuivend met de zon, zaten de groene kikkers. Plons, spetter hoorde ik. Daar zat een van de grotere groene kikkers, met iets oranje in zijn bek. Of eigenlijk eruit stekend. Hij zou toch niet…..
Ik keek nog eens goed en zag tot mijn schrik dat ie gewoon een mannetjes watersalamander naar binnen probeerde te wurmen. Achterpootjes en staart staken naar buiten en spartelden. Ik schrok er van, en probeerde -tevergeefs- de salamander te redden. Gek is dat, dat de salamander de kikkervisjes eet vind ik niet erg, daar zijn er duizenden van. Maar dat de kikker de salamander eet…. dat vind ik niet leuk. Terwijl ook dat de natuur is.

Tulpenparade

De grote tulpen hebben weinig natuurlijks. Ze staan te knallen met hun felle kleuren en wat stijve stengel en statige kelk. Toch ben ik blij dat ik ook afgelopen najaar gewoon wat bollen in de grond gestopt heb. Erg vrolijk, zeker met de uitbundige zonneschijn afgelopen (en komende) weken.

Klik voor grotere afbeeldingen

Veel van de vaste planten in de tuin beginnen nu op te komen, en zijn nog grotendeels groen. De tulpen steken daar mooi bij af. Als de tulpen uitgebloeid zijn en het blad begint te verwelken, dan nemen de vaste planten het over. Eigenlijk moet ik nu al bedenken waar volgend jaar eventueel een extra tulp kan staan. En er een stokje neerzetten of een foto maken.

Afgelopen najaar ben ik af en toe op een ‘lege’ plek in de najaarstuin graan graven om de bollen te planten…. om er achter te komen dat ik daar al in een eerder jaar bollen in had gezet. Doorkliefd!

Vogelhuis

Vorige week , toen Jitske even langs kwam, bracht ze een boek mee. Het Vogelhuis van Eva Meijer. Een mengsel van feiten en fictie. Over het leven van Len Howard, een Britse violiste, die de tweede helft van haar leven de drukte van het leven van een musicus in een orkest in Londen achter zich liet, en op het platteland ging wonen. Een klein huisje dat ze deelde met de vogels. Vooral koolmezen. Die bestudeerde ze nauwgezet en schreef er verschillende artikelen over en twee boeken. Over de levensverhalen van verschillende koolmezen, waar ze echt een band mee opbouwde. Eva Meier gebruikte delen van de vogelverhalen van Len Howard voor het boek, en schreef er zelf een losjes op het leven van Gwendolen (Len) verhaal bij.

Heerlijk boek om nu in de tuin te lezen. Met alle af en aan vliegende koolmezen. Toen ik het uit had probeerde ik de originele boeken (1952 en 1953) van Len te pakken te krijgen, maar ik was niet de enige. Voor bedragen van 120 euro kon het wel, maar dat vond ik te gek. Ook de Nederlandse vertaling was niet te krijgen. Het boek van Eva Mejier is al van 2016. Toen zag ik dat Cossee, de uitgever van Eva Meijer, een van de twee boeken van Len Howard opnieuw gaat uitgeven, komt in mei uit!

Vaas met leven…

Tien jaar geleden, vrijwel op dezelfde dag, kwamen Douwe en Jens op bezoek om wat plantjes voor de schooltuin te halen. Samen met hun vader, mijn collega, Luuk. Plantjes leuk, maar de vijver, dat was pas top. Kikkerdril mee naar huis voor de jongens.

Afgelopen week kwam Luuk op bezoek, inmiddels oud collega van me. We praatten bij, wandelden door de tuin, dronken kopje thee op anderhalve meter. Aan het eind van het bezoek vroeg Luuk: mag ik weer wat kikkerdril meenemen? Voor de jongens? Nee voor hem zelf! Boeiend om te bekijken en misschien wel mooie aanleiding om zelf een vijver in de tuin aan te leggen!

Luuk met emmertje kikkerdril, zelf uit vijver geschept.


Begin van de avond stuurde Luuk deze foto’s. Een -niet meer zo kleine- Jens, bij de vaas met kikkerdril. Dat wordt snel graven om deze kikkervisjes in de nieuwe vijver te kunnen laten zwemmen.

‘Kleine’ Jens
En hier moet de vijver komen…

NB. Bij ons in de vijver zijn de kikkervisjes (13 april) in duizenden-voud uit hun eitjes gekomen.

Favoriete kleur: blauw

Margriet vertelde laatst dat ze een van haar favoriete tuingereedschapjes was kwijtgeraakt, dacht dat ze die vorig seizoen met groenafval had weggegooid. Dit voorjaar kwam het gereedschapje, met een blank houten handvat weer te voorschijn. Had zich met schutkleur in de wintertuin maanden schuilgehouden. Margriet is nogal van het schilderen; ze schilderde de handvaten van al haar favoriete gereedschappen knalblauw. Zo, die raakt ze nu niet meer makkelijk kwijt. En toen ze toch bezig was, meteen de klompen ook maar.
Stuur je een foto?, vroeg ik.

The Daffodil Society

Deze hebben we al heel lang in de tuin, ze stonden er al toen we hier in 1992 kwamen wonen en bloeien nog elk jaar.

Overal tinten geel, van narcissen in soorten en maten. Toen we ruim 25 jaar geleden hier kwamen wonen hadden we ‘gewone’ narcissen in de tuin. Groot , geel, de trompet iets donkerder dan de bloembladeren. Vooral in de zijborder langs de oprit. Ze staan er nog steeds. Dit is het archetype van zoals ik me een narcis voorstel.

Ik had nooit zo gelet op de verschillen, in grootte, in vorm, in kleur. Toen ik een tijdje geleden langs de kant van de weg wat oude bollen zag liggen (linkje), nam ik die mee en zette ze tegen het huis aan. En nu bloeien ze, bijna allemaal een verschillende soort. Ook in de bollenlasagna blijken verschillende soorten te zitten. Dus ineens een hele variatie in de tuin.

Er zijn mensen die helemaal gespecialiseerd zijn in het herkennen en kweken van narcissen. Er zijn speciale clubs, The daffodil society in Engeland of de narcissenpagina op de website van Nijssentuin. Mooi plaatjes kijken. Hier staan ook namen bij. Voor een regenachtige middag.

Zondagochtendwandeling

OM niet te veel mensen tegen te komen en toch even een wandelingetje te maken, gingen we meteen na het ontbijt een rondje maken. Door het dorp, richting ‘uitloopgebied’. Altijd leuk om door kleinen paadjes, of parkjes te lopen. Altijd wel weer een stukje dat we niet eerder deden.

Mooie lenteochtend, vrolijk narcissenveldje, in de buurt van de Borgsingel.

Op een vroege zondagmorgen weinig verkeer, weinig wandelaars. Een paar mensen die hun hond uitlieten, een verdwaalde jogger. Heerlijk rustig.

Bloemetjes aan de waterkant

Lente
Is weer in ’t land
Zie de bloemetjes aan de waterkant
He , kijk,
daar vliegt een kanariepiet.
“Twiet, Twiet, Twiet “,
zingt ie want de…

… Lente
Is weer in ’t land
Zie de bloemetjes aan de waterkant
He , kijk,
daar vliegt een kanariepiet.
“Twiet, Twiet, Twiet “,
zingt ie want de…

Etc.

Het lentelied is een canon van Chris Winsemius.

Zie de bloemetjes aan de watertkant..

Dit vrolijke liedje zingen we op ons koor vaak als inzing liedje. We begonnen er mee midden in de winter, toen het nog grijs en donker was. Helaas kunnen we nu even niet samen zingen, laatste keer was 10 maart. De oefenruimte is gesloten, afstand houden. Wie weet weer in juni. Dan is het volop zomer.
Voor nu: met het mooie lenteweer van dit weekend en volgende week, zoemt het liedje lekker rond in mijn hoofd. Bijpassend plaatje: de primula’s aan de rand van de vijver, en op de achtergrond de enorme massa kikkerdril met bruine kikker.